قرآن تاریخی نگل متعلق به سده‌ چهارم یا پنجم هجری- قمری

به گزارش خبرنگارگروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان ازسنندج؛ قرآن نگل یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری استان کردستان است و نزد مردم منطقه این قرآن اثر معنوی بسیاری دارد.

روستای نگل به دلیل وجود این قرآن، روزانه میزان صدها تن از مشتاقان و علاقه مندان آثار مذهبی و تاریخی است.

براساس شواهد موجود، شیوه نگارش و اعراب گذاری آن احتمال می رود در سده های چهارم یا پنجم هجری قمری نگاشته شده باشد.

طول خود قرآن 38 ،عرض آن 21 و قطر آن 13 سانتی متر است وخط قرآن کوفی و دارای نقطه و اعراب و سر سوره ها مزین به نقوش گیاهی است.

صفحات قرآن ضخیم و به علت تشابهی که به پوست دارد در بین مردم به پوست آهو شهرت یافته است.

قطع قرآن رحلی بزرگ، جلد آن چرمی و رنگ ان قهوه ای تیره است.

مردم منطقه پیدا کردن این اثر تاریخی و نفیس را در دوران صفویه و توسط چوپانی از همین روستا بوده ناگهان گل بسیار زیبایی توجه او را به خود جلب می کند و وقتی گل را از دل خاک بیرون می آورد چاله ای پدید میاید و صندوقچه ای پدیدار می شود.

مردم براین عقیده اند چون این قرآن در اثر توجه چوپان به گلی زیبا، کشف شده بود این محل به «نوگل» معروف شد و مردم مسجدی به نام «مسجد نوگل» را بنا نهادند که به مرور زمان به «مسجد نگل» شهرت یافت.

این قرآن هم اکنون تحت نظارت سازمان اوقاف بوده و هیئت امنای مسجد روستا (که در چند سال اخیر به طور کامل بازسازی شده و داری دروازه ای با عنوان دروازه قرآن است) از آن نگهداری می کنند.

به دلیل اهمیت تاریخی این قرآن و نیز جایگاه بارز آن در اعتقادات مردم منطقه، مقام معظم رهبری برای محفوظ ماندن قرآن از دستبردهای احتمالی دستور داد جایگاهی محکم و مطمئن برای نگه داری این قرآن بسازند.

این قرآن طی سالیان گذشته مورد استفاده عموم بوده و چندین بار نیز به سرقت رفته است به همین دلیل آسیب های فیزیکی و شیمیایی زیادی مانند پارگی، لکه های ناشی از اثر انگشت، امضای یابندگان دیده است.

با توجه به سرقت های پیاپی قرآن مذکور هم اکنون در محفظه شیشه ای بدون شرایط محیطی از نظر دما و رطوبت نگهداری می شود.

همه ساله گردشگران زیادی این قرآن تاریخی را که در روستای نگل در چهل کیلومتری مسیر سنندج_سروآباد واقع شده زیارت می کنند.

قرآن این روستا در داخل مسجدش جای گرفته که بنا به اعتقادات و باورهای مردم یکی از چهار قرآن خطی است که در زمان خلیفه سوم به رشته تحریر در‌آمده و به چهار اقلیم دنیا فرستاده شده است؛ براساس شواهد و شیوه‌ نگارش و اعراب‌گذاری آن احتمالاً این قرآن متعلق به سده‌ چهارم یا پنجم ه.ق است.