باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - جایی که باران، پهنه‌ی سبز کوه را، چون مخملی نرم و براق می‌شوید و هر سنگ و شاخه‌ای را جان تازه می‌بخشد. در روز‌های بارانی، مه از دامنه‌ها بالا می‌خزد و قلّه‌ها را در آغوش می‌گیرد؛ طوری که کوه میان سفیدیِ آرام مه پنهان و آشکار می‌شود. چشمه‌ها پرآب‌تر، رود‌های کوچک روان‌تر و بوی خاکِ باران‌خورده در تمام مسیر گسترده می‌شود. پرندگان لابه‌لای بلوط‌های کهنسال پناه می‌گیرند و صدای وزش باد، با بارش ریز و یکنواخت باران درهم می‌آمیزد و موسیقی دلنشینی می‌سازد.
در چنین روز‌هایی مخملکوه فقط یک کوه نیست؛ تجربه‌ای حسی و روحی است. چشم که می‌گردانی، سبزیِ عمیق پوشش گیاهی در زیر نور بارانی می‌درخشد و دامنه‌ها به فرش مخملی بزرگی می‌مانند که طبیعت با لطیف‌ترین رنگ‌ها آن را گسترده است. اینجا لرستان است؛ سرزمین باران‌های مهربان، کوه‌های باشکوه و آرامشی که در دل هر بیننده خانه می‌کند.