مادر مؤمنان، حضرت خدیجه که درود خدا بر او باد ثروتمندترین زن سرزمین خود بود و اعراب بر او به‌خاطر ثروت و قدرتش نام "ملکه بطحاء" نهاده بودند اما این بانوی گرامی از شدت عشق به پیامبر اسلام(ص)، تمام ثروت خود را در راه ترویج دین خاتم خرج کرد و سرانجام در "عام الحزن" در تنگدستی و گرسنگی درگذشت.
پدر او خُوَيلد بن اسد و مادر او فاطمه دختر زائده است. تولّد حضرت خديجه(س) سال ۶۸ پيش از هجرت است. ازدواج مبارک خديجه با وجود مبارک و نازنين حضرت محمّد (ص) هنگامي بود که ۲۵ سال از عمر شريف پيامبر(ص) و چهل سال از عمر حضرت خديجه(س) مي گذشت.
هنگامي که حضرت خديجه مريض شد، رسول خدا (ص) عظمت و بزرگي او را ستود و به آن حضرت فرمود: اي خديجه خداي تعالي تو را با مريم دختر عمران و آسيه دختر مزاحم برابري داده است.
جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید:خدیجه اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.
همیشه برایم این "غربت" عجیب بوده! زیرا اسباب شهرت و محبوبیت تماما در او و تاریخچه زندگی اش جمع است؛ اما کوتاهی ما و شاید عوامل تاریخی دیگری باعث شده ما او را در حد شأنش تجلیل نکنیم و در بین مسلمین آن طور که شایسته ی حق اوست تکریم نشود.
براساس ماده 22 قانون ثبت احوال، وفات ایرانیان مقیم خارج از کشور باید به ماموران کنسولی محل اقامت یا به نزدیکترین ماموران کنسولی ایران یا به سازمان ثبت احوال اعلام شود.
در منابع تاریخی برای مکان و زمان ارتحال حضرت زینب (س) اقوال مختلفی را مطرح کردند، که به گفته مورخان احتمام دفن حضرت در شام اگر چه دارای دلیل تاریخی نیست اما در بین شیعیان و علما مشهود است.
حضرت زینب (س) بزرگ بانوی جهان اسلام ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده دانش های دو جهان و به گفته امام سجاد (ع) دانای بدون آموزگار و فهمیده بدون فهماننده بود.
امام سجاد(ع) با شنيدن آن خطبه و مشاهده انقلاب روحي مردم، خطاب به عمه اش زينب(س) فرمود: «عمه جان آرام بگير. زيرا در وجود بازماندگان گذشتگان براي مردم، درس عبرتي وجود دارد.