کرم چاله‌ها عامل سفر در زمان + تصاویر
محققان معتقدند چنانچه بتوان یک کرم چالۀ باریک را برای مدت زمان کافی باز نگه داشت، انسان می‌تواند از طریق پالس‌های نوری پیام‌های خود را در "فضا-زمان" ارسال کند.
به گزارش خبرنگار فناوری‌های نوین باشگاه خبرنگاران؛ محققان معتقدند چنانچه بتوان یک کرم چالۀ باریک را برای مدت زمان کافی باز نگه داشت، انسان می‌تواند از طریق پالس‌های نوری پیام‌های خود را در فضا زمان ارسال کند.
همگی ما دوست داریم که یک نفر از آینده شمارۀ بلیط برندۀ لاتاری فردا را برایمان ارسال کند. اگرچه این فکر و سفر در زمان تا حدی رویایی به نظر می‌رسد، اما پروفسور لوک بوچر (Luke Butcher) فیزیکدان دانشگاه کمبریج معتقد است که از نظر تئوری این امر می‌تواند امکان پذیر باشد.
کرم چاله‌ها در فیزیک یک پل فرضی فضا زمانی هستند که دو فضا زمان جدا از هم را به یکدیگر پیوند می‌دهند.
محققان معتقدند چنانچه یک کرم چالۀ باریک (Wormhole ) بتواند برای مدت زمان کافی باز باقی بماند انسان می‌تواند از طریق پالس‌های نوری پیغام خود را در زمان ارسال کنند. به نظر می‌رسد که این نظریه یک داستان علمی تخیلی باشد اما نظریه‌ی کرم چاله‌ها اولین بار توسط محاسبات آلبرت اینشتین مطرح شده است.
کرم چاله‌ها تونل‌هایی فرضی از بافت فضا زمان هستند که می‌توانند میانبرهایی برای سفرهای طولانی مدت درون جهان را ایجاد کنند.
به گفته‌ی کارشناسان مشکل این نظریه آن است که اگر کرم چاله‌ها وجود داشته باشند، نمی‌توانند برای مدت زمان زیادی باز و پایدار باقی بمانند تا انسان یا حتی ذره‌ی نوری بتواند از آنها عبور کنند. اما یک مطالعه‌ی جدید در دانشگاه کمبریج اظهار داشته است که بعضی از کرم چاله‌ها می‌توانند برای مدت زمان کافی، پایدار بمانند تا پیام را به زمان گذشته یا آینده ارسال کنند.
پل کیهانی اینشتین روزن که اصطلاحا کرم چاله هم نامیده می‌شود و کرم چاله، مسیر میان بر کیهانی است که دو نقطه دور دست در پهنه فضا- زمان را به همدیگر متصل می‌کند.
در سال ۱۹۸۸ فیزیکدانی به نام کیپ ثورن (Kip Thorne) از انستیتوی صنعتی کالیفرنیا اظهار داشت که کرم چاله‌ها را می‌توان با استفاده از انرژی منفی‌ای تحت عنوان انرژی کازیمیر (Casimir energy) باز نگه داشت. مطابق با فیزیک مدرن، خلا مملوء از امواج الکترومغناطیسیِ در حال نوسان با طول موج‌های متفاوت است که انرژی عظیمی را تولید می‌کنند که معمولا برای بشر قابل رویت نیست. بین دو صفحه ی موازی در فضا، برخی از امواج انرژی ممکن است بیش از اندازه بزرگ باشند و برای ایجاد انرژِی منفی مناسب نباشند.
مقاله‌ی اخیر پروفسور لوک بوچر بر پایه‌ی این نظریه است که اگر کرم چاله ها بسیار طولانی‌تر از ضخامت‌شان باشند مقدار انرژِی منفی‌ای که بطور طبیعی درونشان وجود دارد، می‌تواند در حدی باشد که به آنها این اجازه دهد که بیشتر از حد طبیعی‌شان پایدار بمانند.
محققان می‌گویند در صورت یافتن این راه سفر در زمان ممکن و حتی راه حلی برای مشکلات مختلف خواهد شد که در تئوری امری ممکن و صورت پذیر است.
انتهای پیام/
همگی ما دوست داریم که یک نفر از آینده شمارۀ بلیط برندۀ لاتاری فردا را برایمان ارسال کند. اگرچه این فکر و سفر در زمان تا حدی رویایی به نظر می‌رسد، اما پروفسور لوک بوچر (Luke Butcher) فیزیکدان دانشگاه کمبریج معتقد است که از نظر تئوری این امر می‌تواند امکان پذیر باشد.
کرم چاله‌ها در فیزیک یک پل فرضی فضا زمانی هستند که دو فضا زمان جدا از هم را به یکدیگر پیوند می‌دهند.
محققان معتقدند چنانچه یک کرم چالۀ باریک (Wormhole ) بتواند برای مدت زمان کافی باز باقی بماند انسان می‌تواند از طریق پالس‌های نوری پیغام خود را در زمان ارسال کنند. به نظر می‌رسد که این نظریه یک داستان علمی تخیلی باشد اما نظریه‌ی کرم چاله‌ها اولین بار توسط محاسبات آلبرت اینشتین مطرح شده است.
کرم چاله‌ها تونل‌هایی فرضی از بافت فضا زمان هستند که می‌توانند میانبرهایی برای سفرهای طولانی مدت درون جهان را ایجاد کنند.
به گفته‌ی کارشناسان مشکل این نظریه آن است که اگر کرم چاله‌ها وجود داشته باشند، نمی‌توانند برای مدت زمان زیادی باز و پایدار باقی بمانند تا انسان یا حتی ذره‌ی نوری بتواند از آنها عبور کنند. اما یک مطالعه‌ی جدید در دانشگاه کمبریج اظهار داشته است که بعضی از کرم چاله‌ها می‌توانند برای مدت زمان کافی، پایدار بمانند تا پیام را به زمان گذشته یا آینده ارسال کنند.
پل کیهانی اینشتین روزن که اصطلاحا کرم چاله هم نامیده می‌شود و کرم چاله، مسیر میان بر کیهانی است که دو نقطه دور دست در پهنه فضا- زمان را به همدیگر متصل می‌کند.
در سال ۱۹۸۸ فیزیکدانی به نام کیپ ثورن (Kip Thorne) از انستیتوی صنعتی کالیفرنیا اظهار داشت که کرم چاله‌ها را می‌توان با استفاده از انرژی منفی‌ای تحت عنوان انرژی کازیمیر (Casimir energy) باز نگه داشت. مطابق با فیزیک مدرن، خلا مملوء از امواج الکترومغناطیسیِ در حال نوسان با طول موج‌های متفاوت است که انرژی عظیمی را تولید می‌کنند که معمولا برای بشر قابل رویت نیست. بین دو صفحه ی موازی در فضا، برخی از امواج انرژی ممکن است بیش از اندازه بزرگ باشند و برای ایجاد انرژِی منفی مناسب نباشند.
مقاله‌ی اخیر پروفسور لوک بوچر بر پایه‌ی این نظریه است که اگر کرم چاله ها بسیار طولانی‌تر از ضخامت‌شان باشند مقدار انرژِی منفی‌ای که بطور طبیعی درونشان وجود دارد، می‌تواند در حدی باشد که به آنها این اجازه دهد که بیشتر از حد طبیعی‌شان پایدار بمانند.
محققان می‌گویند در صورت یافتن این راه سفر در زمان ممکن و حتی راه حلی برای مشکلات مختلف خواهد شد که در تئوری امری ممکن و صورت پذیر است.
انتهای پیام/
