۱۵ سخن گوهربار و خواندنی از امام زمان (عج)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،امام زمان (عج) پس از شهادت پدر گرامیشان امام حسن عسکری (ع) در غیبت صغری به سر برد و در این مدت به واسطه چهار نائب خاص با شیعیان ارتباط داشت. با آغاز غیبت کبری در سال ۳۲۹ هجری قمری ارتباط مردم با امام زمان (عج) از راه نایبان خاص نیز پایان یافت.

بر اساس روایات حضرت مهدی موعود (عج) زنده است تا زمانی که به همراه حضرت عیسی (ع) ظهور کند.

از امام دوازدهم شیعیان احادیث زیادی به یادگار مانده است که در ادامه گزیده‌ای از آن را می خوانید.

گلچین احادیث امام زمان (عج)

حدیث اول

إنّی أمانٌ لأِهلِ الأرضِ کَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لأِهلِ السَّماءِ
من مایه امان اهل زمینم؛ چنان که ستارگان مایه امان اهل آسمان اند.
[ بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۸۰.]

حدیث دوم

ما اُرغِمَ أنفُ الشَّیطانِ بِشَى ءٍ مِثلِ الصَّلاةِ.
هیچ چیز مانند نماز، بینى شیطان را به خاک نمى مالد.
[ همان، ص ۱۸۲.]

حدیث سوم

لا یَحِلُّ لأِحدٍ أن یَتَصَرَّفَ فی مالِ غَیرِهِ بغَیرِ إذنِهِ.
بر هیچ کس روا نیست که بدون اجازه دیگرى در مال او تصرف کند.
[ وسائل الشیعة: ۱۷/۳۰۹/۴.]

حدیث چهارم

إنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لاناسینَ لِذِکْرِکُمْ، وَلَوْلا ذلِک لَنَزَلَ بِکُمْ الْلَأواءُ وَاصْطَلَمَکُمْ الْأعْداءُ فـَاتـَّقـُوااللّه َ جَلَّ جـَلالُهُ.
ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى کنیم و شما را فراموش نمى کنیم، اگر جز این بود گرفتاری‌ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه کن مى کردند پس تقواى خداى بزرگ را پیشه خود سازید.
[بحار الانوار ۵۳: ۱۷۵.]

حدیث پنجم

أما تعْلَمُونَ أنَّ الاَْرْضَ لا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ إمـّا ظاهِراً وَ إمـّا مَغْمُوراً.
مـگر نمى دانیـد کـه زمـین، هرگز از حجّت خالى نخواهد بود، آشکار یا غایب و پنهان.
[بحارالانوار، ۵۳: ۱۹۱.]

حدیث ششم

وَأمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فيها إلى رُواةِ حَديثِنا فَإنَّهُمْ حُجَّتى عَلَيْكُمْ وَ أنَا حُجَّهُ اللّه ِ عَلَيْهِمْ. حديث
امّا در رخدادهايى كه پيش مى آيد به راويان احاديث ما مراجعه كنيد، كه آنان حجّت من بر شما هستند و مـن حـجّت خــدا بـر آنـانـم.

[معجم احادیث المهدى علیه السلام، ج ۴، ص ۲۹۴.]

حدیث هفتم

وَ أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ اِلىَ اللّه ِ وَ کَـذِبَ الْوَقـّاتـُونَ.
اما ظهـور فـرج مربوط به خــداست و وقت تعیین کنندگان دروغ گفته اند.
[بحارالانوار ۵۳: ۱۸۱.]

حدیث هشتم

فَاغْلُقُوا أبْوابَ السُؤالِ عَمّا لا یَعْنیکُمْ وَ لا تَتَکَلَّـفُوا عِلْمَ ما قَـدْ کَـفَیتُمْ وَ أکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ فَإنَّ ذلِکَ فَرَجَکُمْ.
درهاى سوال از چیزهایى را که براى شما مفید نیست ببندید و خود را در مورد دانستن چیزهاى غیرلازم به زحمت نیندازید، و درمورد تعجیل فرج زیاد دعا کنید زیرا که موجب فرج خواهدشد.
[بحارالانوار ۵۳: ۱۸۱.]

