باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا رضایی - دشت خوشاب، دشتی در نقطه صفر مرزی ایران و افغانستان که با کشاورزی نفس می‌کشد؛ در گذشته این منطقه هیچ چیز نداشت جز سکوت و خاک، اما اکنون هر وجب از زمین نشان از تلاش و امید دارد.

آبادانی در این نقطه مرزی به همت یک شرکت سهامی زراعی که سهامدارانش خود مرزنشینان هستند از سال ۱۳۸۵ آغاز شد و روز به روز توسعه یافت.

حیدری مسئول شرکت سهامی زراعی گفت: کلیه عملیات کشاورزی شامل کاشت، داشت و برداشت در این مجتمع به صورت کاملا مکانیزه و فنی در حال انجام است.

او افزود: این شرکت عملیات تحویل حجم زیادی از گندم تولیدی به دولت را انجام می‌دهد.

بیشتر بخوانید

حیدری عنوان کرد: علوفه تولید شده این شرکت نیز هم در شهرستان سربیشه و هم در مرکز استان مورد بهره برداری قرار می‌گیرد. 

محمدی سرپرست جهاد کشاورزی شهرستان سربیشه گفت: سالانه ۴۰۰ تن گندم، ۲ هزار تن علوفه، ۴ و نیم تن زیتون و همچنین ۳۰ تن دانه‌های روغنی از نوع گلرنگ و یک و نیم تن گوشت قرمز در این دشت تولید می‌شود.

اینجا کشاورزی فقط برای بقا نیست بلکه تولید محصولات استراتژیک این دشت را به یک نقطه حیاتی تبدیل کرده است.

۱۲ حلقه چاه آب این مجموعه کشاورزی را تأمین می‌کند و این یعنی در دل خشکی هنوز امید جاریست.

دشتی که زمانی تنها خاطره‌ای از ناامیدی و خشکسالی بود حالا با همت مرزنشینان به نمادی از زندگی و امید تبدیل شده است.