نساجی تهران یا نساجی مازندران؟! مساله این است!
نساجی، یکی از قدیمی‌ترین و ریشه دارترین تیم های مازندران و ایران، همیشه در تهران است و تنها یک یا دو روز قبل از بازی خانگی، به قائمشهر سفر می کند.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، روزنامه‌ها و سایت‌های خبری پر شده از خبرهای اینچنینی: استقبال بی نظیر هواداران از تمرین امروز پرسپولیس، حضور ٥٠٠٠ نفری پرشور‌های تبریزی در تمرین تراکتور، حضور ١٠٠٠ نفر از طرفداران سپاهان در تمرین این تیم، تشویق شدید علی کریمی در تمرین امروز سپیدرود و.. تیتر‌هایی که به طور حتم غم دل نساجی چی‌ها را تازه می‌کند.
دیگر هیچ خبری از نساجی نیست و کسی نمی‌داند این طفل عزیز‌تر از جان در دیار غربت چه می‌کند، کسی به فکرش هست، کسی می‌داند که او کیست اصلا!
مسئولان نساجی دوری و دوستی را برگزیدند و می‌گویند تهران بهتر است، تهران چنین است و چنان است و حرف از امکانات فراوان تهران می‌رانند! که این هم از آن حرفا است، چه بسا که اگر امکاناتی در تهران بود، اول برای تیم ملی کنار می‌گذاشتند تا آه و فغان مرد کارکشته پرتغالی مدام به آسمان نرود، اگر چیزی بود برای دردانه وزارت ورزش بود تا برانکو مجبور نشود تمرین تیم را لغو کند،اگر لقمه چشمگیری یافت می‌شد، به پیرمرد مو سفید آلمانی می‌دادند تا گله و شکوه‌های (البته به حق) ناتمام وی را پایان ببخشند.
عجب روزگار عجیبی شده است، برای اینکه از نساجی با خبر شوید باید از صفحات اجتماعی اطرافیان مدیر عامل، مالک یا لیدر‌ها دیدن کنید، چه راه بی دردسری! چه لاکچری!
این نساجی'مال' مازندران نیست بلکه 'مهمان' مازندران است، چون می‌آید، پذیرایی گرمی از آن می‌شود و بار و بندیلش را می‌بندد و می‌رود.
آخر 'کجای دنیا' دفتر باشگاه، نقل و انتقالات و تصمیم گیری‌ها و مهمتر از همه تمرینات در شهری دیگر است و بازی و میزبانی در شهر دیگر؟
هرچه که باشد، مردم قائمشهر دل به تیم شهرشان باخته اند و دلشان برای عشقشان تنگ می‌شود و این راه و رسم عاشقی نیست گادفادر‌های مهربان!
حامد گلی
