در مرداد سال 67 به نیویورک رفته بودم تا برای نخستین بار مذاکراتی را درباره قطعنامه 598 که حضرت امام خمینی (ره) پذیرفته بودند با آقای خاویر پرزدکوئیار دبیرکل سازمان ملل انجام دهم که در آن شرایط بسیار سخت تلکسی که حاوی خبر بسیار بدی بود به دست بنده دادند مبنی بر اینکه منافقین به ایران حمله کردند.
این مسئله در شرایطی رخ داد که عراقی‌ها یک سال بود شعار آتش بس و صلح می‌دادند ولی در آن موقع منافقین با پشتیبانی همین عراقی‌ها به خاک ایران حمله و به سمت اسلام‌آباد غرب حرکت کرده بودند. این ناجوانمردی و نفاق از یک طرف و مسئولیتی که جهت مذاکره برای برقراری آتش‌بس بر دوش من گذاشته بود از سوی دیگر باعث شد تا از کسی که در کنارم بود سیگاری بگیرم و روشن کنم.
بنده پزشک هستم و کاملا اطلاع دارم که سیگار بسیار مضر و سرطان‌زا است اما در آن زمان تصورم بر این بود که حداقل با کشیدن سیگار تمرکزم در این زمینه بیشتر می‌شود که البته بعدها نیز بسیاری از افراد در مورد کشیدن این سیگار در سازمان ملل از بنده سوال کردند.
انتهای پیام/
نکنه پیش دستی زدید که خدای ناکرده فردا کسی از این موضوع حرف بزنه و شماها اون موقع بگید که ما موضوع سیگار کشیدن رو خودمون مطرح کردیم.
؟؟!!!!