«هوک» لبخند رضایت را بر لب مخاطب نشاند

سیدمصطفی موسوی منتقد سینما در خصوص فیلم سینمایی «هوک» گفت: «هوک» با روایتی آرام قصه خود را شروع کرد، دو شوک در ابتدا و میانه فیلم به مخاطب وارد می‌شود و در نهایت با پایانی هیجان‌انگیز سعی می‌کند نگرانی‌ای را که در طول فیلم به مخاطب انتقال نداده است، در انتها جبران کند.

وی در خصوص نحوه پایان این فیلم سینمایی گفت: پایان زیبای فیلم هوک، مخاطب را با لبخندی رضایت‌آمیز از سالن سینما بدرقه می‌کرد.

وی در خصوص چالش‌های این فیلم اینگونه گفت: اگر بخواهیم مهمترین نقاط چالش برانگیز فیلم را بررسی نماییم، باید نکات زیر را مدنظر قرار بدهیم: فکر انتقام اتفاقی بدی که برای برادرش افتاده او را رها نمی‌کرد. اما یک بزرگتر، یک داغ دیده دیگر، دقیقا کسی که انسان در داغ‌ها دنبال همزادپنداری با چنین فردی است، وارد می‌شود و بزرگترین اثر را بر زندگی او می‌گذارد. او کسی نیست، جز مربی برادر بزرگتر و شاید همان قوه عاقله فیلم.

موسوی افزود: در میانه فیلم وقتی برادر کوچکتر که حالا مشخص است شخصیت اصلی فیلم شده و دیگر بزرگ هم شده است، وقتی در انحراف غوطه‌ور می‌شود، یک داغ دیگر به او شوک وارد می‌کند و اگر باز هم حضور قوه عاقله فیلم نبود، راهش به ناکجاآباد ختم می‌شد!

وی در خصوص ناهمگونی دیده شده در فیلم گفت: در مجموع نوعی ناهمگونی در فیلم دیده می‌شود، روایت‌های داستانی آرام و دو شوک در میان آرامش مخاطب و بازگشت مجدد به آرامش. این موضوع شاید بنظر کارگردان در نوع خود جالب بوده، اما برای مخاطب چندان مطلوب نیست. آنچه در نهایت باید گفت، این است که هر چه یک فیلم روایتی کند داشت، اما پایانی پر استرس، هیجان‌انگیز و توام با اخلاقیات پهلوانی داشت، چیزی که شاید مخاطب انتظار آن را نمی‌کشید، اما باعث شد هنگام خروج از سالن نمایش، لبخند رضایت بر لب داشته باشد. همچنین نباید بازی بازیگران شاخص این فیلم، امیر جعفری، رویا تیموریان و امیرمهدی ژوله را نیز نادیده گرفت. به ویژه امیر جعفری که توانست با اینکه نقش اول را بازی نمی‌کرد، بازی خود را غالب کند.