به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان آمریکا با 121 مدال در صدر جدول مدال های المپیک ریو جای گرفت،بریتانیا و چین به ترتیب رده ی دوم و سوم جدول را به خود اختصاص دادند.
ایران با 8 مدال در رده ی 25 جدول مدال های المپیک قرار گرفت.
هیچ وقت نگید چرا فلانی اول شد یا ما ۲۵ ام بیاید به خودمون بیایم برای اول شدن همت خودمون رو میخواد به جای اینکه ورزش کارا هر دیقه سلفی بندارن تو بزریل بذارن اینستا خب زمان تمرینشونو بالا ببرن
مشخص است که 10کشور بیشتر مدال آور جهان درتمام زمینه های صنعتی وپزشکی و...حتی ورزش می خواهند سرآمد مردم جهان باشند چرا ما اینگونه نباشیم آن هم در سایه سرمایه گذاری وحمایت از نخبگان در تمام زمینه های علمی و صنعتی -ورزشی وغیره به امید روزی که این آرزونیز در کشور مامحقق شود .ان شاء الله
واقا ورزشکارای ما بیغیرتی کردن
حیف اونهمه هزینه که خرجشون کردن
اصن ورزشکار ایرانی ،نمیدونم چیه جریانش که وقتی درامدشون بالا میره،انگیزه و غیرتشون پایین میره!
چه ذوق وشوغی داشتیم
گفتیم حداقل ده تا طلا روشاخشه
واقا خاکککککککک.
بهترین نتیجه ایران از 19 دوره ای که شرکت کردیم در المپیک ، رتبه 17 از المپیک 2012 لندن و بدترین نتیجه مربوط به 2008 پکن میشه که ما شدیم 51 ام. فکرش رو بکنید از 17 دوره ای که شرکت کردیم مجموعا 18 تا طلا آوردیم. فکر میکنید با چندتا ورزشکار این سری رفتیم؟ با 51 نفر.
در سالهای نچندان دور شوروی با 700 ورزشکار می اومد و چین با 800 نفر. که ایندو تمام مدالها رو درو میکردن و آمریکا همیشه سوم یا چهارم بود. بعدها که شوروی تجزیه شد و چین هم دیگه به ورزش زیاد اهمیت نداد آمریکا رفت بالا.
واقعا کی میتونست شناگرها و ژیمناست های شوروی رو شکست بده؟ که مجموعا 30 ، 40 تا طلا مربوط به همین ورزشها میشد؟ در تمام دنیا اقلا نصف ورزشکاراشون زنه و خیلی از مدالها رو خانمها کسب میکنن. اما ما چی؟
نصف که چه عرض کنم به تعداد انگشتان دست تعداد ورزشکارهای زن ماست که بازم بزنم به تخته امسال یکیشون شق القمر کرد و مدال گرفت. واقعا شق القمره. میدونید چرا؟ آخه این طفلکی ها کجا ورزش حرفه ای دیدن یا کردن. اصلا اجازه ورزش حرفه ای به زن جماعت در ایران و خانواده ها داده میشه....................
ببینید دوستان ، نگید ایران مگه چی داره و اینم از سرمون زیاده. ایران زمانی تنها ابرقدرت جهان بود و فرق داره با کشورهائی مثل هائیتی و اندونزی و عربستان و مکزیک و ...
ما تاریخ داریم و پشتش باید در هر مسابقه ای (چه ورزشی چه علمی چه هرچی) در دنیا اسممون نه تنها بیاد بلکه باید اون اوج هم باشیم. بگیرید ما امکانات نداریم و تحریم هستیم خب؟ پس چرا در بی امکانات ترین و رزشها هم کاری نکردیم و نمیخوایم بکنیم.
دو و میدانی واقعا چی میخواد جز یک زمین و همت آدمیزاد؟ کاری که جامائیکائیها و کشورهای فقیر میکنن و مدال هم بابتش میارن. شنا واقعا چی میخواد جز یه استخر؟ واقعا تو این مملکت استخر نیست؟
برید ببنید رکوردهای شناگرهای ما مال چند سال قبله. ما حتی رکوردهای خودمونم 40 ساله که نتونستیم جابجا بکنیم دیگه رکوردهای دنیا و المپیک پیش کش. همش بحث امکانات نیست به ولله. تن پروری خودمون و و بیخیالی مسئولین در پرداختن به همچین ورزشهائی هم هست. بعضی ورزشها هست که اصلا در تاریخ ، ما سمتشون نرفتیم اما ده ها ساله که در المپیک هست.
