باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - روستای کپرجودکی در همجواری با تالاب بیشهدالان قرار دارد . تالابی طبیعی و زیستگاه پرندگان و حیات وحش که محیط پیرامون روستا را تحت تأثیر قرار داده است وجمعیت این روستا حدود ۳۷۰ تا ۴۰۰ نفر ذکر شده است.
همزیستی مثالزدنی: انسان و لکلکها
مشهورترین ویژگی کپرجودکی، حضور گسترده و پایدار لکلکهاست. این پرندگان مهاجر که معمولاً فصلی به منطقه میآمدند، در این روستا تبدیل به ساکن دائمی شدهاند.
بر پایه گزارشها، حدود ۵۰ سال است که لکلکها در کپرجودکی زندگی میکنند؛ مهاجرانی که پای ثابت زندگی روستا شدهاند.
در سالهای اخیر، بیش از ۴۰ لانه دائمی برای لکلکها در روستا ساخته شده اغلب روی تیرهای برق، ستونها، یا درختان که این امر نماد صلحآمیز بودن رابطه انسان و طبیعت در این منطقه است.
برخی از لکلکها که پیشتر هر سال مهاجرت میکردند، از حدود سال ۱۳۸۹ دیگر مهاجرت نکردهاند و ماندگار شدهاند.
سبک زندگی و معیشت مردم
مردم کپرجودکی عمدتاً کشاورز و دامدارند؛ یعنی اقتصاد محلی بر پایه کشاورزی و دامداری استوار است.
با این حال، نزدیکی به تالاب و حضور لکلکها، ظرفیت گردشگری و اکوتوریسم ایجاد کرده است. این موضوع برای مردم منطقه میتواند منبع درآمد و پیشرفت باشد.
روستا در فهرست روستاهای هدف توسعه گردشگری قرار گرفته است؛ یعنی هم از دید مسوولان و هم از نظر بومگردی و طبیعتدوستی، کپرجودکی به عنوان یک گزینه استراتژیک دیده میشود.
اهمیت اکوتوریستی و محیط زیستی
تالاب بیشهدالان که همسایه کپرجودکی است زیستگاه پرندگان مهاجر و گونههای گوناگون جانوری است؛ این امر باعث شده هم لکلکها و هم دیگر پرندگان و حیوانات وحشی (روباه، گرگ، …) در منطقه حضور داشته باشند.
پلاکگذاری جوجههای لکلک توسط اداره محیط زیست بروجرد انجام شده؛ یعنی حفاظت و ثبت علمی حیات پرندگان در این منطقه جدی است.
اگر تالاب احیا شود و حفاظت جدیتری صورت بگیرد، این روستا و مناطق اطراف آن میتوانند به مقصدی جذاب برای طبیعتگردان، پرندهنگران و علاقهمندان به بومگردی تبدیل شوند.
یکی از مسائلی که پیش آمده است خطر برقگرفتگی برای لکلکهایی است که روی تیرهای برق لانه دارند. این موضوع باعث نگرانی در اهالی شده بود.
خشکی تالاب بیشهدالان به دلیل کاهش منابع آب و تغییرات محیطی تهدیدی جدی است؛ اگر وضعیت تالاب وخیم شود، هم زیستگاه پرندگان و هم جذابیت گردشگری کاهش مییابد.
با اینکه کپرجودکی هدف پروژههای گردشگری و بومگردی قرار گرفته است، اما کمبود اعتبارات و امکانات زیرساختی، یکی از موانع جدی توسعه است.
روستای کپرجودکی میتواند به یکی از نمادهای موفق "همزیستی سازگار با طبیعت" در ایران تبدیل شود: جایی که انسان و حیوان، همخانه و همزیست شوند. اگر با سرمایهگذاری مناسب در حفاظت از تالاب، تامین زیرساخت گردشگری پایدار، اطلاعرسانی و جذب گردشگر مسئول پیش برویم، کپرجودکی میتواند الگوی روستایی برای دیگر مناطق مشابه باشد.
همچنین توجه به آموزش بومیان درباره حفاظت زیستمحیطی، همکاری بین مردم و نهادهای محیط زیستی، و تقویت زیرساخت گردشگری بوممحور، میتواند رونق اقتصادی و ارتقاء کیفیت زندگی در روستا را به همراه بیاورد.
کپرجودکی بیش از یک روستای معمولی است اینجا جایی است که لکلکها با ساکنان آن، سالهاست همزیستی مسالمتآمیز دارند؛ جایی که تالاب بیشهدالان بستر زندگی پرندگان مهاجر و حیات وحش است؛ و جایی که طبیعت و انسان توانستهاند یک تعادل زیبا بسازند. اگر توجه و مدیریت پایدار وجود داشته باشد، این روستا میتواند نمونهای الهامبخش برای توسعه روستایی پایدار در ایران باشد.