حدیث نهم

یا سیّدی، متى یکونُ هذا الأمرُ؟ ـ إذا حِیلَ بینَکُم و بینَ سبیلِ الکعبةِ
امام مهدى علیه السلام در پاسخ به این پرسش على بن مهزیار که: سرورم! این امر (ظهور) کى خواهد بود؟ ـ فرمود: هرگاه راه کعبه بر شما بسته شود.

[نور الثقلین: ۵/۴۶۱/۴.]

حدیث دهم

عَنْ حَسَنِ بْنِ مُثْلَةِ عَنِ الْمَهْدِىِّ علیه السلام اِنَّهُ قالَ: مَـنْ صَــلاّها فَکَاَنّما صَلاّها (هُما) فِى الْبَیْتِ العَتیقِ.
حسن بن مثله (جمکرانى) از حضرت مهدى علیه السلام نقل مى کند که امام علیه السلام (بعد از دستور ساختن مسجد جمکران) فرمود: کسى که در آن مسجد نماز بخوانـد همانند این است که در خانه عتیق (یعنى کعبه) نماز خوانده است.
[ مستدرک الوسائل، نشر مؤسسه آل البیت قم: ۳/۴۴۷]

حدیث یازدهم

عَنْ الاِمامِ الْمَهْدىّ علیه السلام فى تَوْقیعِهِ اِلى مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمانَ: وَ اَکْثِرُوا الدُّعآءَ بتَعْجیلِ الْفَرَجِ فَاِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ.
حضرت مهدى علیه السلام در نامه مبارکش به سفیر خود محّمد بن عثمان فرمود: براى تعجیل فرج زیاد دعا کنید، چون همین دعا موجب فرج است.
[منتخب الأثر، ص ۲۶۸.]

حدیث دوازدهم

الإمامُ المهدیُّ علیه السلام لمحمّدَ بنِ علیِّ بنِ هلالٍ الکَرْخیّ ـ: یا محمّدَ بنَ علیٍّ، تعالَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ عمّا یَصِفُونَ، سبحانَهُ و بِحَمدِهِ، لیسَ نَحنُ شُرَکاءَهُ فی عِلمِهِ، و لا فی قُدرَتِهِ.
امام مهدى علیه السلام ـ به محمّد بن على بن هلال کرخى ـ فرمود: اى محمّد بن على! خداوند عزّ و جلّ از آنچه در وصفش مى گویند برتر است، پاک است و ستایش، همه از آنِ اوست. ما نه در علم او شریک او هستیم و نه در قدرتش.
[بحار الأنوار: ۲۵/۲۶۶/۹.]

حدیث سیزدهم

أنا بَقِیّةُ اللّه ِ فی أرضِهِ، و المُنْتقِمُ مِن أعدائِهِ.
من بقیّة اللّه (باقیمانده حجّت هاى خدا) در زمینم و از دشمنان او انتقام مى گیرم.
[کمال الدین: ۳۸۴ / ۱.]

حدیث چهاردهم

أمّا وَجـهُ الانْتِفاعِ بی فی غَیبَتی فکالانْتِفاعِ بالشَّمسِ إذا غَیَّبها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ، و إنّی لَأمانٌ لأهلِ الأرضِ کما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السَّماءِ.
چگونگى بهره‌مند شدن از من در روزگار غیبتم همچون بهره‌مند شدن از خورشید است، آنگاه که در پس ابر از دیدگان پنهان مى شود. من مایه امان زمینیانم همچنان که ستارگانْ مایه امان آسمانیان هستند.
[بحار الأنوار: ۵۲ / ۹۲ / ۷.]

حدیث پانزدهم

وَ أمّا ما سَألْتَ عَنْهُ مِنَ الثِّمارِ مِنْ أمْوالِنا یَمُرُّ بِهِ الْمارُّ فَیَتَناوَلُ مِنْهُ وَ یَأکُلُ هَلْ یَحِلُّ لَهُ ذلِکَ؟ فَإنَّهُ یَحِلُّ لَهُ أکْلُهُ، وَ یَحْرُمُ عَلَیْهِ حَمْلُهُ.
اما سوال کردى که شخصى به میوه جات اموال ما مى گذرد و از آن برداشته و مى خورد (حق المارّه) آیا حلال است یا خیر؟ پاسخ این است خوردن برایش حلال است ولى بردن آن حرام است.
[بحارالانوار ۵۳: ۱۸۳.]

انتهای پیام/