واقعا چرا طرف این ورزشهای ناشناخته نرفتیم؟ بعدش بیاین ببینید در فوتبالی که اینهمه عاشق داره در این مملکت ما چندبار رفتیم المپیک؟ واقعا باعث شرمه که چندین دهه س که ما اصلا فوتبالمون المپیک نرفته. کی باید پاسخگو باشه و واقعا کی میخوایم بهش فکر اساسی بکنیم؟ جایگاه ژیمناستیک در این مملکت کجاست؟ ورزشی که مثل دو یک ورزش مادره. چندتا مربی خارجی آوردیم و حرفه ای گفتیم یاد بدید به جوانان ما و قهرمان سازی کنید؟
هیچی. اصلا. حتی فدراسیونش هم سالهاست که اسمی ازش نیست و یکی نمی پرسه واقعا این فدراسیون الان چیکارس و هست یا نیست؟ و... و بقیه ورزشها. مدال آوردن در المپیک تلاش میخواد (که مردم و رزشکارا باید بکنن) ، همت و خرج و پشتیبانی میخواد (که مسئولین باید بکنن)
و تشویق و تنبیه میخواد که مسئولین بالاتر باید بکنن. واقعا این سه تا الان هست؟
تفسیر بسیار بسیار ناب و زیبا که مردم کشور های دیگر به جز ایران از مراسم اهدا پرچم المپیک به کشور دیگر در مراسم اختتامیه دارند.
#(1.در صورت امکان بایدزمان بخش و انجام اهدا پرچم المپیک به کشور دیگر صرفا حداکثر 4 دقیقه باشد تا مردم دنیا بداند المپیک هر چهار سال یک بار رخ داده و زمان مثل آن سریع مثل دقایق میگذرد.
2.عند الزوم پرچم باید به یک میله فلزی محکم بسته شده باشد این میله فلزی نمادی ست که نشان میدهد المپیک آورد گاهی ست که همه قهرمان نقاط مختلف دنیا را کنار هم قرار می دهد نه ضعیفان .
3.دو بار و طی چند مرتبه باید پرچم تکان داده شود اول توسط مسول کشور فعلی دوم توسط مسول کشور بعدی،تکان اول که توسط مسول کشور اول است به دان معنا است که ای قهرمان و ورزشکار. این المپیک به اتمام رسید با همه خوبی ها و بدی هایی که داشت،قهرمان آن را فراموش کن ، عیب از عوامل فیزیکی و محیطی و ،،،، داور و،،، و حریف نگیر ، انها را از ذهنت تکان بده و فراموش کن و مثل میله باز استوار به ایست ، که هر گونه انتقاد به این عوامل نوعی انتقاد مهمان از میزبان است، و کسی که در حین بعد وحتی اتمام مسابقات المپیک به این مساءل اعتراض کن یک اخلاق بد و غیر حرفه مرتکب شده است و به جایی نخواهند رسید،
4. تکان دوم توسط کشور بعدی صورت میگیرد قهرمان بدان و آگاه باش از هم اکنون خود را آماده کن همان گونه که من بلافاصله پرچم تحویل گرفتم،
5. عنداللزوم باید خود مسول یا یکی از همرا هان وی لباس محلی آن کشور را پوشیده باشد تا نمادی از فرهنگ لباس در آن کشور هم باشد
6. حداقل یک نفر از همراهان مسول کشور بعدی که پرچم را تحویل میگیرد جوان یا نوجوان باشد تا نمادی باشد که مردم دنیا هم بداند نوجوان هم می تواند حضور یابند)#
متاسفانه ما ایرانی ها بلخصوص مسولین هیچوقت به این چند دقیقه و لحظه و اتفاقی که در مراسم افتاده دقت نمی کنیم و راحت انگار فیلم سینمایی می بینیم نگاه میکنیم.و به گونه ای است که به قول افرادی تفسیر ایرانی ها از اهدا پرچم در همان مراسم اختتامیه ، این است که کشور بعدی فلان کشور است اشتباه کشور دیگر نریم!!؟
