اداره و اجرای سیاست خارجی آمریکا در عصر جمهوری‌خواهان
حزب جمهوری‌خواه به مدت 12 سال یعنی از سال 1921 تا 1933 کنترل کاخ سفید را در دوران سه رئیس جمهور "وارن جی.هاردینگ" ، "کالوین کولیج"و "هربرت هوور" در اختیار داشتند.
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ ایالات متحده آمریکا کشوری است که دارای دو حزب مهم سیاسی دموکرات و
جمهوری‌خواه بوده و قدرت همواره میان این دو حزب در حال جابجایی است. حزب
جمهوری‌خواه در اوایل دهه 1850 شکل گرفت. آبراهام لینکولن اولین رئیس جمهور
آمریکا بود که با شعار آزادی مردم و عدم مداخله دولت فلسفه این حزب را
پی‌ریزی کرد و از سال 1861 تا 1865 به عنوان رئیس جمهور این کشور منصوب شد.
پس از این بود که جمهوری‌خواهان خود را به عنوان یک حزب قدرتمند معرفی کردند و شصت سال از یکصد سال بعدی را در کاخ سفید به سر می‌بردند و تا امروز به عنوان یکی از دو حزب مهم سیاسی در ایالات متحده به حیات خود ادامه می‌دهد. GOP لقب حزب جمهوری خواه بوده که برگرفته از Grand Old Party به معنی "حزب بزرگ قدیمی" است.
نماد سنتی این حزب فیل است و به نظر می‌رسد اولین فردی که به نوعی از این لوگو استفاده کرد توماس نست (Thomas Nest) بود. وی در هفتم نوامبر 1874 از این تصویر کارتونی در هفته‌نامه هارپر استفاده نمود.
حزب جمهوری خواهان امریکا در طول مدت ریاست جهموری این کشور بیشترین رییس جمهور را راهی کاخ سفید کرده است.
لوگوی قرمز GOP که در وبسایت حزب جمهوری‌خواه مورد استفاده قرار گرفته است
حزب جمهوری‌خواه به مدت 12 سال یعنی از سال 1921 تا 1933 کنترل کاخ سفید را در دوران سه رئیس جمهور "وارن جی.هاردینگ" (1921 – 1923)، "کالوین کولیج" (1923 – 1929) و "هربرت هوور" (1929 – 1933) در اختیار داشتند.
اعضای این دولت‌ها با هم تداخل داشتند، البته "هوور" در هر سه دولت ایفای نقش کرد و "اندرو ملون" در دوران هر سه رئیس جمهور، وزیر خزانه‌داری بود. سیاست خارجی آمریکا در این 12 سال به طور چشمگیری تداوم داشت.
"هاردینگ" علاقه چندانی به امور جهانی نداشت و در این زمینه سابقه‌ای نداشت. وی در مبارزات انتخاباتی در سال 1920 "اول اصول آمریکایی در ابتدا اندیشه آمریکا و در آغاز موفقیت آمریکا را تبلیغ می‌نمود".
وی بیشتر اختیار را در زمینه سیاست خارجی به دیگران واگذار کرد، به طوری که یک بار به یک گزارشگر گفته بود سوالات را از وزیر خارجه بپرسید زیرا درباره اروپاییان من چیزی نمی‌دانم.
"هاردینگ" برای پست وزارت امور خارجه "چارلز ایونس هیوز" را که مردی توانا بود، برگزید. "هیوز" استاد سابق حقوق فرماندار نیویورک و قاضی دیوان عالی و نامزد جمهوری‌خواهان برای ریاست جمهوری بود. وی ثابت کرد که یکی از تواناترین وزرای خارجه در تاریخ آمریکا است.
بعد از مرگ "هاردینگ" جانشین وی "کولیج"، "هیوز" را در پست خود تا مارس 1925 ابقا کرد. بعد از وی "فرانک کلوگ" به عنوان وزیر خارجه منصوب شد. "کلوگ" به عنوان یک حقوقدان، سناتور سابق ایالات متحده و سفیر در انگلیس از 1929 تا 1925 وزیر امور خارجه بود.
"هربرت هوور" (1933 – 1929) در زمینه امور خارجی دارای شرایط خوبی بود. وی به عنوان مجری برجسته "ویلسون" در اروپا از یک شهرت و اعتباری در زمینه بشردوستی برخوردار گردید و در مقام وزیر بازرگانی از اقتصاد آزاد و فردگرایی حمایت می‌کرد و با کوشش زیاد منافع تجاری ایالات متحده را در خارج اشاعه داد.
"هوور" در مقام ریاست جمهوری اعلام کرد که هدف اولیه وی در سیاست خارجی، صلح است: "ما هیچ کینه و نفرتی نداریم و در آرزوی مستعمرات بیشتر نیستیم، به معاهدات نظامی پناه نمی‌آوریم و فقط آرزومند مبانی صلح هستیم" .
