عیب جویی» به معنای «تفحص و جست و جوی معایب، خطاها، گناهان و بدی‌های دیگران و آشکارسازی آن» است. این رفتار ناپسند است و در بسیاری مذاهب نهی شده است. در قرآن کریم آیه‌هایی درباره عیب جویی آورده شده است. همچنین احادیث بسیاری از ائمه درباره ی عیب جویی آورده شده است.
امام علی علیه السلام فرمودند: «مَن بَحَثَ عَن أَسرَارِ غَیرِهِ، أَظهَرَ اللهُ أَسرَارَهُ».
هر که راز‌های دیگران را جستجو کند، خداوند راز‌های او را فاش سازد.