انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
کاهش قیمت کالاها
در این میان، حوزه اقتصادی از اهمیت ویژه و خاصی برخوردار است، زیرا با دستیابی به اقتصادی قدرتمند و توانا، می‌توان روندِ پیمایش مسیر توسعه را با سرعت و شتاب هر چه بیشتری همراه کرد.
در نقطه مقابل، مشکلات اقتصادی نیز به نسبت کاستی های دیگر بخش ها، پررنگ تر بروز پیدا می‌کند. این موضوعی است که نه تنها در ایران، بلکه در دیگر کشورها و جوامع نیز مصداق دارد، زیرا بصورت طبیعی، نارسایی های اقتصادی بصورت مستقیم از سوی مردم احساس می شود، در نتیجه آثار و تبعات آن نیز با شدت فزآینده تری خودنمایی خواهد کرد.
با این وجود در 4 دهه اخیر، دستاوردهای بسیاری در بخش‌های متعدد اقتصادی همچون انرژی، ارتقای سطح رفاه عمومی جامعه، آبادانی روستاها، توسعه راه ها و محورهای مواصلاتی و... به دست آمده که به تدریج در ایام مبارک دهه فجر در قالب مجموعه ای از گزارش‌ها از طریق این خبرگزاری ، مورد تبیین و واکاوی قرار خواهد گرفت.
با همه این اوصاف، نمی‌توان این نکته را نیز از نظر دور داشت که باوجود موفقیت های حاصل شده، در حال حاضر عمده ترین چالش فعلی کشور معطوف به مسائل اقتصادی می شود که به طور قطع با رفع و زدودن کامل این نارسایی ها،کشور شرایط بسیار متفاوت تری را تجربه خواهد کرد.
با وجود این، آنچنان که باید مسائل و شرایط فعلی کشور در مقایسه با دوران طاغوت مورد ارزیابی قرار نگرفته و متاسفانه شاهدیم در فضای رسانه ای، تصویری ترسیم و القاء می شود که گویی صدر تا ذیل حوزه اقتصادی کشور، با بحران های عدیده، دست و پنجه نرم می‌کند و تمامی این چالش ها نیز نتیجه ناکارآمدی مدیران کشور است.
پیش از بررسی توفیقات حاصل شده اقتصادی در چهار دهه گذشته، باید در تبیین نارسایی ها و چالش‌های موجود، به این واقعیت انکار ناشدنی توجه شود که اساسا دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، فضا و عرصه‌ای متفاوت از دوران پهلوی به شمار می‌رود که بدون در نظرگرفتن وجه تمایزات و شرایط کاملا نامتناجس این دو دوره دستیابی به تحلیلی دقیق و صحیح از وضعیت موجود و روندی که برای رسیدن به جایگاه کنونیِ طی شده ، امکان پذیر نخواهد بود.
ابتدا به ساکن باید به این واقعیت توجه شود که پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از بزرگ ترین و منحصر به فردترین رخدادها و تحولات سیاسی جهان معاصر به شمار می رود که در عین ناباوری و بهت و شگفتی بسیاری از تحلیلگران سیاسیِ وقت و اتاق فکر کشورهای قدرتمند جهان به‌وقوع پیوست.
این دگرگونیِ غیر منتظره، رویکرد انقلاب اسلامی و شعارها و آرمان‌های تعریف شده برای آن نیز، از همان گام نخست، به مذاق کشورهای جهان خوار و استعمارگر خوش نیامد و در نتیجه ساز مخالفت غرب علیه نظام جمهوری اسلامی ایران با شدت هر چه بیشتری کوک شد،زیرا رویکرد انقلاب اسلامی برای دولتمردان غربی قابل هضم و پذیرش نبود.
اگرچه در 15 سال اخیر، توجه ها به فشارهای اقتصادی غرب علیه ایران، بیش از پیش بروز پیدا کرد، اما در واقع از همان نخستین روزهای پیروزی انقلاب، دستورِکارِ سنگ اندازی متعدد غربی‌ها از جمله در حوزه های اقتصادی، در مسیر حرکتیِ ایران،کلید خورده بود.
طرح موضوع مذکور در این مجال از این حیث قابل توجه است که نباید در تحلیل ها و ارزیابی مشکلات اقتصادی کشور از نقش دشمنانِ نظام و کشور،در ایجاد مانع و کارشکنی در مسیر پیشرفت و توسعه ایران اسلامی به سادگی چشم پوشی کرد.
