لکه های سفید پوست نشان از بیماری ویتیلیگو دارد

دکتر زهره جدلی PHDایمونولوژِی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران با بیان اینکه  ويتيليگو يک بيماري پوستي است كه با تخريب انتخابي ملانوسيتها و از دست رفتن رنگدانه‎هاي پوست مشخص مي‎شود گفت : علائم آن به صورت لكه‎هاي سفيد با اندازه و توزيع متغير بروز کرده و رنگ پوست ممكن است بطور خودبخود يا تحت تأثير اشعة خورشيد به حالت طبيعي برگردد اما اين وضعيت ندرتاً پايدار باقي مي‎ماند.

وی افزود:این بيماري  اگر چه حيات فرد را به مخاطره نمي‎اندازد اما در بسياري از موارد مشكلات روحي حاصل از بي‎رنگ شدن پوست ممكن است زندگي اجتماعي افراد مبتلا را تحت تأثير قرار دهد .

این PHD  ایمونولوژی با بیان اینکه منابع تاريخي متعددي در رابطه با بيماري ويتيليگو در دسترس مي‎باشد اما به خاطر مشكلات مربوط به ترجمة  اين متون، اختلاف نظرهايي در مورد تفسير نوشته‎هاي باستاني به چشم مي‎خورد اظهار کرد : اولين گزارشات در رابطه با بيماري در كتاب وداي هند باستان مربوط به 1500 سال قبل از ميلاد مسيح ارائه شده است و در ادبيات يونان نيز اشارات فراواني در بارة لكه‎هاي سفيد وجود دارد.

وی ادامه داد: هرودوت مورخ يوناني در كتاب خود از افرادي نامبرده است كه داراي ضايعاتي مشابه بيماران ويتيليگو بوده‎ و در انجيل از بيماريهاي پوستي با واژة عبري "Zaraat” ياد شده كه در برخي اديان به عنوان نشانه‎اي از گناه و به مثابه تنبيهي از جانب خداوند در نظر گرفته مي‎شد که در این رابطه در قران مجيد نيز آنجا كه راجع به معجزات حضرت عيسي صحبت مي‎شود كلمه پيسي بكار رفته است و به  استناد اين كتاب الهي حضرت عيسي به قدرت خداوند مي‎توانست بيماران مبتلا به ويتيليگو را شفا دهد.

 یک تا دو درصد مردم به بیماری ویتیلیگو مبتلا می شوند

وی با اشاره به اینکه در كتابهاي عربي و قانون ابن‎سينا هم اين بيماري به نام پيسي  و بهک  معرفي شده است تصریح کرد : با بررسي نوشته‎هاي موجود در رابطه با بيماري مشاهده مي‎شود كه طي ساليان متمادي ويتيليگو به عنوان يكي از مهمترين بيماريهاي پوستي مورد توجه دانشمندان قرار داشته و به همين خاطر تلاش‎هاي فراوني به منظور شناسايي و درمان بيماري به عمل آمده است كه در مجموع منجر به روشن شدن جنبه‎هاي ناشناختة متعددي در بيماري شده ،با اين وجود هنوز هم نكات مبهم فراوني در مورد ويتيليگو وجود دارد كه نيازمند بررسي‎هاي گسترده‎تر و عميق‎تر مي‎باشد .

وی با بیان اینکه ويتيليگو يک بيماري نسبتاً شايع هست كه حدود 2-1درصد مردم دنيا به آن مبتلا مي‎شوند و این بيماري بين نژادها و قوميت‎هاي مختلف در سرتاسر جهان مشاهده مي‎شود یادآور شد :20درصد افراد مبتلا حداقل يک مورد فاميلي از بيماري را در بستگان درجه اول خود نشان مي‎دهند و وقوع موارد فاميلي در افراديكه در سنين پايين‎تر به بيماري مبتلا شده‎اند افزايش یافته و علي‎رغم گزارشاتي كه در مورد ابتلاء گروههاي سني مختلف وجود دارد بيماري بيشتر در فاصلة سني 10 تا 30 سالگي ظاهر مي‎شود كه سن شروع بيماري تظاهرات آن را تحت تأثير قرار مي‎دهد زيرا شدت بيماري در افراديكه در سنين پايين‎تر مبتلا مي‎شوند افزايش مي‎يابد.

جلوگیری از پیشروی بیماری مهمترین عامل در درمان بیماری ویتیلیگو است

دکتر جدلی یادآور شد : علت بيماري ويتيليگو ناشناخته است ولي فرضيه‎هاي متعددي در اين رابطه مطرح شده كه مهمترين آنها خود ایمنی شامل افزایش وقوع بیماریهای خود ایمن آنتی بادیهای اختصاصی عضو ، توليد مجدد رنگدانه بدنبال درمان با داروهاي مؤثر بر سيستم ايمني، انتقال بيماري توسط لنفوسيتها يا سرم بيماران مبتلا به ويتيليگو ، مدل‎هاي حيواني ويتيليگو ، ايمني هومورال در بيماران مبتلا به ويتيليگو ، ايمني سلولي در بيماران مبتلا به ويتيليگو نقص عمل سلولهاي لانگرهانس در ويتيليگو گزارش شده است.

وی یادآور شد : احتمال تماس با عوامل مختلفي كه قادر به تخريب ملانوسيتها هستند براي تمام افراد وجود دارد ولی تنها برخي به بيماري ويتيليگو مبتلا مي‎شوندکه بنظر مي‎رسد زمينه‎هاي ژنتيكي خاص ، حساسيت ملانوسيتها را به آسيب ناشي از عوامل محيطي افزايش داده و فاكتورهاي ژنتيكي مؤثر در بيماري ممكن است اثرات خود را به شكل نقص ذاتي ملانوسيتها ظاهر نمايند .

وی با اشاره به اینکه در بررسي موارد شغلي بيماري كه بدنبال تماس با تركيباتي نظير فنل حادث مي‎شود نشان داده كه زمان لازم براي بروز بيماري در افراد مختلف متفاوت هست ادامه داد: این موضوع احتمالاً به خاطر تأثير اختلافات ژنتيكي در پاسخگويي به عوامل محيطي بوده و نیز  موارد فاميلي بيماري، ارتباط ويتيليگو با برخي آنتي‎ژنها  و ... از جمله دلايل ديگري هستند كه به نقش عوامل ژنتيكي در بيماري اشاره دارند.

دکتر جدلی در ادامه اظهار کرد :روشهاي درماني مناسب در ويتيليگو بايد از دو ويژگي مهم برخوردار باشنداولاً از پيشروي بيماري جلوگيري نمايند و ثانياً امكان توليد مجدد رنگدانه را در محل ضايعات فراهم نمايندکه انتخاب نوع درمان به عوامل مختلفي نظير وسعت ضايعات ، فعاليت بيماري و سن بيمار بستگي دارد./ح