باشگاه خبرنگاران جوان - هفته‌هاست که ماجرای ابلاغ پرونده  علیرضا بیرانوند دروازه‌بان ملی پوش تراکتور به یکی از مهم‌ترین موضوعات فوتبال ایران بدل شده، اما هنوز هیچ خبری از آن نیست. سکوت سنگین فدراسیون فوتبال در قبال این موضوع، پرسش‌های جدی را در افکار عمومی و رسانه‌ها ایجاد کرده است: چرا رأی صادر نمی‌شود؟ اگر طبق گفته مهدی دادرس، صادر شده، چرا ابلاغ نمی‌شود؟ و اگر هنوز صادر نشده، چه چیزی مانع این روند قانونی و بدیهی شده است؟ روزی که پرونده استارت خورد، گلر فاسخ دیپلمه بود، حالا دارد از رساله دکتری خود دفاع می‌کند و همچنان از رای خبری نیست. می‌آید در تلویزیون به ریش همه -و ریش تاج بدتر- می‌خندید و می‌رود. در دنیای فوتبال حرفه‌ای، «تاخیر» در اعلام رأی، خود یک «نوع رأی» است. رای بر صحت بی عدالتی.

 وقتی بازیکنی مدعی است فسخ قراردادش موجه بوده رای را صادر کنید تا برای دفاع از حق خود به CAS مراجعه کند و تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. گویا در فوتبال ایران، گاه روند‌ها آن‌قدر پیچیده می‌شوند که اصل ماجرا فراموش می‌شود. هدف مرور زمان است لابد. در سال‌هایی نه‌چندان دور، همین فدراسیون – با همان امضای آشنای مصطفوی– احمدرضا عابدزاده را به خاطر خطایی ناکرده، ۲ سال محروم کرد. آن روزها، «عقاب آسیا» را قربانی خصومت شخصی کردند؛ امروز اما، در روز‌های افول تاریخی "دکترگلر" در فوتبال ایران، کسی تاج هنوز ایستاده و ترجیح داده پشت تراکتور بایستد. خجالت هم نمی‌کشد.

چه شد که این پرونده تا این حد پیچیده شد؟ آتا از شما‌ها چه آتویی داشت و چه می‌دانست که در اولین واکنش‌ها با کنایه از «تاج» سخن گفت و بعد ناگهان همه چیز به سکوت رفت؟ آیا اظهارات او درباره برخی مناسبات باعث تأخیر شد؟

فدراسیون فوتبال اگر رأی صادر شده، ابلاغ کند؛ اگر نشده، توضیح دهد چرا روند قانونی معطل مانده و چرا استیناف می‌گوید یک ماه قبل رای داده. سکوت، راهکارِ هیچ نهادی برای عبور از مسئولیت نیست. وقت آن رسیده که بپذیریم در فوتبال حرفه‌ای، عدالت فقط در زمین معنا ندارد؛ در اطراف میز‌ها هم باید جریان داشته باشد.

منتظر ابلاغ رأی هستیم. نه فقط برای روشن شدن سرنوشت یک دروازه‌بان، بلکه برای روشن شدن جایگاه قانون. دکتر تکلیفش را زودتر بداند بهتر است.