وی با اشاره به اینکه این چرخ‌ها شروع به حرکت کرده است اما نیازمند تلاش زیاد و روابط اقتصادی بیشتر با سایر کشورهاست، گفت: در همین وضعیت، ما هر روز شاهد این هستیم که مدیران دولتی و خصوصی از سایر کشورها با اشتیاق فراوان به ایران می‌آیند تا با مسئولان ایرانی مذاکره داشته باشند و قطعاً شک نکنید که بسیاری از آنها نیز به نتیجه قطعی خواهد رسید.

وی ادامه داد: یعنی به طور متوسط هر سال 5 هزار و 850 مگاوات ظرفیت جدید نیروگاهی وارد مدار شود.

وزیر نیرو ادامه داد: در طول برنامه ششم توسعه که دولت آن را تصویب کرده است، در طول برنامه 26 هزار و 500 مگاوات باید به بهره‌برداری برسد.

وی  تاکید کرد: در برنامه‌ اقتصاد مقاومتی که تصویب شده است، در سال جاری باید 17 هزار مگاوات احداث نیروگاه جدید باید آغاز شود که 7 هزار مگاوات آن مربوط به بخش بخار نیروگاه‌های گازی و 10 هزار مگاوات مربوط به نیروگاه سوخت ترکیبی است.

چیت‌چیان افزود: اگر این 17 هزار مگاوات نیروگاه جدید را درنظربگیریم و بخواهیم آن را به نتیجه برسانیم، نیازمند 10 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است، پس سؤال من این است آیا بدون حضور بخش خصوصی و فاینانس خارجی، این 10 میلیارد دلار می‌تواند تأمین شود؟

وی ادامه داد: شبکه انتقال و توزیع برق کشور نیازمند توسعه است و باید حداقل هر سال 5هزار میلیارد تومان صرف توسعه این شبکه شود، پس اگر فرض شود که 1500 میلیارد تومان از این مبلغ از اصلاح هزینه انشعاب تأمین شود، باید سالانه یک میلیارد دلار برای توسعه شبکه انتقال و توزیع برق کشور سرمایه‌گذاری صورت گیرد.

وی خاطرنشان کرد: طبق تعهدات ملی باید 7500 مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر وارد مدار شود، اما حداقل سرمایه گذاری مورد نیاز برای آنها 12 میلیارد دلار است، بنابراین سؤال من از بخش خصوصی این است، چرا بخش خصوصی برای ورود به سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های تجدیدپذیر این همه تعلل می‌کند؟ پس می‌بینیم منابع مالی، مهمترین گزینه در این خصوص است.

وزیر نیرو در خصوص نیاز به سرمایه‌گذاری بالا در بخش نیروگاه‌های برق آبی و سدها گفت: سدهای متعددی در کشور ساخته شده است که متأسفانه منابع کافی برای آنها اختصاص نیافته است تا بتوانند شبکه‌های آبیاری آنها احداث شود، پس سؤال ما این است که آیا کشور ما می‌تواند این مبلغ 10 میلیارد دلار را تأمین کند. پس ورود سرمایه‌گذاری خارجی و بخش خصوصی یک الزام است.

وی ادامه داد: اگر این منابع تأمین نشود، ما صرفاً با اتکا به منابع داخلی، چقدر می‌توانیم از برنامه خود را پیش ببریم؟ اگر به این نتیجه رسیدیم که برای این توسعه نیازمند ورود به منابع خارجی هستیم، باید به این موضوع که این موضوع چه فرصت‌ها و چه تهدیدها برای کشور دارد را با جدیت پیگیری کنیم و نمی‌توان با این موضوع، ساده برخورد کرد.