ابوطالبی:
حل معضل جهانی افراط، عزم و اجماع جهانی می‌خواهد
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری با بیان این که باید از معامله برای «بقا و امنیت» خودداری و با هرگونه تامین فکری، سیاسی و مالی این جریان برخورد اساسی کرد، گفت: مبارزه با افراط راهی نیست که صرفا نظامی باشد و یا بتوان آن را یک تنه و یا یک شبه طی کرد؛ حل معضل جهانی افراط ، عزم و اجماع جهانی می خواهد.
به گزارش حوزه دولت باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت امروز(سه شنبه) به بازخوانی مقاله «حمید ابوطالبی» درباره شیوع افراطی گری و گسترش روز افزون آن به سراسر دنیا، پرداخت.
در این مقاله که در سال 1388منتشر شد، آمده است: افراط، مبتنی برهر آنچه که در گریز از قدرت می گنجد و از بی نظمی اجتماعی سود می برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ بر ما خواهدتاخت. از این رو باید مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بین المللی تبدیل کرد و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری در صفحه شخصی خود در یک شبکه اجتماعی نوشته است: این روزها دوستان فراوانی اصراردارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم که همگان را به این مقاله که در وب سایت مرکز تحقیقات استراتژیک قابل بازیافت است، ارجاع می دهم.
ابوطالبی ادامه داده است: درمقاله آورده بودم؛ افراط مبتنی برهر آنچه که در گریز از قدرت می گنجد و از بی نظمی اجتماعی سود می برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ برما خواهدتاخت. بنیان های افراط در دهه هشتاد بیشتر اعتقادی بود تا سیاسی و اجتماعی. کاسته شدن از عمق و تیزی آن در دهه نود ناشی از تطورات سیاسی و گرایش به سوی قدرت؛ اما سر برآوردن دوباره افراط در قرن بیست ویکم، هم اعتقادی بود، هم اجتماعی و هم روانی؛ و این یعنی تحولی بزرگ.
وی با اشاره به موارد مهم دیگری از جمله گسترش افراطی گری و تروریسم در کشوری هسته ای همچون پاکستان و یاد کردن از آن با عنوان «کوهستان های صعب العبور افراط گرایی هسته ای» این گونه گفته است: در آن مقاله دو هشدار داده بودم. نخست این که از منظر جامعه شناختی، نسل دوم افراط که درحال شکل گیری است با نسل اول آن تفاوت های بنیادین دارد.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری توضیح داده است: نسل اول که از درون اسلام گرایی محصور دوران جنگ سرد به درآمده است، نسلی متعامل تر، متساهل تر، کم تجربه تر و محتاج تربود.
ابوطالبی یادآور شده است: در نسل دوم که از لابلای خشونت های مفرط و زندگی در هراس و جنگ سر برآورده، اثرکمتری از تعامل، تساهل و احتیاج دیده می شود و در منظر نسل اول، حفظ حیات امری ایدئولوژیک بود، اما ازدیدگاه نسل دوم، حیات وسیله ای برای رسیدن است.
وی در تشریح هشدار دوم نوشته است: هشدار دوم این بود که شناخت آمریکایی ها و غربیان از این منطقه و پیچیدگی های ایدئولوژیک، سیاسی و جامعه شناختی، افراط گرایی آن بسیار نابسامان است.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری افزوده است: تلاقی منافع مقطعی قدرت های فرامنطقه ای و کشورهای درون آن اجازه نخواهد داد که این شناخت ناکافی -درفرض صحت- بتواند موثر افتد و اگر آمریکا با هزینه کردن ده ها میلیارد دلار نتواند –که به تنهایی نمی تواند – براین امر فایق آید، چه کسی یا کسانی خواهند توانست؟ و سرانجام، منطقه و ورای آن به چه سمت و سویی خواهد رفت؟
ابوطالبی با اشاره به این که راه کارهایی در آن مقاله ارایه کرده است، اضافه کرده است: اکنون هم به نظرم بهترین راهکارها همان است که عمل به آن ها می تواند آغاز راه باشد.
