حکایت مادر شهید مفقود الاثری که بوی انتظار می دهد

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوانازیاسوج؛واژه انتظار برای مادرانی که سال‌هاست چشم‌هایشان را به جاده‌های کوهستانی و خاکی دوخته اند تا شاید اثری از فرزندشان بیابند، دیگر آشناست. مادرانی که سال‌هاست هر روز به شوق خبری از فرزندشان صبح را آغاز کرده و تا پایان شب چشمشان را به جاده می‌دوزند تا عزیز سفر کرده‌شان باز گردد. مادرانی که ناله‌هایشان بوی انتظار، چشمانشان منتظر و قلبشان در تپش دیدار است و در غم بی‌خبری از عزیزشان بغض در گلو دارند، اما خوشحالند و سرافراز از اینکه فرزندشان راه حقیقی را یافته و گام در مسیر شهادت و کسب رضای الهی گذارده است.

استان کهگیلویه وبویراحمد در هشت سال دفاع مقدس ۱۸۸۰ شهید تقدیم نظام جمهوری اسلامی ایران کرده است از این ۱۸۸۰ شهید، شهدایی نیز هستند که هیچ‌گاه جسدشان بازنگشت و همچنان مفقود الجسد هستند.

دلتنگی برای فرزند تمامی ندارد

رباب پیشان مادر شهید جاویدالاثر سید فضل‌الله خوید یکی از مادرانی است که بعد از ۳۲ ساله هنوز چشم انتظار پیکر پاک فرزند شهیدش است. وقتی با او هم‌کلام می‌شویم هنوز دل‌تنگ فرزند و چشم انتظار بازگشت او است.

مادر شهید خوید سالهاست که چشم انتظار دیدن فرزندش است به همین دلیل هر شهیدی که به استان می‌آید تا لحظه دفن کردن در خاک در آغوش این مادر است و از خود جدایش نمی‌کند.

 گویا این مادر با دیدن این شهدا دلتنگی اش برای فرزندش کمتر می‌شود و گویا فرزند خود را به آغوش کشیده است فرزندی که بیش از سی سال است مادر را چشم انتظار گذاشته است در حقیقت مفقودالاثر نیست بلکه این شهید جاوید الاثر است.

مادر شهیددر گفتگو با خبرنگارگروه استان های باشگاه خبرنگاران جواناز یاسوجگفت: فضل‌الله فرزند دومم در هفتم اسفند سال ۱۳۴۰ در یک خانواده مذهبی در روستای سادات محمودی شهرستان کهگیلویه چشم به جهان گشود و در سن ۱۷ سالگی با یکی از بستگان خود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود.

وی افزود: فرزندم با آغاز جنگ در حالی که سن و سال زیادی نداشت همچون دیگر رزمندگان به ندای امام لبیک گفت: و، چون به رفتن به جبهه علاقه داشت ما هم مانع رفتنش نشدیم و بعد از اینکه به جبهه رفت مرخصی می‌گرفت و به ما سر می‌زد.

به زنده بودنش امیدوار بودم

مادر شهید اظهار کرد: شهید از زمان رفتن به جبهه تا قبل از شهادت پنج بار به خانه آمد و به ما سرمی‌زد و آخرین باری که آمد قبل از رفتنش گفت که به ما سر می‌زند، اما رفت و بعد از ۳۲ سال هنوز چشم انتظار بازگشتش هستم.

وی با بیان اینکه فرزندم در چهارم دی ماه سال ۶۵ در عملیات کربلای ۴ در جزیره مینو به شهادت رسیده، بیان کرد: هفت سال از آخرین باری که فرزندم به ما سر زد گذشته بود و از او خبری نشد عده‌ای گفتند توسط سربازان عراقی اسیر و سپس شهید شد و هر کسی چیزی می‌گفت. از من هم خواستن برایش مراسم بگیرم، اما تا هفت سال برای پسرم مراسم نگرفتم، چون به زنده بودنش امیدوار بودم.

رباب خانم در ادامه با اشاره به اینکه دلم برای فرزندم تنگ شده افزود: آرزویم قبل از مرگ بازگشت پیکر فرزندم است تا به اندازه تمام سال‌هایی که نبود در آغوش بگیرم و بعد به خاک بسپارم.

مادر شهید که در تمام مراسمات تشییع شهدا و حتی شهدای گمنام حضور دارد می‌گوید: شاید یکی از این شهدای گمنامی که میهمان این استان می‌شوند فرزندم باشد برا همین در این مراسمات شرکت می‌کنم تا مرا ببیند و بداند هنوز چشم انتظارش هستم.

وی در پاسخ به اینکه فرزندش با چه هدفی به جبهه رفت، افزود: شهید برای دفاع از میهن، انقلاب و ناموس خود به جبهه رفت و می‌گفت: باید تا قطره قطره خون خود بجنگیم و از کشور، ناموس و فرزندانمان دفاع کنیم.

مادر شهید ادامه می‌دهد: خوشحالم فرزندم برای دفاع از رهبر، کشور و مردمش به جنگ رفت و حتی دوست داشتم من هم در کنارش در جبهه بودم، اما توفیق نشد و حالا آرزویم بازگشت پیکر اوست.

وی که بیشتر روز‌ها بر سر مزار فرزندش در گلزار شهدا است، چنین ادامه می‌دهد: بنیاد شهید دو یادمان یکی در روستا و یکی دیگر در گلزار شهدا احداث کرده و من هر وقت دلم برای فرزندم تنگ می‌شود آنجا میروم و کمی آرام می‌شوم.

این مادر را من سالهاست هر جمعه آن هم صف اول نماز جمعه‌ها می‌بینم قاب عکسی نیز در دست دارد بله قاب عکس فرزند شهیدش است شهید خوید هیچ‌گاه پیکر پاکش به کشور بازنگشت و این مادر دل شکسته با قاب عکس فرزند شهیدش زندگی می‌کند.

10 هزار شهید گمنام داریم

رئیس مرکز تحقیقات ژنتیکی نور مرداد ماه امسال اظهار داشت: براساس آمارهای موجود، قریب به ده هزار شهید گمنام و خانواده‌ای که شهید مفقودالاثر دارند، در کشور وجود دارد. هرسال شناسایی شهدای گمنام، حداقل 50 تا 80 درصد نسبت به سال قبل افزایش می‌یابد اما به دلیل اینکه بانک اطلاعات خانواده‌های شهدا به‌ویژه در تهران کامل نیست، سرعت کار پائین آمده است.

یعنی  هم اکنون چیزی حدود ده هزار خانواده یا پدر و مادرانی وجود دارند که همانند مادر شهید خوید چشم انتظار دیدن فرزندشان هستند.

گزارش از مرضیه غلامی