تربیت صحیح فقط با وجود رعایت یک سری اصول امکان‌پذیر است. تعیین تربیت مشخص، چهارچوب برنامه خانواده است و باید آن را حفظ کرد تا به یک رفتار مناسب در فرزندان دست یافت.
«حوصله‌ام سر رفته». این جمله کوتاه آنقدر قدرت دارد که پدر و مادرها را از وحشت، آزردگی خاطر و عذاب وجدان لبریز کند. اگر حوصله کسی سر رفته باشد، حتماً فرد دیگری در آموزش، غنابخشی یا سرگرم‌کردن او کوتاهی کرده است.
گاهی شرایطی پیش می‌آید که والدین مجبور می‌شوند کودک را چند ساعتی در خانه تنها بگذارند؛ خوب است از قبل، آماده چنین شرایطی شوید و بدانید که برای تنها گذاشتن کودک چه اقداماتی باید انجام دهید.
اگر بچه‌ها مهارت مستقل بازی‌کردن داشته باشند، دیگر نیازی به ساعت‌ها تماشای تلویزیون و بازی با تبلت ندارند؛ والدین هم می‌توانند زمانی برای خود در خانه داشته باشند، اما مشکل کجاست که بیشتر بچه‌ها نمی‌توانند تنها بازی کنند؟
صحبت در مورد حفظ محیط زیست و پایداری با کودکان موضوع بسیار مهمی است. اما دانستن این موضوع که از کجا باید شروع کنیم، واقعاً مشکل است. با راه‌های آموزش به کودکان آشنا شویم.
کودکان پس از پایان سه سالگی و آغاز چهار سالگی وارد حیطه اجتماعی می‌شوند و رفتار‌های مختلف را از یکدیگر می‌آموزند و با الگوبرداری منفی سعی می‌کنند در رابطه با والدین خود آن را اجرا کنند.
کودکان اغلب شب‌ها در رختخواب دراز می‌کشند و به چیز‌هایی فکر می‌کنند مثل اینکه آیا خدا وجود دارد، چرا دنیا این رنگ‌ها را دارد، ماهیت زمان چیست و آیا رویا‌ها واقعی هستند یا نه. این‌ها از آن نوع سئوالاتی نیستند که با گوگل کردن یا پرسیدن از «سیری» یا «آلکسا» بتوان جوابی برای آنها پیدا کرد.
همه ما پدر‌ها و مادرها مطمئناً می‌خواهیم فرزندانی مؤدب و منظم تربیت کنیم، زیرا می‌دانیم که آینده هر کودکی به نحوه تربیت او در دوران کودکی بستگی دارد. تربیت کودک ان کار سختی نیست کافیست با همدلی و کمی ذکاوت آنها را با خود همگام سازیم.
یک مشاور خانواده درباره تاثیر الگوی تربیتی سخت‌گیرانه بر فرزندان می‌گوید: الگوی تربیتی مبتنی بر سخت‌گیری، روش تربیتی اشتباه است که در آن فرزندان از نظر روان‌شناختی، احساسی و عاطفی دچار چالش، اضطراب و افسردگی می‌شوند، زیرا رفتار والدین با فرزندان مستبدانه است و این افراد با کمبود محبت مواجه می‌شوند.