اوقات بی فراغت

بازی و شادی بخش جدایی‌ناپذیر و لازمه زندگی کودکان است. کودکان با بازی‌کردن به شناخت خود و محیط اطراف خود می‌رسند؛ همچنین خلاقیت‌هایشان شکوفا و قابل شناسایی می‌شود. در شهرستان کوهرنگ از توابع استان چهارمحال و بختیاری که ساکنین آن، بیشتر از ایلات و عشایر بختیاری متشکل هستند، اوقات فراغت کودکان با کار و محرومیت همراه شده است. تابستان‌ها همزمان با بازگشت عشایر مهاجر به موقعیت جغرافیایی اصلی خود، رنگ و بویِ زندگی کودکان زیر سایه «زردکوه» تغییر می‌کند. مستند پیش‌رو، بیانگر تأثیر فرهنگ غنی بختیاری در تفریحات محدود کودکان است که عدم توزیع مناسب امکانات، باعث شده که به کمترین‌ها تن دهند. دامداری در کوه و صحرا، اکتفا به کتابخانه کوچک سیار، خدمات محدود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تنها دلخوشی کودکان بختیاری است.