باشگاه خبرنگاران جوان؛زهره شعبانی _ در برخی محلات قم، چرخ‌وفلک‌های دستی آهنی خودنمایی می‌کنند؛ سازه‌هایی ساده با صندلی‌هایی رنگارنگی که خاطرات گذشته را در دل بزرگ‌تر‌ها زنده می‌کنند و لبخند را بر لب کودکان می‌نشانند.
«الکم و دولکم، چرخ و فلکم… چرخ‌وفلکیه…» صدای کشدار مرد چرخ‌وفلکی، چرت بعدازظهر‌های تابستان را پاره می‌کند و کودکان را از خانه‌ها به کوچه می‌کشاند. این صحنه برای همه آشناست؛از رهگذران گرفته تا والدینی که روزی خودشان هم مسافر یکی از همین چرخ‌وفلک‌ها بوده‌اند.