به واقع، بخش زیادی از این مشکلات ریشه در توطئه و دسیسه چینی‌های غرب، علیه ایران دارد که این میزان از دشمنی در دوران طاغوت هیچگاه تجربه نشد، زیرا ماهیت رژیم منحوس پهلوی با منافع غرب عجین شده بود و به دلیل نبود وجود تضاد و زاویه ای جدی؛ مسیر حرکت اقتصادی ایران، هموارتر از شرایط امروز به نظر می رسید.
در آن دوران، امکانات غربی‌ها ، عموما در راستای حمایت از رژیم پهلوی و با هدف تامین منافع ملی کشورهای استعمارگر و امپریالیسم بسیج شده بود، اما با پیروزی انقلاب اسلامی و تلاش برای استقلال کشور و خروج از زیر سایه وابستگیِ به غربی‌ها؛ ایجاد هزینه ، چالش و سنگ اندازی در مسیر پیشرفت و توسعه کشور در دستور کار قرار گرفت.
به واقع، این خسارات، هزینه ای است که برای کسب استقلال کشور و خروجِ از وابستگی ها پرداخت شده و طبیعتا هر کشوری برای حفظ و تقویت استقلال خویش ناگزیر به پرداخت آن است. از سوی دیگر تحمیل جنگ 8 ساله با آن میزان از خسارت و خرابی و ایجاد هزینه برای مردم،کشور و نظام، رخداد بسیار جدی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران به شمار می رود که به طور یقین در صورت نبود نشان دادن چراغ سبز غربی ها به صدام، بسیار بعید بود رژیم بعثی به‌صورت انفرادی و مستقل، ریسک چنین تهاجمی را قبول کند.
مشغول ساختن کشور به جنگ نظامی و حمایت همه جانبه جهانی از رژیم بعثی به عنوان کشوری که از بیشترین مرز جغرافیایی با ایران برخوردار است به تحمیل هزینه هایی منتهی شد که برای حفاظت و صیانت از خاک و بوم و کیان این مملکت، باید پرداخت می شد که به احتمال بسیار قوی، در صورت نبود تحمیل این جنگ سیر و روند اقتصادی کشور بصورت دیگری طی می‌شد. این در شرایطی بود که در دوران پهلوی، هیچگاه چنین جنگ سنگین، طولانی و خسارت باری تجربه نشد.
جنگ مذکور در سالیان بعد از سوی دشمنان ایران اسلامی به طرق و روش های دیگری در دستور کار قرار گرفت و تا به امروز نیز این عناد و دشمنی ادامه دارد و با عنایت به تفاوت های جدی و ساختاری مبانی انقلاب اسلامی ایران با نظام های غربی، بسیار بعید است آتش این توطئه چینی و دشمنی‌ها خاموش شود، زیرا تصور امپریالیسم جهانی از ایران ناظر بر این است که الگوی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در تضاد با منافع غرب است و باید برای شکست و به انحراف کشاندن این انقلاب به هر دسیسه و ابزاری متوسل شد،حتی اگر این ابزارها به اشکال گوناگون همچون ترور، جنگ و تحریمِ اقتصادی بروز پیدا کرد.
سیاه نمایی، بزرگ نمایی، پروپاگاندای تبلیغاتی و دروغ پراکنی از شیوه های مرسوم نظام های غربی علیه جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود. با گسترش دنیای ارتباطات و تعدد و تکثر رسانه های ارتباطاتی و جمعی، این تاکتیک ها بصورت نرم و مرموزانه ای علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته می شود تا با اتکای به آن مشروعیت، وجاهت و توانمندی انقلاب زیر سئوال رود.
طرح این موضوع به معنای انکار مشکلات و نارسایی های اقتصادی در کشور نیست و مسئولان خدوم نظام نیز ابایی از طرح این مشکلات نداشته و ندارند. تقریبا هر روز شاهد اظهار نظر و موضع گیری مدیران و مسئولان نظام در خصوص دغدغه های اقتصادی و لزوم رفع و کنترل آن هستیم اما تحرکات رسانه ای شوم دشمن با هدف سیاه نمایی و ناکارآمد نشان دادن نظام بخصوص در عرصه اقتصادی رویکردی است که در سالیان اخیر با روش های نوین تری عملیاتی می شود، بنابراین در چنین فضایی، مشکلات کشور در زیر هجمه سنگین تبلیغاتی دشمن و متاسفانه ضعف اطلاع رسانی برخی دستگاه های ذی‌ربط اقتصادی کشور در انعکاس توفیقات و موفقیت های اقتصادی، پررنگ تر از آنچه که هست به نظر می رسد.
انتهای پیام/