لزوم توجه به فرهنگ بومی دانش آموزان چند فرهنگی در تدوین «برنامه ویژه مدرسه»

محمد عبیات کارشناس ارشد تعلیم و تربیت در خوزستان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: اغلب متخصصان تعلیم و تربیت نوین معتقد هستند که احترام به سایر انسان‌ها در اجتماعات و گروه‌های غیرهمگون می‌تواند از طریق برنامه درسی ویژه مدرسه اجرایی شود.

او با بیان اینکه توسعه ارتباطات فرهنگی نیاز فراگیران و دانش یا معرفت مشارکتی را ضروری و حتی اجتناب ناپذیر می‌سازد، افزود: این نیاز ضروری بیشتر از جانب سیاستمداران آگاه احساس شده است، زیرا تنازعات فرهنگی در هر نظام سیاسی و اجتماعی باعث خسارت‌های جبران ناپذیر و از جمله عقب ماندگی جوامع خواهد شد.

عبیات با بیان اینکه دیدگاه‌های کثرت گرایی فرهنگی در برنامه درسی مشمول دیدگاه‌های تحول اجتماعی است، اظهار کرد: مطالعات میان فرهنگی بین دانش آموزان مناطق چند فرهنگی، موجب شناخت عمیق‌تر آنان از خُرده فرهنگ‌ها شده، اگرچه هدف آن‌ها ایجاد تفاهم بیشتر است و باید توجه داشت که اغلب روابط بین فردی در مدارس از طریق برنامه درسی پنهان که ناشی از ارتباطات دانش آموزان باهم در محیط‌های آموزشی است صورت می‌گیرد.

کارشناس ارشد تعلیم و تربیت در اهواز با بیان اینکه گنجاندن محتوای برنامه درسی پنهان مورد علاقه دانش آموزان در محتوای آموزش رسمی می‌تواند یکی از ابزار‌های قدرتمند و به رسمیت شناختن تعلیم و تربیت رسمی با هدف همراهی ساختار‌های بومی- محلی شود، ادامه داد: هنگامی که دانش آموزان و اولیا در نظام آموزش رسمی آثاری از فولکور، تاریخ و آداب و رسوم خود را می‌بینند و با دیگران در رابطه با آن بحث می‌کنند، اطلاعاتشان عمیق ترمی شود، از سویی دیگر افرادی که با فرهنگ بومی خود آشنا نیستند، آگاهی بیشتری پیدا می‌کنند.

او با اشاره به اینکه آموزش چند فرهنگی در پی آماده سازی دانش آموزان برای جهان با تنوع روزافزون و افزایش ظرفیت آن‌ها به منظور برقراری ارتباط با دیگران از طریق ایجاد شراکت فعال در فرآیند یادگیری و حمایت از تجربه‌های آن‌ها در محیط کلاسی امن است، بیان داشت: رویکرد‌های غالب چند فرهنگی به دو دسته چند فرهنگ گرایی محافظه کار و چند فرهنگ گرایی انتقادی تقسیم می‌شوند.

محمد عبیات در تشریح فرهنگ گرایی محافظه کار گفت: چشم انداز سنتی، اغلب به عنوان چند فرهنگی محافظه کار در آموزش و پرورش نامیده می‌شود و سنت گرایان نگران انتقال سریع میراث فرهنگی جامعه غالب از طریق بدنه دانش ثابت و حفظ نظم موجود در جامعه هستند، همچنین دیدگاه چند فرهنگ گرایی انتقادی بر اهمیت مشارکت یادگیرندگان در فرآیند‌های تصمیم گیری گسترده مدرسه، مشارکت گروه‌های اجتماعی مختلف، والدین اقلیت، مشارکت مدارس در پروژه‌های اجتماعی - محلی و مشارکت گروه‌های غیرمتعارف می‌پردازد.

انتهای پیام/گ