وی تاکید کرده است: باید از تمام متخصصان حوزه های مختلف علمی برای شناسایی و یافتن راه های مقابله استفاده کرد. باید مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بین المللی تبدیل کرد و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری خاطر نشان کرده است: از تعامل بی برنامه با افراط گرایی و پروکسی سازی آن برای منافع کوتاه مدت و به کارگیری علیه دیگران به جد احتراز کرد.
انتهای پیام/
در این مقاله که در سال 1388منتشر شد، آمده است: افراط، مبتنی برهر آنچه که در گریز از قدرت می گنجد و از بی نظمی اجتماعی سود می برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ بر ما خواهدتاخت. از این رو باید مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بین المللی تبدیل کرد و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری در صفحه شخصی خود در یک شبکه اجتماعی نوشته است: این روزها دوستان فراوانی اصراردارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم که همگان را به این مقاله که در وب سایت مرکز تحقیقات استراتژیک قابل بازیافت است، ارجاع می دهم.
ابوطالبی ادامه داده است: درمقاله آورده بودم؛ افراط مبتنی برهر آنچه که در گریز از قدرت می گنجد و از بی نظمی اجتماعی سود می برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ برما خواهدتاخت. بنیان های افراط در دهه هشتاد بیشتر اعتقادی بود تا سیاسی و اجتماعی. کاسته شدن از عمق و تیزی آن در دهه نود ناشی از تطورات سیاسی و گرایش به سوی قدرت؛ اما سر برآوردن دوباره افراط در قرن بیست ویکم، هم اعتقادی بود، هم اجتماعی و هم روانی؛ و این یعنی تحولی بزرگ.
وی با اشاره به موارد مهم دیگری از جمله گسترش افراطی گری و تروریسم در کشوری هسته ای همچون پاکستان و یاد کردن از آن با عنوان «کوهستان های صعب العبور افراط گرایی هسته ای» این گونه گفته است: در آن مقاله دو هشدار داده بودم. نخست این که از منظر جامعه شناختی، نسل دوم افراط که درحال شکل گیری است با نسل اول آن تفاوت های بنیادین دارد.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری توضیح داده است: نسل اول که از درون اسلام گرایی محصور دوران جنگ سرد به درآمده است، نسلی متعامل تر، متساهل تر، کم تجربه تر و محتاج تربود.
ابوطالبی یادآور شده است: در نسل دوم که از لابلای خشونت های مفرط و زندگی در هراس و جنگ سر برآورده، اثرکمتری از تعامل، تساهل و احتیاج دیده می شود و در منظر نسل اول، حفظ حیات امری ایدئولوژیک بود، اما ازدیدگاه نسل دوم، حیات وسیله ای برای رسیدن است.
وی در تشریح هشدار دوم نوشته است: هشدار دوم این بود که شناخت آمریکایی ها و غربیان از این منطقه و پیچیدگی های ایدئولوژیک، سیاسی و جامعه شناختی، افراط گرایی آن بسیار نابسامان است.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری افزوده است: تلاقی منافع مقطعی قدرت های فرامنطقه ای و کشورهای درون آن اجازه نخواهد داد که این شناخت ناکافی -درفرض صحت- بتواند موثر افتد و اگر آمریکا با هزینه کردن ده ها میلیارد دلار نتواند –که به تنهایی نمی تواند – براین امر فایق آید، چه کسی یا کسانی خواهند توانست؟ و سرانجام، منطقه و ورای آن به چه سمت و سویی خواهد رفت؟
ابوطالبی با اشاره به این که راه کارهایی در آن مقاله ارایه کرده است، اضافه کرده است: اکنون هم به نظرم بهترین راهکارها همان است که عمل به آن ها می تواند آغاز راه باشد.
وی تاکید کرده است: باید از تمام متخصصان حوزه های مختلف علمی برای شناسایی و یافتن راه های مقابله استفاده کرد. باید مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بین المللی تبدیل کرد و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.
معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری خاطر نشان کرده است: از تعامل بی برنامه با افراط گرایی و پروکسی سازی آن برای منافع کوتاه مدت و به کارگیری علیه دیگران به جد احتراز کرد.
انتهای پیام/
