«پیرتر از خود» گاه از زمان می‌گوید و گاه از زمانه

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دلم هوای شعری اجتماعی کرده بود. در میان انبوه مجموعه‌های شعر قفسه کتابخانه، «پیرتر از خود» اثر حمیدرضا شکارسری در این میان مرا به سوی خود کشاند. مضامین یکدست اجتماعی کتاب سبب شد، به سراغ آن بروم. انگار دلم شاعری را می‌خواست که گاه از زمان بگوید و گاه از زمانه‌ام. 

 

مجموعه «پیرتر از خود» در قالب سپید سروده شده است. شاعر این مجموعه شعر را با نام نامی «حضرت زهرا (س)» آغاز می‌کند و با عناوین دیگری چون «نام تو»، «هر جا که شد»، «پنهان» و «مرخصی» ادامه می‌دهد. 

 

شکارسری در شعر «لقمه‌ای نان و پنیر» تلنگری به افرادی می‌زند که به هر قیمتی نان به دست می‌آورند. کوتاهی شعر بهتر مفهوم را منتقل می‌کند اما شعر دیگرش با عنوان «جریمه‌ها» همان طور که از عنوانش پیداست، از رفتاری اجتماعی انتقاد می‌کند اما شعر «مقصد» از مجموعه «پیرتر از خود» تنها و تنها به بیان مقاصد گوناگون در شعر می‌پردازد. در نهایت شاعر مقصد اصلی خود را بیان می‌کند. نوع بیان شاعر ما را به یاد سالن انتظار فرودگاه می‌اندازد که در آن مقصدهای گوناگونی بیان می‌شود اما تو در نهایت یک مقصد را برمی‌گزینی. مانند آنچه در زندگی روزمره با آن روبرو می‌شویم. همواره انتخاب‌های متعددی سر راهمان قرار می‌گیرد اما، تنها و تنها یک گزینه را انتخاب می‌کنیم و به سراغ آن می‌رویم. 

 

مجموعه «شعر پیرتر از خود» در واقع تجربه‌های زندگی شاعری است که آن را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. البته این تجربه‌ها چندان هم شخصی نیست و از نوع تجربه‌های مشترک میان افراد مختلف جامعه محسوب می‌شود و شاعر در بیانی شاعرانه این تجربه‌ها را بازگو می‌کند. 

 

انتهای پیام/