زینب، بانوی اقتدار....

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان،تو سمبل عشقی ای هماره امید ...ای صدای عبور از دشت پر بلا ... کاش صلابت دستان تو را می دیدم ..عشق را هم زتو بايد آموخت و مناجات و صميميت را که در لایه لایه ی اشک چشمانت عبوديت نهفته است.

و خدا را هم ، بايد زكلام تو شناخت.

خانه از نام تو عرفان دارد.

و شب از ياد تو عطر آگين است.

غمم را خاضعانه به یاد و نام تو در دلم نهان کرده ام ای غریبی که فریادت گوش کوفیان و نااهلان را کشید... صبوریت ، دامان سوخته و چادرآتش گرفته ات و دست کوچکی که تو را چنگ میزد همواره مرا به داغ حسینت ملتهب و مست میکند.

ایوب وار ایستاده ای و خطبه هایت پیکره ی بنی امیه را درهم کوبید. چگونه به این شکل ایستاده ای . ای پیر روزگار ای شکسته از فراغ برادر و پسر...

وای از فرات و آه از لب خشکیده ی حسین...

ای واااای ...

ای نجابت زمین و ای سپیدی مویت ، داغ روزگار؛ مرگ تو تاول معلقیست در سینه ی آسمان .

با تو یاد کربلا ننگ زمانه است بر پیشانی کفر. ..تو تجلی آب هستی بر فرات خشکیده ای که شرمسار میگریزد و در غم سردار تشنه لب ، نعره میکشد .

تویی که لبخند زهرا بر لب داشتی و صوت علی .

آیین حسین از بر کرده بودی و عباس گونه گام بر میداشتی.

آه ای صلابت همیشگی ای زینب ... نامت تبلور علی و زمزمه ی کلامت پاکی زهراست یا دختر ام ابیها ... تو زینت زنان عالمی. ای بزرگ زاده .. ای به تسخیر در آورده شمشیرها ..

اصلاً عجیب نیست شکست یزدیان

وقتی حجاب سنگر ایمان زینب است

او پس گرفت هستی خود را زگرگها