آنان همه قهرمانی که در المپیک گرد هم اند را ماند میله فلزی که هموار استوار است می داند که با همه مسابقه می دهند حتی داور و حتی کمبود امکانات میزبان، و انتقاد از آنان را اخلاق بد و غیر حرفه ای می پندارند ولی قهرمان آن ایرانی متاسفانه به این مسله آگاه نبود و در این المپیک هم همواره و هر روز به عوامل فیزیکی و داور،،،انتقاد داشته اند، پس اگر مسولین المپیک کوچک ترین اعتنایی به انتقاد ات ما نمی کند به این دلیل است که ما اخلاق غیر حرفه ای انجام داده آیم توان جنگیدن با این عوامل را مثل بقیه نداریم ، حتی آگه شکایت را به دادگاه های عالی دنیا هم ببریم چون ما اخلاق غیر حرفه ای داشته آیم و توان جنگیدن با سایر عوامل را ندارم شکایت ما صد در صد رد خواهد شد
همراه داشتن چند جوان با مسول برگزاری کشور بعدی نوعی هشدار به ما هم هست که در پرورش استعداد ها از دیگر کشور ها عقب هستیم ، چین ژاپن ،کره و آمریکا در این زمینه رتبه های اول دنیا را دارند همان گونه که یه نوجوان 15 ساله توانست مدال طلا بگیرد.
سلام دوستان.خواااهش میکنم با دید باز به این موضوع نگاه کنین و واقع بین باشین.
بله قبول دارم که ایران بیشتر از اینها ظرفیت داره و خییلی راه نرفته رو باید طی کنه تا به مقصد مطلوب و جایگاه حقیقی خوش برسه اما اما اینو بدونین که کشور ایران بین207کشور بله207کشور رتبه25کسب کرده این یعنی که ایران یک کشور در حال شکوفایی و پیشرفت هست هرچتد این رتبه در المپیک های متفاوت بالا و پایین میشه اما بین207کشور خوب هست با توجه به امکانات کمی که در اختیار ورزشکاران خودش گذاشته....
کشور ایران رو با کدوم کشورا مقایسه میکنین با آمریکا با چین!!!!!هروقت خواستید مقایسه کنین همه جانبه مقایسه کنین نه صرفا توی تعداد مدال المپیک از همه لحاظ مقایسه کنین به نظرم ایران در جای خودش خوب بوده ولی تواناایی ایرانیها بیشتر ازاین هست...تلاش بیشتر مدااال بیشترر..
حیف اونهمه هزینه که خرجشون کردن
اصن ورزشکار ایرانی ،نمیدونم چیه جریانش که وقتی درامدشون بالا میره،انگیزه و غیرتشون پایین میره!
چه ذوق وشوغی داشتیم
گفتیم حداقل ده تا طلا روشاخشه
واقا خاکککککککک.
اما من یه آمار بدم بعد نتیجه گیری کنم.
بهترین نتیجه ایران از 19 دوره ای که شرکت کردیم در المپیک ، رتبه 17 از المپیک 2012 لندن و بدترین نتیجه مربوط به 2008 پکن میشه که ما شدیم 51 ام. فکرش رو بکنید از 17 دوره ای که شرکت کردیم مجموعا 18 تا طلا آوردیم. فکر میکنید با چندتا ورزشکار این سری رفتیم؟ با 51 نفر.
در سالهای نچندان دور شوروی با 700 ورزشکار می اومد و چین با 800 نفر. که ایندو تمام مدالها رو درو میکردن و آمریکا همیشه سوم یا چهارم بود. بعدها که شوروی تجزیه شد و چین هم دیگه به ورزش زیاد اهمیت نداد آمریکا رفت بالا.
واقعا کی میتونست شناگرها و ژیمناست های شوروی رو شکست بده؟ که مجموعا 30 ، 40 تا طلا مربوط به همین ورزشها میشد؟ در تمام دنیا اقلا نصف ورزشکاراشون زنه و خیلی از مدالها رو خانمها کسب میکنن. اما ما چی؟
نصف که چه عرض کنم به تعداد انگشتان دست تعداد ورزشکارهای زن ماست که بازم بزنم به تخته امسال یکیشون شق القمر کرد و مدال گرفت. واقعا شق القمره. میدونید چرا؟ آخه این طفلکی ها کجا ورزش حرفه ای دیدن یا کردن. اصلا اجازه ورزش حرفه ای به زن جماعت در ایران و خانواده ها داده میشه....................
