به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، فلسفه برای کودکان یک برنامه آموزش است که این امکان را فراهم می آورد تا کودکان و نوجوانان افکار پیچیده خود را شکل دهند از این رهگذر استدلال، تفکرات انتقادی، خلاقانه ونوعدوستی آنها نیز زیاد می شود.
این برنامه نظام مند و تدریجی بیشتر برای کار روی کودکان 4 ساله طراحی شده است با در نظر داشتن علایق کودکان و با توجه به این موضوع که آنها را بیشتر تحریک کنند و این مسأله با کارهای روش مند به اجرا در می آید و به گونه ای طراحی شده که کنجکاوی و اعجاب کودکان را برانگیزد و هدف این است که به بالاترین میازن فکر سازمان یافته، در مجموعه ای از سئوالات دست پیدا کند.
این برنامه در جوامعی اجرا می شود که اعضای آن جامعه به سختی کار می کنند به منظور این که چیزهای بیشتری بدانند به علاوه قصد دارند که به معنای جهان و جامعه ای که در آن زندگی می کنند نیز پی ببرند.
ماتیو لیمپن در سال 1969 فلسفه برای کودکان را به وجود آورد وی فیلسوفی آمریکایی بود و تاکنون نیز بیش از 50 کشور در سراسر جهان این برنامه را با هدف تبدیل کودکان و نوجوانان به فیلسوفان حرفه ای بلکه با هدف شکل دهی و نگهداری تفکرات و طرز فکر انتقادی، خلاقانه و نوعدوستی به اجرا در آورده اند.
در این برنامه تعدادی متون فلسفی که توسط فیلسوفان هم به صورت عملی و هم نظری برای کودکان نوشته شده، در اختیار این کودکان قرار می گیرد. این متون معرف اساس و پایه مباحث فیلسوفانه اند و با هدف آموزشی نوشته شده اند.
هدف در فلسفه برای کودکان تولید رفتارهای فلسفی در آنهاست تا آنها بتوانند آمادگی قابل قبولی در بیانات کلامی داشته باشند و مهمترین و مناسب ترین روش شناسی تربیتی را آموزش بحث های فلسفی است.
تغییر شکل یک کلاس به جلسه پرسش و پاسخ امری ضروری است زیرا بچه ها را بر می انگیزد و تا در سطحی بالاتر از آنچه به تنهایی انجام می دانند فکر و عمل کنند یک جلسه پرسش و پاسخ واقعی که بر مبنای احترام متقابل شکل می گیرد و بطور معمول اعضای آن داوطلبانه به دنبال قبول مسئولیت می روند.
*فلسفه برای کودکان" طرحی برای پرورش خلاقیت و درک اخلاقی در فرد"
دکتر سحرسلطانی، کارشناس امور تربیتی و روانشناس در گفتگویی در همین خصوص گفت: آیا کودکان ما قواعد رفتاری را می شناسند و همانگونه که برای خود احترام می خواهند، برای دیگران احترام قائلند و درباره هر مسأله ای با ارزیابی اطلاعات سخن می گویند یا صرفاً یک ادعای نسنجیده را مطرح می کنند بدون اینکه به عواقب آن توجه داشته باشند، تمامی اینها مسائلی است که در طرح فلسفه برای کودکان باید درپی یافتن پاسخ مناسبی برای آنها بود.
سلطانی با بیان این مطلب افزود: بزرگترین بحرانی که امروزه با آن روبرو هستیم انفجار اطلاعات در هر زمینه و انتقال آن به هر گونه دنیاست، حال این که جایگاه ما در این تبادل اطلاعات کجاست و اینکه آیا ما نادانسته موجب تولد کودکان بی گناهی می شویم که باید مصرف کننده اندیشه سایرین باشند.
این مسأله یکی از بزرگترین دغدغه های نظام های آموزشی در دنیای امروز است که اولین بار پروفسور "ماتیولیپمن" به این مسأله پی برد که دانشجوهایش توان تفکر مستقل و مهارت استدلال ورزی ندارند و تلاشهای او برای علاقمندکردن آنها به تفکر منطقی با شکست روبرو می شد، متوجه شد که اگر انسان از بدو کودکی مهارتهایی چون نگرش های انتقادی، مهارت های ترجمه،مهارت های شکل دهی، مهارت های پژوهشی، مهارت های استدلالی را کسب نکند هرگز نمی تواند در بزرگسالی آنها را فراگیرد.
وی تصریح کرد: هدف ما آموزش آموزه های سنگین فلسفی مانند آراء افلاطون، ارسطو و کانت به کودکان نیست بلکه برنامه دارای روش جدید برای رسیدن به اهدافی همچون بهبود توانایی تعقل، پرورش خلاقیت، رشد فردی و میان فردی، پرورش درک اخلاقی، پرورش توانایی مفهوم یابی در تجربه، بررسی جایگزین ها، بررسی بی طرفی و انعطاف پذیری دلایل ارائه شده برای باورها است.
سلطانی خاطر نشان کرد: این طرح نیاز به مربیاتی کار آزموده آشنا به پرسش های فلسفی و عمیق با حوزه اطلاعاتی مناسب برای هدایت ذهن کودکان دارد و محتوای مورد نیاز برای کارگاهها می تواند کتاب داستان های کوتاه فلسفی یا انیمیشین یا تصویر و روز نامه باشد و بهترین زمان برای کارگاه ها عصرها و حداقل 2 ساعت برای هر کارگاه است که مهمترین نتایج قابل انتظار آن در کوتاه مدت افزایش اعتماد به نفس، روحیه همدلی، گسترش دایره واژگان و فهم و به کارگیری مهارت خوب گوش دادن و خوب استدلال کردن است.
این کارشناس همچنین اظهار داشت: برای اجرای چنین طرحی نیازمند مکانی همچون سالن هستیم تا کودکان به شکل یک حلقه به دور هم بنشینند و مربی از کودکان دعوت می کند تا داستانی را بخوانند سپس کودکان، سوالاتی که در ذهنشان مطرح شد، را می پرسند و مربی آنها را روی تابلو ثبت می کند و پس از اعلام نظرات، به قید قرعه یکی از آنها را انتخاب و سپس کودکان در مورد آن صحبت می کنند در این اثناء نباید به میان هم بپرند، و یکدیگر را به تمسخر بگیرند بلکه باید برای تمامی صحبت های خود دلیلی بیاورند و نقش مربی فقط نظارت و هدایت است./ز