کشف فرمول ذهنی نمک در گپی با سروش صحت

مدیری گفت نویسنده نمی خواهیم، خیلی اتفاقی بازیگر شدم!

اولین بار چه زمانی حس کردی به بازیگری علاقه مندی؟ مثل خیلی ها از کودکی رویای بازیگری داشتی یا نه؟

واقعیت این است که تازه بعد از اینکه بازی کردم متوجه شدم به بازیگری علاقه دارم تا قبل از اولین بازی ام اصلا به بازیگر شدن فکر نکرده بودم. من به صورت اتفاقی با آقای مهران مدیری آشنا شدم. دلم می خواست نویسندگی کنم اما یک شب از کار آقای مدیری با من تماس گرفته شد که نویسنده نمی خواهیم آیا حاضر هستی در کار ما بازی کنی یا نه؟ تا آن لحظه هیچ وقت به بازیگری فکر نکرده بودم و فکر نمی کردم روزی از پس بازیگری بربیایم.

بعد از تستی که آقای مدیری از من گرفتند که خیلی خیلی بد آن تست را اجرا کردم و دیگر کاملا مطمئن شدم که برای بازیگری مناسب نیستم اما اقای مدیری به من گفتند بیا و بازی کن. وقتی بازی کردم به مرور به بازیگری علاقه مند شدم تا قبل از آن نه به بازیگری فکر کرده بودم و نه علاقه ای به آن داشتم. در واقع استارت بازیگری من در سال 76 و از برنامه نوروز 77 بود.

چقدر این حس علاقه به وجود آمده را جدی گرفتید؟

اوایل برایم جدی نبود، به مرور هرچه پیش رفتم نگاهم به بازیگری جدی تر شد.

اولین دستمزد بازیگری ات چقدر بود؟

آقای مهران مدیری یک تراول چک 50 هزار تومانی به من دستمزد داد.

فکر می کردی بعد از اولین کارت باز هم به تو پیشنهاد کار داده شود؟

امیدوار بودم پیشنهاد داده شود. همه معتقد بودند هر کسی که با آقای مدیری کار کند پیشنهادهای مختلف خواهد داشت.

خیلی دلم می خواست برای من هم این اتفاق بیفتد.

اما متاسفانه این پیشنهاد برای عده ای خواهد بود برای عده ای نه. بعد از همکاری با آقای مدیری در یک تله فیلم به اسم شراره بازی کردم.

اولین قرار داد بزرگ کاری ات کدام کار بود؟

در برنامه 77 برای اولین بار یک قرار داد بین کاری بستم.

اولین عکسم یک چنین چیزی بود

اولین مصاحبه‌ای که داشتی را به یاد داری؟

نه اما اولین بار که عکسم در روزنامه چاپ شد را خوب به یاد دارم. عکسم در یک آیتم روی تخت بیمارستان بود و تا چانه ام باند کشیده بودند. روی سرم هم کلاه بود. یک عکس بزرگ که فقط چشم هایم در آن پیدا بود. من بارها عکس را نگاه می کردم می خواستم ببینم آیا بقیه از روی چشم های من متوجه می شوند که این عکس من هستم یا نه. آن موقع شناخته شده نبودم اما روزنامه را می گرفتم دستم و اقوام مان نشان می دادم. از آنجایی که فقط چشم هایم در عکس پیدا بود اقوام به من می گفتند واقعاٌ تویی (می خندد).

و حالا واقعاً خودت بودی؟

(می خندد) بله!

چمیستری!

اولین تصمیم جدی ای که برای رسیدن به هدفت گرفتی چه بود؟

با تجربه و نگاه کردن به بقیه سعی کردم به هدفم نزدیک تر شوم.

واکنش خانواده تان بعد از بازیگر شدن چطور بود؟

برای آنها هم مثل خودم وارد شدن به دنیای بازیگری تعجب آور بود. هیچ کس به تصورش هم خطور نمی کرد که روزی سروش صحت بازیگر شود. قبل از بازیگر شدنم معلم شیمی بودم. به بچه های دبیرستان و کنوکوری شیمی درس می دادم.

خیلی لرزیدم...

اولین تجربه جدی بازیگری است چه کاری بود؟

در برنامه 77 کاری که مردم به اسم مریم بانو می شناختنش، کاری بود که 7-8 ماه هر روز پخش می شد و با استقبال هم مواجه شد.

اولین بار که روبه روی دوربین قرار گرفتی چه حسی داشتی؟

شاید به من نیاید ولی...

خلی لرزیدم و نتوانستم اضطرابم را کنترل کنم. تنها شانسی که آوردم این بود که دوربین از من دور بود و لرزشم دیده نشد.