ببینید دوستان ، نگید ایران مگه چی داره و اینم از سرمون زیاده. ایران زمانی تنها ابرقدرت جهان بود و فرق داره با کشورهائی مثل هائیتی و اندونزی و عربستان و مکزیک و ...
ما تاریخ داریم و پشتش باید در هر مسابقه ای (چه ورزشی چه علمی چه هرچی) در دنیا اسممون نه تنها بیاد بلکه باید اون اوج هم باشیم. بگیرید ما امکانات نداریم و تحریم هستیم خب؟ پس چرا در بی امکانات ترین و رزشها هم کاری نکردیم و نمیخوایم بکنیم.
دو و میدانی واقعا چی میخواد جز یک زمین و همت آدمیزاد؟ کاری که جامائیکائیها و کشورهای فقیر میکنن و مدال هم بابتش میارن. شنا واقعا چی میخواد جز یه استخر؟ واقعا تو این مملکت استخر نیست؟
برید ببنید رکوردهای شناگرهای ما مال چند سال قبله. ما حتی رکوردهای خودمونم 40 ساله که نتونستیم جابجا بکنیم دیگه رکوردهای دنیا و المپیک پیش کش. همش بحث امکانات نیست به ولله. تن پروری خودمون و و بیخیالی مسئولین در پرداختن به همچین ورزشهائی هم هست. بعضی ورزشها هست که اصلا در تاریخ ، ما سمتشون نرفتیم اما ده ها ساله که در المپیک هست.
واقعا چرا طرف این ورزشهای ناشناخته نرفتیم؟ بعدش بیاین ببینید در فوتبالی که اینهمه عاشق داره در این مملکت ما چندبار رفتیم المپیک؟ واقعا باعث شرمه که چندین دهه س که ما اصلا فوتبالمون المپیک نرفته. کی باید پاسخگو باشه و واقعا کی میخوایم بهش فکر اساسی بکنیم؟ جایگاه ژیمناستیک در این مملکت کجاست؟ ورزشی که مثل دو یک ورزش مادره. چندتا مربی خارجی آوردیم و حرفه ای گفتیم یاد بدید به جوانان ما و قهرمان سازی کنید؟
هیچی. اصلا. حتی فدراسیونش هم سالهاست که اسمی ازش نیست و یکی نمی پرسه واقعا این فدراسیون الان چیکارس و هست یا نیست؟ و... و بقیه ورزشها. مدال آوردن در المپیک تلاش میخواد (که مردم و رزشکارا باید بکنن) ، همت و خرج و پشتیبانی میخواد (که مسئولین باید بکنن)
و تشویق و تنبیه میخواد که مسئولین بالاتر باید بکنن. واقعا این سه تا الان هست؟
#(1.در صورت امکان بایدزمان بخش و انجام اهدا پرچم المپیک به کشور دیگر صرفا حداکثر 4 دقیقه باشد تا مردم دنیا بداند المپیک هر چهار سال یک بار رخ داده و زمان مثل آن سریع مثل دقایق میگذرد.
2.عند الزوم پرچم باید به یک میله فلزی محکم بسته شده باشد این میله فلزی نمادی ست که نشان میدهد المپیک آورد گاهی ست که همه قهرمان نقاط مختلف دنیا را کنار هم قرار می دهد نه ضعیفان .
