خودشیفتگی از اختلالات شخصیتی است که برخی از افراد دچار آن هستند و برخورد با این افراد هم کار آسانی نیست. ذهن آنها چنان محدود است که به سختی متوجه دنیایی فراتر از دنیای خودشان می‌شوند.
خودشیفته کسی است که روش خود اظهاری را درست یاد نگرفته و یا بخاطر سرکوب‌های اولیه برای جبران آن تلاش می‌کند تا به نحو اشتباهی خود را مورد توجه دیگران قرار دهد.
عشق یک مشترک لفظی است که معناهای متفاتی دارد. نه فقط عشق در فارسی، که حب در عربی، Love در انگلیسی و amour در فرانسه هم هر کدام به چندین و چند پدیده متفاوت اطلاق می شوند.
خودشیفته‌ها جنبه برد و باخت ندارند؛ آنها به هنگام باخت زمین و زمان و داور را مقصر می‌دانند و به گاه بُرد، سینه جلو می‌دهند و شایستگی‌های خود را به رخ می‌کشند و حریف را تحقیر می‌کنند.
احساسی بودن جزئی از شخصیت فرد محسوب می شود و موضوعی است که در فرد از دوران کودکی شکل گرفته است که متاثر از تغییرات محیطی و ژنتیکی است که فرد تنها با مطالعه بر روی این موضوع می تواند از اثرات بد آن جلوگیری کند.