وی در ادامه افزود: اگر ابتلا به هپاتیت B در زمانی نزدیک به تولد نوزاد اتفاق افتد، شیرخوار ناقل مزمن عفونت می‌شود و خطر مرگ در بزرگسالی بر اثر سیروز یا سرطان کبد وی را تهدید می‌کند.
این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، با بیان اینکه تشخیص زودهنگام این بیماری در بارداری و انجام اقدامات درمانی کنترلی در کاهش احتمال عفونت نوزاد بسیار موثر است، خاطر نشان کرد: نوزادان بیش از همه از طریق خون مادر آلوده در زمان زایمان، با ویروس هپاتیت B آلوده می‌شوند و باید توجه داشت که شیردهی احتمال عفونت را در شیرخواران افزایش نمی‌دهد.
مظفری با بیان این مطلب که هپاتیت B فقط در بررسی آزمایشگاهی از خون تشخیص داده می‌شود، یادآور شد: برای پیشگیری از ابتلای نوزاد، مراقبت منظم مادران ضروری است. به این ترتیب که در زمان تولد و حداکثر تا 72 ساعت پس از آن ایمونوگلوبین و واکسن هپاتیت B و سه دوره تزریق واکسن به نوزاد تزریق می‌شود و به این ترتیب از ابتلای اکثر نوزادان به هپاتیت B مزمن جلوگیری می‌شود. تجویز واکسن هپاتیت B طی هر مرحله از بارداری بدون خطر است و از طریق واکسیناسیون، مادران باردار را می‌توان در برابر بیماری ایمن کرد.
این متخصص کودکان در پایان گفت: با توجه به وجود احتمال ابتلا و بی‌اطلاعی
افراد از ابتلای خود بر انجام آزمایش‌های کنترلی در ابتدای بارداری از سوی
متخصصان تاکید می‌شود تا اگر آلودگی به ویروس وجود داشته باشد از انتقال آن
به نوزاد جلوگیری شود، چرا که اگر این ویروس از مادر به نوزاد منتقل شود
تا پایان عمر در بدن فرد می‌ماند.
/ انتهای پیام