وزیر خارجه "هوور" یعنی "هنری آل.استیمسون" به گونه‌ای دیگر بود. وی یک اریستوکرات و دوست "تئودور روزولت" بود که در زمان ریاست جمهوری "ویلیام هاوارد تافت" وزارت جنگ را در اختیار داشت. او در جنگ جهانی اول سرهنگ رسته توپخانه بود و در مورد لذت جنگ صحبت می‌کرد. البته "هوور" درباره او گفته است "استیمسون" برخی اوقات به جای یک دیپلمات بیشتر یک جنگ‌طلب است.
در عصر جمهوری‌خواهان (1933 – 1921) حکومت ایالات متحده به یک دولت تجارت‌پیشه تبدیل شد. رئیس جمهور "کولیج" (1929 – 1923) گفت: "شغل آمریکا تجارت است."
"وال استریت ژورنال" ابراز خوشنودی می‌کرد که پیش از این دولت هرگز در این جا و در هیج جای دیگر این قدر با تجارت و بازرگانی پیوند نخورده بود. اغلب دولت از تجار برای اجرای سیاست‌های خود بهره می‌برد، تعرفه‌ها را افزایش داده و به متفقین تأکید می‌کرد که بدهی‌های زمان جنگ خود را پرداخت کنند. برای نفت خاورمیانه اعمال نفوذ کرد و از دیگر منافع تجاری ایالات متحده را در سراسر جهان گسترش داد.
"هوور" زمانی که وزیر بازرگانی بود، نقش مهمی را در اشاعه و ترویج سرمایه‌گذاری و تجارت خارجی ایالات متحده ایفا کرد و از فردگرایی در حیاط اقتصاد بین‌الملل حمایت نمود.
در راستای این تلاش "اندرو ملون" سرمایه‌دار و کارخانه‌دار چند میلیون دلاری در زمینه‌های فولاد، نفت، ذغال‌سنگ و آلومینیوم به وی ملحق گردید. "ملون" بیش از 10 سال (1932 – 1921) به عنوان وزیر خزانه‌داری خدمت کرد.
این سیاست با ترفیع وجهه ایالات متحده در خارج همراه گردید. دانشگاه "جرج تاون" در سال 1919 اولین مدرسه جداگانه ایالات متحده را در زمینه سیاست‌های جهانی ایجاد نمود. در قانون "روگرز" در 1924 گروه‌های کنسولی و دیپلماتیک در سرویس خارجی ادغام شدند و در سال 1925 مدرسه سرویس خارجی مخصوص خود را ایجاد نمود و هزینه‌های وزارت خارجه از 4.9 میلیون دلار در 1910 به 14 میلیون دلار در 1930 افزایش یافت.
انتهای پیام/
نماد جمهوری‌خواهان
پس از این بود که جمهوری‌خواهان خود را به عنوان یک حزب قدرتمند معرفی کردند و شصت سال از یکصد سال بعدی را در کاخ سفید به سر می‌بردند و تا امروز به عنوان یکی از دو حزب مهم سیاسی در ایالات متحده به حیات خود ادامه می‌دهد. GOP لقب حزب جمهوری خواه بوده که برگرفته از Grand Old Party به معنی "حزب بزرگ قدیمی" است.
نماد سنتی این حزب فیل است و به نظر می‌رسد اولین فردی که به نوعی از این لوگو استفاده کرد توماس نست (Thomas Nest) بود. وی در هفتم نوامبر 1874 از این تصویر کارتونی در هفته‌نامه هارپر استفاده نمود.
حزب جمهوری خواهان امریکا در طول مدت ریاست جهموری این کشور بیشترین رییس جمهور را راهی کاخ سفید کرده است.
لوگوی قرمز GOP که در وبسایت حزب جمهوری‌خواه مورد استفاده قرار گرفته است
حزب جمهوری‌خواه به مدت 12 سال یعنی از سال 1921 تا 1933 کنترل کاخ سفید را در دوران سه رئیس جمهور "وارن جی.هاردینگ" (1921 – 1923)، "کالوین کولیج" (1923 – 1929) و "هربرت هوور" (1929 – 1933) در اختیار داشتند.
اعضای این دولت‌ها با هم تداخل داشتند، البته "هوور" در هر سه دولت ایفای نقش کرد و "اندرو ملون" در دوران هر سه رئیس جمهور، وزیر خزانه‌داری بود. سیاست خارجی آمریکا در این 12 سال به طور چشمگیری تداوم داشت.
"هاردینگ" علاقه چندانی به امور جهانی نداشت و در این زمینه سابقه‌ای نداشت. وی در مبارزات انتخاباتی در سال 1920 "اول اصول آمریکایی در ابتدا اندیشه آمریکا و در آغاز موفقیت آمریکا را تبلیغ می‌نمود".
