تیراندازی در مراسمات، تیر رسومات بر پیکر خود

سجاد بهمنی، مدرس گروه جامعه شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با بیان اینکه تفنگ آن قدر با زندگی ایلات و عشایر جنوب کشور پیوند داشته است گفت: اسلحه گاه فراتر از یک سلاح، نماد برخی صفات و ارزش‌های مهم اجتماعی نیز بوده است. غیرت، حمیت، همدردی و ده‌ها ویژگی مردان ایل و عشیره نسبت به سایر افراد گاه حاملی بهتر از تفنگ نداشته اند.

او با اشاره به رسم تیراندازی در مراسمات افزود: به گاه سوگ و رنج از دست دادن عزیزان و یا به وقت گشودن قدوم مبارک یک عروس و یا داماد، تفنگ سلاح غم می‌شود و یا فریاد شادی. گلوله‌ای هم که به هوا می‌رود در بستری از احساسات ایلیاتی رها می‌شود تا صدایش از اثر غم بیشتر شود و تسلای بازماندگان دهد و یا غریو شلیک اش لرزه بر تن شادی اندازد.

بهمنی با توجه به شلیک ناگهانی تیر در مراسمات و اصابت آن به افراد بیان کرد: این‌ها همه افسانه تفنگ و رویای تیراندازی‌های نمادین مربوط به عصر گذشته اند. زندگی امروز آپارتمانی در شهر‌های مملو و متراکم از جمعیت و انسان اسیر مخاطرات فراوان، دیگر تحمل صدای این ساز ناکوک را ندارد به ویژه آنکه وقتی تیرش غیب می‌شود و خود اسباب رنجی تازه، و یا از کنترل حاملش خارج می‌شود و زخم بر پیکر یک بی گناه به یادگار می‌گذارد.

این مدرس گروه جامعه شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز اظهار داشت: تفنگ هر چه پیوند با ایل و عشیره داشت اینک خود تیری شده است بر جان عشایر و مردان و زنان و کودکان ایل. تفنگ سلاحی شده است علیه قامت برافراشته عشایر و دیگر صدایش هیچ عزتی را تداعی نمی‌کند. سالانه ده‌ها قربانی مستقیم و غیرمستقیم بکارگیری سلاح در مراسم خاکسپاری و یا جشن عروسی در جنوب و غرب ایران بر جای می‌مانند و هر چه در مذمت این سنت کژ کار کرد و ناموزون سخن گفته می‌شود باز هم از گوشه و کنار روستا‌ها و شهر‌ها صدای تداوم آن به گوش می‌رسد.

سجاد بهمنی با ادعا این مورد که کارکرد این سنت و رسم عهد پیشین یکسره از میان رفته و دیگر بکارگیری اسلحه در مراسم و جشن‌ها توجیه منطقی ندارد تصریح کرد: با در نظر داشتن سبک زندگی امروز و تراکم جمعیت در مکان‌های نزدیک، با کاربرد احتمالی آن، حتی می‌توان از فاجعه کاربرد سلاح در این گردهمایی‌ها سخن گفت. یک سنت نمی‌تواند بدون وجود افراد وفادار باقی بماند و افراد وفادار این سنت باید از خود بپرسند خسارت آفرینی این رسم ناموزون به قیمت خسارت جانی و مالی به ده‌ها شهروند حاضر در یک مراسم و یا همسایگان آن محل چه ارزشی را حمل می‌کند که بر اساس آن توجیه بقا باشد و تداوم یابد. تیراندازی در مراسمات اینک تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده و یاری معتمدان محلی در کنار آگاهی بخشی به ذینفعان می‌تواند آن را از رونق بیندازد.

انتهای پیام/ ن

رسم تیراندازی در مراسمات