بعد از بازیگر شدنت زندگی ات چه تغییری کرد؟

تا مدتی، هم بازیگری می کردم و می نوشتم و هم شیمی درس می دادم. اما کم کم آنقدر حجم کار بازیگری ام زیاد شد که تدریس شیمی را ترک کردم. بالاخره با هرکاری که شروع کنی طبیعی است که اتفاقات جدیدی در زندگی ات بیفتد من قبل از اینکه بازیگری را شروع کنم ازدواج کرده بودم هنوز هم خدا را شکر در کنار خانواده ام زندگی خوبی دارم.

بازیگری هنوز برایت مثل روزهای اول رویای است یا با واقعیت های دیگری رو به رو شده ای؟

بازیگری مثل روزهای اول برایم جذاب است. هنوز هم دیدن بازیگرها برایم جالب هستند. قبل از بازیگر شدنم دوست داشتم همه بازیگرها را از نزدیک ببینم.

به من گفت آفرین!

اولین تعریفی که از کار تو شد و جدی گرفتی را چه کسی گفت و چه گفت؟

اقای مهران مدیری به من گفت: افرین (می خندد). از شوخی گذشته بعد از چند ماه یک آیتمی بازی کردم که آن آیتم را خوب بازی کردم. آقای مدیری به من گفتند چقدر روان بازی کردی.

رامین ناصر نصیر هم به من گفت: خوب بازی کردی. متفاوت تر از همیشه آنجا بود که حس خوبی به من دست داد. فکر کردم یک چیزی را فهمیدم، آیتمی بود که یک چیز آن با آیتم قبل فرق داشت. برای اولین بار فقط جمله هایم را نگفتم یک حس هم در وجودم شکل گرفت.

بازگیری برایت استقلال مالی به همراه داشته یا نه ناچار بودی شغل های دیگری هم در کنار بازیگری ات داشته باشی؟

من در کنار بازیگری ام نویسندگی هم می کنم. با این دو شغل کنار زندگی ام را سپری می کنم.

یک فرمول شیمی: نمک طعام NACL کلرید سدیم از ترکیب کلر و سدیم به وجود آمده است

بزرگ ترین چیزی که از دوران بازی ات به یاد داری چیست؟

برج میلاد (می خندد) ! من چون بازیگری را دوست دارم طبیعی است که از کارم لذت ببرم. با کارگردان هایی که دوست داشتم بازی کردم و تنها لحظات آن را به یاد دارم یک زمانی بود که دیدن هنرپیشه ها برایم اتفاق جالبی بود الان کنار خیلی از کسانی که همیشه دیدنشان برای خود من جذاب بوده است کار می کنم و این کار کردن برایم خوشایند است.

تلخ ترین تصویری که از این سال ها در ذهنت مانده چه تصویری است؟

بازیگری برایم تلخی نداشته است.

در بازگیری چه چیز برایت مهم تر است. پولساز بودن با نقشی خوب؟

در درجه اول نقش خوب راضی ام می کند اما گاهی پیش می آید بنابر دلایلی، نقش مورد علاقه ام نیست آن وقت، پول آن کار برایم مهم است.

شانس بیاورید رئال – بارسا نباشد!

به نظرت شانس چقدر در بازیگری مهم است؟ لیاقت و سواد اهمیت دارد یا شانس؟

من به شانس خیلی اعتقاد دارم اما فکر می کنم شانس و لیاقت و علم باید کنار هم باشد تا یک بازیگر بتواند موفق شود.

به طور مثال در یک تله فیلم بازی کنی با فیلمنامه خوب، کارگردانی ماهرانه و پارتنرهای عالی، با بازی دیوانه کننده خودت. اما فرض کن زمان پخش آن تله فیلم همزمان شود با بازی «بارسلونا» و «رئال مادرید» از یک کانال دیگر. این یعنی یک بد شانسی محض شاید اگر آن بازی در خشانت دیده می شد می توانست پرونده کاری ات را دگرگون کند.

هیچ وقت الگوی خاصی برای بازی ات داشته ای؟

من فکر می کنم آدم از تمام چیزهای خوب و بد دور وبرش می تواند الگوبرداری کند. از آنهایی که خوشش می آید الگو برداری می کند و انجام می دهد. آنهایی که خوشش نمی آید را انجام نمی دهد. اما یانکه بخواهی از یک نفر و یک مسیر و یک راه پیروی کنم نه چنین الگویی هیچ وقت نداشتم.

اگر بازیگر نمی شدی چه شغلی را انتخاب می کردی؟

همان معلم شیمی باقی می ماندم. البته قطعاً نویسندگی را هم دنبال می کردم و اگر فیلمنامه نویس نمی شدم داستتان می نوشتم، قصه نویسی می کردم. شاید در مطبوعات هم کار می کردم.

اتفاقی که زندگی مرا تغییر داد آشنایی با مهران مدیری بود. جالب اینکه آشنایی من با مهران مدیری خیلی اتفاقی در منزل رامین ناصر نصیر پیش آمد. یک شب که رفته بودم به رامین سر بزنم آقای مدیری را دیدم.