باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم رضایی - تخت جمشید، نماد عظمت و شکوه ایران باستان، در دامنه کوه رحمت و مقابل جلگه مرودشت واقع شده و به‌عنوان مهم‌ترین مجموعه باستانی دوره هخامنشی شناخته می‌شود. این بنای تاریخی در سال ۵۱۸ پیش از میلاد به دستور داریوش اول، با هدف ایجاد پایتختی آئینی، پایه‌گذاری شد و ساخت آن بیش از ۱۲۰ سال به طول انجامید.

این مجموعه سنگی با وسعتی بالغ بر ۱۳۵ هزار متر مربع، بدون استفاده از ملات ساخته شده و در برخی نقاط، سنگ‌ها با بست‌های آهنی دم چلچله‌ای و چفت‌های سربی به هم متصل شده‌اند. تخت جمشید شامل هفت کاخ، پلکان‌های عظیم، ستون‌های بلند، نقوش برجسته و دو آرامگاه سنگی متعلق به اردشیر دوم و سوم است.

کاخ آپادانا، قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین بنای مجموعه، به دستور داریوش ساخته شد و ۳۰ سال زمان برد. ستون‌های ۲۰ متری آن تا دوره قاجار پابرجا بودند. کاخ تچر، سکونتگاه شاه، با سنگ‌های صیقلی به تالار آیینه شهرت دارد. کاخ صد ستون نیز توسط خشایار شاه در سال ۴۷۰ پیش از میلاد آغاز شد و ۲۰ سال بعد به پایان رسید.

پلکان ورودی اصلی تخت جمشید، با ۱۱۱ پله در هر سمت، توسط خشایار شاه ساخته شد و در بالای آن، دروازه ملل با کتیبه‌ای سه‌زبانه به پارسی باستان، عیلامی و بابلی قرار دارد که در آن خشایار شاه به ستایش اهورامزدا پرداخته است.

از دیگر بنا‌های مهم مجموعه می‌توان به کاخ خشایار شاه، تالار شورا، کاخ اندرونی، حرم‌سرا و خزانه سلطنتی اشاره کرد. تخت جمشید تا سال ۳۳۰ پیش از میلاد محل سکونت شاهان هخامنشی بود تا اینکه توسط اسکندر مقدونی به آتش کشیده شد. با این حال، شکوه آن همچنان در تاریخ ایران و جهان پابرجاست.