امام حسین (ع) با كمر خميده به عباس نگريست و سپس در بالين او نشست و گريه كرد تا عباس به شهادت رسيد. نقل شده، با صداى بلند گريه كرد و فرمود: «الان انكسر ظهرى و قلت حيلتى و شمت بى عدوى / كنون پشتم شكست، و رشته تدبير و چارهام از هم پاشيد، و دشمن بر من چيره شد و شماتت كرد»
روزی روزگاری، این سقا های دوره‌گرد بودند که با مشکی بر دوش، آب آشامیدنی مورد نیاز مردم را به آنان می‌رساندند و از شیر آب، لوله‌کشی، شبکه آب‌رسانی و این چیزها خبری نبود.
حضرت عباس(ع) در حکم دلاورمردی است که در مسیر رفع تشنگی زنان و کودکان از جان خود گذشت و حتی تشنگی خود را نادیده گرفت به همین دلیل عزاداران در تاسوعای حسینی با برپایی دسته‌های عزاداری به یاد فداکاری وی بر سر و سینه می‌زنند.
حضرت عباس(ع) علمدار دشت نینوا برای آوردن آب به شریعه فرات رفت، در حالی که مشک‌ها را سیراب کرده بود تا به ندای العطش کودکان حرم لبیک بگوید، مظلومانه به شهادت رسید.
مشهور است که علمدار کربلا و ساقی طفلان حسینی در روز عاشورا وقتی به فرات رسید از شدت عطش دست پر از اب کرده و جلوی صورت می اورند ولی یاد عطش طفلان می افتند
مدير کل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري همدان گفت: بر اساس مستندات معتبر تاريخي، قديمي‌ترين هيات سقا هاي همدان از سال 1248 در دهه اول محرم به برگزاري مراسم عزاداري مي‌پرداختند.