کاخ سفید
وی بیشتر اختیار را در زمینه سیاست خارجی به دیگران واگذار کرد، به طوری که یک بار به یک گزارشگر گفته بود سوالات را از وزیر خارجه بپرسید زیرا درباره اروپاییان من چیزی نمی‌دانم.
"هاردینگ" برای پست وزارت امور خارجه "چارلز ایونس هیوز" را که مردی توانا بود، برگزید. "هیوز" استاد سابق حقوق فرماندار نیویورک و قاضی دیوان عالی و نامزد جمهوری‌خواهان برای ریاست جمهوری بود. وی ثابت کرد که یکی از تواناترین وزرای خارجه در تاریخ آمریکا است.
بعد از مرگ "هاردینگ" جانشین وی "کولیج"، "هیوز" را در پست خود تا مارس 1925 ابقا کرد. بعد از وی "فرانک کلوگ" به عنوان وزیر خارجه منصوب شد. "کلوگ" به عنوان یک حقوقدان، سناتور سابق ایالات متحده و سفیر در انگلیس از 1929 تا 1925 وزیر امور خارجه بود.
"هربرت هوور" (1933 – 1929) در زمینه امور خارجی دارای شرایط خوبی بود. وی به عنوان مجری برجسته "ویلسون" در اروپا از یک شهرت و اعتباری در زمینه بشردوستی برخوردار گردید و در مقام وزیر بازرگانی از اقتصاد آزاد و فردگرایی حمایت می‌کرد و با کوشش زیاد منافع تجاری ایالات متحده را در خارج اشاعه داد.
نماد سمت چپ دموکرات‌ها_ نماد سمت راست جمهوری‌خواهان
"هوور" در مقام ریاست جمهوری اعلام کرد که هدف اولیه وی در سیاست خارجی، صلح است: "ما هیچ کینه و نفرتی نداریم و در آرزوی مستعمرات بیشتر نیستیم، به معاهدات نظامی پناه نمی‌آوریم و فقط آرزومند مبانی صلح هستیم" .
وزیر خارجه "هوور" یعنی "هنری آل.استیمسون" به گونه‌ای دیگر بود. وی یک اریستوکرات و دوست "تئودور روزولت" بود که در زمان ریاست جمهوری "ویلیام هاوارد تافت" وزارت جنگ را در اختیار داشت. او در جنگ جهانی اول سرهنگ رسته توپخانه بود و در مورد لذت جنگ صحبت می‌کرد. البته "هوور" درباره او گفته است "استیمسون" برخی اوقات به جای یک دیپلمات بیشتر یک جنگ‌طلب است.
در عصر جمهوری‌خواهان (1933 – 1921) حکومت ایالات متحده به یک دولت تجارت‌پیشه تبدیل شد. رئیس جمهور "کولیج" (1929 – 1923) گفت: "شغل آمریکا تجارت است."
"وال استریت ژورنال" ابراز خوشنودی می‌کرد که پیش از این دولت هرگز در این جا و در هیج جای دیگر این قدر با تجارت و بازرگانی پیوند نخورده بود. اغلب دولت از تجار برای اجرای سیاست‌های خود بهره می‌برد، تعرفه‌ها را افزایش داده و به متفقین تأکید می‌کرد که بدهی‌های زمان جنگ خود را پرداخت کنند. برای نفت خاورمیانه اعمال نفوذ کرد و از دیگر منافع تجاری ایالات متحده را در سراسر جهان گسترش داد.
"هوور" زمانی که وزیر بازرگانی بود، نقش مهمی را در اشاعه و ترویج سرمایه‌گذاری و تجارت خارجی ایالات متحده ایفا کرد و از فردگرایی در حیاط اقتصاد بین‌الملل حمایت نمود.
در راستای این تلاش "اندرو ملون" سرمایه‌دار و کارخانه‌دار چند میلیون دلاری در زمینه‌های فولاد، نفت، ذغال‌سنگ و آلومینیوم به وی ملحق گردید. "ملون" بیش از 10 سال (1932 – 1921) به عنوان وزیر خزانه‌داری خدمت کرد.
این سیاست با ترفیع وجهه ایالات متحده در خارج همراه گردید. دانشگاه "جرج تاون" در سال 1919 اولین مدرسه جداگانه ایالات متحده را در زمینه سیاست‌های جهانی ایجاد نمود. در قانون "روگرز" در 1924 گروه‌های کنسولی و دیپلماتیک در سرویس خارجی ادغام شدند و در سال 1925 مدرسه سرویس خارجی مخصوص خود را ایجاد نمود و هزینه‌های وزارت خارجه از 4.9 میلیون دلار در 1910 به 14 میلیون دلار در 1930 افزایش یافت.
انتهای پیام/
