دیوان شرقی دروازه اروپا به فرهنگ غنی ایران
کتاب «دیوان شرقی گوته» پل ارتباطی این ادبیات غنی ایران و اروپای تصنعی است.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دیوان شرقی گوته که یکی از عالی‌ترین آثار شعر و حکمت گوته و بزرگترین آثار ادب آلمان و اروپا است، واقعاً پیش از آنکه متعلق به آلمان و اروپا باشد به ایران وابسته است، زیرا که این دیوان برگرفته از اشعار حافظ است و اگر لسان‌الغیب نبود گوته آن شیفتگی را نسبت به این شاعر بلند آوازه شیرازی پیدا نمی‌کرد.
گوته در کتاب دیوان شرقی خود بزرگترین ارمغان ادبی اروپا را به کشور و خود حافظ نسبت داد و به خوبی روح و فکر حافظ را در این اثر جاودانه به نمایش گذاشت.
در کتاب دیوان شرقی به کرار دیده شده است، کتاب گوته با اشعار حافظ شروع ارتباط اروپای نوین با ادبیات شرقی و به ویژه ایران بود چرا که گوته به عنوان یک روشنفکر آلمانی، نگرش نو به مقوله دین و مذهب دارد. گوته به عنوان یک فرد خداشناس، جهان بینی او بر محوریت کل شب نمایان است و اندیشه‌های فلسفی، اجتماعی او نیز بر همین اساس بود.
کتاب «دیوان شرقی گوته» به وسیله مترجمی فاضل و ادیب امامی شجاع الدین شفا در سال 1328 شمسی بود که این کار گامی بزرگ برای شناساندن گوته به فرهیختگان ایرانی برداشته شد.
این کتاب بوسیله نشر نخستین منتشر و با تیراژ 2000 نسخه برای چندمین بار تجدید چاپ و در اختیار مردم ادبی و فرهیخته قرار گرفت و کتاب حاصل، مجموعه اشعار دیوان شرقی گوته بوده که در 208 صفحه تدوین و تنظیم گشته، در ابتدای این کتاب گوته خطاب به حافظ می‌گوید که اگر روزی دنیا به سرآید، ای حافظ آسمانی، آرزو دارم که تنها با تو و در کنار تو باشم و چون تو عشق ورزم و در کنار تو باده بنوشم، زیرا این افتخار زندگی و مایه حیات من است.
کتاب دیوان شرقی گوته هم اکنون یکی از پرخواننده‌ترین کتاب‌ها در سرای اهل قلم و ادبیات بوده و هست، چرا که این کتاب نشان دهنده فرهنگ غنی پارسی در اروپای مصنوعی و مبتدل برای حیات و پیشرفت انسان‌هایش است.
گفتنی است؛ یوهان ولفگانگ فون گوته (به آلمانی: Johann Wolfgang von Goethe) (زادهٔ ۲۸ اوت ۱۷۴۹ در فرانکفورت – درگذشتهٔ ۲۲ مارس ۱۸۳۲ در وایمار) شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به شمار می‌رود. وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجستهٔ ادبیات جهان محسوب می‌شود. گوته آلمانی، شکسپیر انگلیسی، هومر یونانی، و دانته ایتالیایی را چهار رکن ادبیات اروپا می‌دانند.
خانه یوهان ولفگانگ فون گوته در مجموعه سنت‌گرایی وایمر قرار دارد.
پدر گوته، یوهان کاسپار گوته (۱۷۱۰-۱۷۸۲) همراه با خانواده‌اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می‌کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» (تِکستور سابق) از خانواده‌های سرشناس فرانکفورتی بود.
یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی‌اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
او بین سال‌های ۱۷۶۵-۱۷۶۸ در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستین فورشتگوت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال ۱۷۶۸، گوته به زادگاهش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.
گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آنجا بین سال‌های ۱۷۷۶-۱۷۸۶ (حدود ۱۰ سال) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
سال ۱۷۸۸، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آنجا گذرانید، هرچند که زندگی او در آنجا با جنگ‌های ناپلئونی روبه‌رو شد. گوته در وایمار به تحصیل زبان‌های فارسی و عربی و همچنین قرآن پرداخت و شیفتهٔ اشعار حافظ شد.
پس از مرگ همسر گوته «کریستیان» در سال ۱۸۱۶، خود او نیز پس از شش سال بر اثر عفونت ریوی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. گفته می‌شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر (آلمانی: Mehr Licht) بود.
انتهای پیام/
