درمان نارسایی قلبی با داروی جدید

 نارسایی قلبی، عارضه‌ای جهانی است که معمولاً با خفگی در خواب مرتبط است. خفگی در خواب نیز طول عمر فرد را به میزان بیشتری کاهش می‌دهد. با وجود این که اخیرا درمان نارسایی قلبی بهبود قابل توجهی یافته است، اما آگاهی کافی در مورد این بیماری برای بیماران به دست نیامده است و میزان مرگ و میر آن هنوز بسیار بالاست.

 بیش از ۶۴ میلیون نفر در سراسر جهان در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند و این موضوع، باعث تبدیل آن به یکی از اولویت‌های اصلی در بهداشت عمومی جهانی شده است.
نارسایی قلبی زمانی رخ می‌دهد که عضله قلب ضعیف شده باشد و خون را به طور موثر پمپاژ نکند. مغز با فعال کردن سیستم عصبی سمپاتیک بدن، با واکنش «جنگ یا گریز» به نارسایی قلبی پاسخ می‌دهد تا قلب را برای پمپاژ مؤثرتر تحریک کند. با این حال، تحریک طولانی مدت در زمان طولانی به همراه خفگی در خواب، منجر به کاهش امید به زندگی می‌شود. اکثر بیماران در عرض پنج سال پس از تشخیص نارسایی قلبی می‌میرند.
بخشی از مغز، مسئولیت ارسال محرک‌ها به قلب و همچنین کنترل تنفس را نیز بر عهده دارد. خفگی خواب مرکزی (CSA) یک شرایط متداول در افراد مبتلا به نارسایی قلبی است که در آن تنفس به طور مکرر در طول خواب متوقف می‌شود؛ زیرا مغز به ماهیچه‌های تنفسی سیگنال مناسبی ارسال نمی‌کند. این مسئله، پیشرفت‌های اخیر در درمان نارسایی قلبی را نیز به چالش می‌کشاند. یک گیرنده شیمیایی به نام P ۲ X ۳، در پاسخ بازتابی برای بازگرداندن سطح اکسیژن به حالت عادی نقش دارد؛ به طور خاص، افزایش حساسیت در گیرنده‌های شیمیایی محیطی در شریان‌های کاروتید باعث ایجاد خفگی خواب شده و تغییرات در اکسیژن خون شریانی (هیپوکسی) را تشخیص می‌دهند. به دلیل شیوع بالای نارسایی قلبی در جهان، این مسئله به یک اولویت اصلی در بهداشت عمومی جهانی تبدیل شده است.
به جز روش‌های درمانی که برای علل اصلی خفگی خواب مرکزی، از جمله نارسایی قلبی استفاده می‌شود، روش‌های درمانی فعلی برای خفگی خواب به ایجاد محدودیت در فشار مثبت مداوم راه‌های هوایی (CPAP) خلاصه می‌شود که با استفاده از فشار هوای ملایم، راه‌های هوایی را باز نگه می‌دارد.
محققان دانشگاه اوکلند در نیوزیلند به تازگی یک دارو جدید به نام AF-۱۳۰ را توسعه داده اند که به امید درمان نارسایی قلبی و خفگی خواب، به فعالیت عصبی مرتبط با این حالت‌ها می‌پردازد. در این مطالعه، AF-۱۳۰ روی موش‌های مبتلا به نارسایی مزمن قلبی و خفگی خواب آزمایش شده و به عنوان یک گیرنده موثر P ۲ X ۳، باعث بهبود پاسخ تنفسی بدن به هیپوکسی و افزایش برون دهی قلبی شده است. استفاده از این دارو باعث رفع اختلالات تنفسی در موش‌ها شده است.
نویسنده مسئول این مطالعه گفت: این دارو برای نارسایی قلبی مفید است و به عبارتی یک تیر برای دو نشان محسوب می‌شود چراکه علاوه بر خفگی خوابی که در حال حاضر هیچ دارویی برای آن وجود ندارد، نارسایی قلبی را هم تسکین می‌دهد.
همچنین مشخص شد که AF-۱۳۰ با کاهش التهاب سیستمیک، وزن قلب را کاهش می‌دهد و از تجمع مایع در ریه‌ها که یک عارضه جانبی رایج در نارسایی قلبی است، جلوگیری می‌کند. این اولین دارویی است که فعالیت عصبی مغز به قلب را که باعث نارسایی قلبی و خفگی خواب مرتبط با آن می‌شود را کنترل می‌کند.
بنا بر اعلام وبگاه نیچر، یافته‌های این مطالعه از این ایده حمایت می‌کند که گیرنده‌های P ۲ X ۳ در شریان‌های کاروتید نقش کلیدی در مکانیسم‌های زمینه‌ای بیماری‌های قلبی عروقی و تنفسی دارند.
این دارو به زودی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) البته برای استفاده بالینی محدود تأیید می‌شود، به این معنی که آزمایشات انسانی ممکن است در چند سال آینده انجام شود.

منبع:  موسسه ملی بهداشت