به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ناپلئون بناپارت پس از جلوس بر تخت امپراتوری فرانسه تضعیف نفوذ انگلستان را به عنوان یکی از اهداف قطعی و بلندمدت خود برگزید. این در دوره‌ای بود که انگلیسی‌ها مشغول اداره مستعمرات خود در چهار گوشه دنیا بودند و متصرفات فرانسه -چه کمی و چه کیفی - به گرد پای آن‌ها نیز نمی‌رسید. این‌که از چه زمانی فکر تصرف ذی‌قیمت‌ترین مستعمره انگلستان یعنی هند به سر امپراتور فرانسه افتاد اطلاع دقیقی در دست نیست، اما با واکاوی تلاش‌های ناپلئون که دامنه‌اش عقد پیمان مودت با ایران تا حمله به مصر را در بر می‌گرفت، مشخص است نقشه تصرف هند از همان روز‌های نخستین قدرت گرفتن روی میز کار او در کاخ ورسای قرار داشته است.
بیشتربخوانید : شیپور جنگ‌های صلیبی به صدا درآمد!
با مطالعه مفاد عهدنامه ابتر «فینکنشتاین» میان فتحعلی شاه قاجار و ناپلئون بناپارت معلوم می‌شود که نصف بیشتر بند‌های آن راجع به انگلستان و هند است. هدف فتحعلی‌شاه از انعقاد این پیمان کسب همراهی امپراتوری فرانسه در مبارزه با روس‌ها، همچنین تثبیت سیادت ایران بر سرزمین گرجستان بود و ناپلئون نیز اهداف خاص خود را در آن دنبال می‌کرد. در این عهدنامه که اردیبهشت ١١٨٦ خورشیدی در کاخ فینکنشتاین لهستان به امضا رسید، فرانسه متعهد شد که ارتش ایران را به سلاح‌های مدرن مجهز کرده، فتحعلی‌شاه را حاکم گرجستان دانسته و در صورت حمله روس‌ها از ایران حمایت نظامی به عمل بیاورد. در عوض ایران نیز متعهد شد اتباع انگستان را از ایران اخراج کرده، اتباع افغانستان را برای حمله به سرحدات هند تحریک کرده و در صورت لشکرکشی ناپلئون به هند اجازه استفاده از خاک و بنادر جنوبی ایران را به امپراتوری فرانسه بدهد. فینکنشتاین دو ماه با انعقاد پیمان تیلسیت بین فرانسه و روسیه رسما به زباله‌دانی تاریخ پیوست و دست دولت وقت ایران در حنا ماند!
٢٢١سال پیش در چنین روزی، برابر ٢٣ جولای ١٧٩٨ میلادی، ارتش ناپلئون شهر قاهره پایتخت مصر را به تصرف خود درآورد. هدف ناپلئون از اشغال مصر نیز چندان بی‌ارتباط با هندوستان نبود و او می‌خواست راه ارتباطی انگلستان با مهمترین مستعمره‌اش را قطع کند. البته دست یافتن به مصر آن‌قدر‌ها هم که ناپلئون تصور می‌کرد، آسان نبود و با وجود مجهزبودن فرانسوی‌ها به سلاح‌های پیشرفته، مصری‌ها تا جایی که توان داشتند در برابر ارتش قدرتمند او مقاومت کردند. اما در این میان نکته‌ای که امپراتور فرانسه از آن غافل بود آگاهی انگلیسی‌ها نسبت به اهداف ناپلئون بود؛ زیرا هنوز مدتی از تصرف مصر نگذشته بود که نیروی دریایی انگلستان به کشتی‌های فرانسوی در بندر اسکندریه مصر حمله کرد و بخش اعظمی از توان دریای ناپلئون را از بین برد. درواقع انگلیسی‌ها خوب می‌دانستند که هدف اصلی امپراتور فرانسه نه مصر که هندوستان است، پس پیشگیری را بر درمان ترجیح دادند و نتیجه این‌که ناپلئون کمی بعد مصر را نیز واگذاشت و به فرانسه بازگشت.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/