3.دو بار و طی چند مرتبه باید پرچم تکان داده شود اول توسط مسول کشور فعلی دوم توسط مسول کشور بعدی،تکان اول که توسط مسول کشور اول است به دان معنا است که ای قهرمان و ورزشکار. این المپیک به اتمام رسید با همه خوبی ها و بدی هایی که داشت،قهرمان آن را فراموش کن ، عیب از عوامل فیزیکی و محیطی و ،،،، داور و،،، و حریف نگیر ، انها را از ذهنت تکان بده و فراموش کن و مثل میله باز استوار به ایست ، که هر گونه انتقاد به این عوامل نوعی انتقاد مهمان از میزبان است، و کسی که در حین بعد وحتی اتمام مسابقات المپیک به این مساءل اعتراض کن یک اخلاق بد و غیر حرفه مرتکب شده است و به جایی نخواهند رسید،
4. تکان دوم توسط کشور بعدی صورت میگیرد قهرمان بدان و آگاه باش از هم اکنون خود را آماده کن همان گونه که من بلافاصله پرچم تحویل گرفتم،
5. عنداللزوم باید خود مسول یا یکی از همرا هان وی لباس محلی آن کشور را پوشیده باشد تا نمادی از فرهنگ لباس در آن کشور هم باشد
6. حداقل یک نفر از همراهان مسول کشور بعدی که پرچم را تحویل میگیرد جوان یا نوجوان باشد تا نمادی باشد که مردم دنیا هم بداند نوجوان هم می تواند حضور یابند)#
متاسفانه ما ایرانی ها بلخصوص مسولین هیچوقت به این چند دقیقه و لحظه و اتفاقی که در مراسم افتاده دقت نمی کنیم و راحت انگار فیلم سینمایی می بینیم نگاه میکنیم.و به گونه ای است که به قول افرادی تفسیر ایرانی ها از اهدا پرچم در همان مراسم اختتامیه ، این است که کشور بعدی فلان کشور است اشتباه کشور دیگر نریم!!؟
آنان همه قهرمانی که در المپیک گرد هم اند را ماند میله فلزی که هموار استوار است می داند که با همه مسابقه می دهند حتی داور و حتی کمبود امکانات میزبان، و انتقاد از آنان را اخلاق بد و غیر حرفه ای می پندارند ولی قهرمان آن ایرانی متاسفانه به این مسله آگاه نبود و در این المپیک هم همواره و هر روز به عوامل فیزیکی و داور،،،انتقاد داشته اند، پس اگر مسولین المپیک کوچک ترین اعتنایی به انتقاد ات ما نمی کند به این دلیل است که ما اخلاق غیر حرفه ای انجام داده آیم توان جنگیدن با این عوامل را مثل بقیه نداریم ، حتی آگه شکایت را به دادگاه های عالی دنیا هم ببریم چون ما اخلاق غیر حرفه ای داشته آیم و توان جنگیدن با سایر عوامل را ندارم شکایت ما صد در صد رد خواهد شد
همراه داشتن چند جوان با مسول برگزاری کشور بعدی نوعی هشدار به ما هم هست که در پرورش استعداد ها از دیگر کشور ها عقب هستیم ، چین ژاپن ،کره و آمریکا در این زمینه رتبه های اول دنیا را دارند همان گونه که یه نوجوان 15 ساله توانست مدال طلا بگیرد.
کاش ازامثال على دايى هاى اونموقع الانم بازبود کاش ازبهداد سليميا رضازاده ها ساعى ها و...که بااستعدادشون جلواومدن هم قهرمان شدن بعد به پول رسيدن نه اينکه کلى بى استعداد ميلياردى بگيرن تا برن پارتى ها وخرجه ماشين وتفريحاته جنجاليشون کنن
بله قبول دارم که ایران بیشتر از اینها ظرفیت داره و خییلی راه نرفته رو باید طی کنه تا به مقصد مطلوب و جایگاه حقیقی خوش برسه اما اما اینو بدونین که کشور ایران بین207کشور بله207کشور رتبه25کسب کرده این یعنی که ایران یک کشور در حال شکوفایی و پیشرفت هست هرچتد این رتبه در المپیک های متفاوت بالا و پایین میشه اما بین207کشور خوب هست با توجه به امکانات کمی که در اختیار ورزشکاران خودش گذاشته....
کشور ایران رو با کدوم کشورا مقایسه میکنین با آمریکا با چین!!!!!هروقت خواستید مقایسه کنین همه جانبه مقایسه کنین نه صرفا توی تعداد مدال المپیک از همه لحاظ مقایسه کنین به نظرم ایران در جای خودش خوب بوده ولی تواناایی ایرانیها بیشتر ازاین هست...تلاش بیشتر مدااال بیشترر..