به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران،بعد از ورود اندیشه‌های استعماری و نقش استعمارگران و جماعت منورالفکر در تربیت و تدوین نیروی انسانی و محتوای مورد نظر غرب و استعمار غربی در ایران؛ عملا علوم انسانی از مبدأ «خدامحوری و تفکر اسلامی» فاصله گرفت و علومی با مبدأ انسان محوری (اومانیسم) در دانشگاه ها و مدارس کشور جایگزین شد. اتفاقی که در طول یک قرن و نیم گذشته صدمات فرهنگی بسیاری به ایران و ایرانی زده است.

در این میان علم تاریخ هم از این سیل خانمان برانداز در امان نمانده و با آموزه‌های استعماری به دام «انسان محوری» و فاصله گرفتن از تفکر اسلامی افتاد. به طوریکه تاریخ نگاری که قبل از دوره قاجار مبتنی بر تفکر اسلامی بود و مبدأ شروع روایت هر مورخ از هبوط حضرت آدم بر روی زمین و سپس بیان تاریخ انبیاء و احوال ایشان آغاز می‌شد.

بعد از چاپ کتاب «تاریخ ایران» نوشته سرجان ملکم –وابسته نظامی انگلیس در ایران-، الگوی تاریخ نویسی به تبعیت از وی تغییر کرد و به جای مبدأ شدن تاریخ انبیاء الهی، تاریخ موهوم باستان از مرحله ورود آریائی‌ها به ایران مبدأ روایت‌گری تاریخ شد. اتفاقی که نتیجه آن حذف فلسفه تاریخ از نگاه قرآن و اهل بیت –علیهم السلام-، در مقابل مبنا قرار گرفتن فلسفه تاریخ غربی شد.