یادداشت/
افسردگی حاد تئاتر با ویروس غفلت
سالهاست که تئاتر به سمت و سویی رفته که نمی‌‌‌تواند مخاطب عام را جذب کند و تنها افراد خاص به تماشای تئاتر می نشینند و شاید می‌توان گفت سینما برای مردم عام‌تر از تئاتر است.
حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان - عطیه آقابابایی؛ مفهموم و منظور نمایش x را نفهیمدم ... فکر میکنم تئاترش ارزش بلیطی را که پرداخت کردم، نداشت... بعد از این کار شاید دیگر تئاتر ندیدم... نمایش بسیار روشنفکرانه بود ...کار پیامی نداشت ... چرا سالن های خوب را در اختیار این نوع آثار میگذارند... برای اولین بار آمدم تئاتر ببینم اما پشیمان شدم ...
این جملات تماشاگرانی است که این روزها بعد از دیدن قریب به اتفاق نمایش ها بیان میکنند و سوال ها و ابهامات دیگری که شاید در ذهن داشتند و نگفتند !
سالهاست که تئاتر به سمت و سویی رفته که نمی‌‌‌تواند مخاطب عام را جذب کند و تنها افراد خاص به تماشای تئاتر می نشینند و شاید می‌توان گفت سینما برای مردم عام‌تر از تئاتر است.
خاص بودن هنر نمایش در بین مردم دلایل مختلفی دارد ،گران شدن بلیط برخی از نمایش ها و یا اجرای تئاتر در پاتوق های خاص و نبودن در بین مردم ، موضوعاتی است که باعث شده این هنر خاص تر شود.
تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است . مخاطب می‌تواند ارتباط مستقیم با این هنر داشته باشد و این ویژگی، نمایش را نسبت به هنرهای دیگر تاثیر پذیر‌تر کرده است .حالا اما تئاتر از مردم دور شده و یا مسئولان و هنرمندان آن را از بدنه جامعه طرد كرده اند؟
روش های مختلفی برای نزدیک کردن مردم به تئاتر وجود دارد. به عنوان مثال همین چند وقت پیش در ماه رمضان نمایش «فصل شیدایی» در فضایی باز اجرا شد. نمایشی که هر شب مخاطبان بسیاری داشت چراکه این اثر در بطن مردم شکل گرفته بود و فارغ از مسائل مادی و اجرایی به میان آنها آمده بود.
توسعه و انتقال تئاتر در فضای دانشگاه روش دیگری است که می‌توان از آن طریق تئاتر را به مردم و مخاطب نزدیک کرد ضمن اینكه پرداختن به موضوعات و دغدغه های اجتماعی این فاصله را کمتر و کمتر خواهد کرد.
این نكته ای است كه رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیداری كه با دانشجویان داشت بر اهمیت و لزوم توجه به آن سخن گفتند و به انتقال و روایت مفاهیم حقیقی اسلامی از طریق هنر نیز تاكید داشتند .با این وجود به جرات می‌توان گفت تاثیری که هنر نمایش بر روی مخاطب می‌گذارد ، هیچ هنر دیگری این تاثیر پذیری را ندارد و می‌توان مفاهیم اسلامی را از این طریق به مخاطب معرفی کرد.
البته كه امروز تئاتر کشور ضعف‌های بسیاری دارد و اطرافش را فقط حاشیه گرفته، آنقدر این حواشی زیاد شده که هنرمند به جای تفکر برای مخاطب و اجرای آثار تاثیر گذار دینی و اجتماعی به فکر اعتراض نسبت به عملکرد مدیران است .مدیرانی که کمتر به فکر این هنر هستند و به تازگی هم از طریق نمایش تجارت میکنند.
علی مرادخانی، چهره اصلی این روزهای تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی کشور، دو سال است که در این عرصه و بر روی كرسی معاونت هنری نشسته است ، اما تاکنون فقط با اعتراض هنرمندان تئاتر روبرو شده و اقتصاد هنر تنها برنامه ی وی بوده که آن هم با بكارگیری سیاست های غلط به در‌آمدزایی و تجارت سوق پیدا كرده است.
تئاتر امروز باید به هنر متعالی و تاثیر گذار بین مردم شود اما رویکرد مدیران، این عرصه را به بی‌اخلاقی‌ها، لودگی‌ها، با عنوان اقتصاد هنر پیش برده و در بخش زیادی از نمونه‌های رایج و منتسب به تئاتر آزاد و برخی نمایش‌های اصطلاحاً تجربی و با برند «مدرن» بزک شده، روی صحنه میرود.
تئاتر با وجود این همه تاثیر گذاری به مخاطبش جایی در سبد کالای فرهنگی مردم ندارد گویا تئاترمان افسردگی حاد گرفته و به جای اینکه هروز رشد کند به قهقرا میرود و مدیران هم به جای نجات ان حالش را بدتر میکنند.
انتهای پیام/
مثلا گلوله‌اي براي چشم چران و...