مهراب رجبی، رئیس بنیاد البرز شناسی در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، با بیان این‌که هنوز مرز مشخصی بین زبان، گویش و لهجه ترسیم نشده است و با اشاره یه این‌که منظور از زبان البرزی جغرافیای البرز است، گفت: گویش‌های حال حاضر کرجی، طبری، گیلکی، تهرانی، رازی یا ریزی، قزوینی، سمنانی، اراکی و اصفهانی ریشه در زبان پهلوی ساسانی هستند.
او افزود: گویش کرجی ترکیبی از مادی البرزی، پهلوی، فارسی با گویش طبری، گیلکی و تالشی است.
رجبی در ادامه گفت: گویش مناطق دشت‌گونه البرز، اشتهاردی یا تاتی است، در گویش مناطق کوه‌پایه‌ای گویش فارسی با واژه‌های گیلکی بیشترین تأثیر را داراست و در مناطق کوهستانی البرز نیز فارسی با تالشی و طبری آمیخته شده‌است.
بیشتر بخوانید: قدیمی ترین بنای خشتی جهان در انتظار توجه بیشتر
او با بیان این‌که برخی شاعران به گویش البرزی شعر سروه اند، گفت: بندار رازی و ملا سحری تهرانی از جمله شاعرانی هستند که به زبان تهرانی البرزی شعر سروده‌اند.
رئیس بنیاد البرزشناسی افزود: زبان‌شناسی علم حساسی است پس نباید ندانسته راجع به آن اظهار نظر کرد چرا که وقتی در زبان مورد اشتباهی مطرح می‌شود به سادگی مصطلح خواهد شد و برای اظهار نظر راجع به زبان مطالعه ی حداقل ۳۰ جلد کتاب تخصصی ضروری است.
مهراب رجبی همچنین گفت: زبان شناسان بزرگ، زبان فارسی را به‌طور کلی به سه دوره تاریخی فارسی باستان، فارسی میانه و فارسی جدید تقسیم می‌کنند.
رجبی افزود: فارسی باستان عبارت است از فارسی مادی، اوستایی و زبان هخامنشی که شباهت زیادی به یکدیگر دارند.
مهراب رجبی با بیان این‌که نام مهم‌تر فارسی میانه، فارسی پهلوی است، گفت: فارسی پهلوی خود به دو دوره‌ی فارسی پهلوی اشکانی و فارسی پهلوی ساسانی تقسیم می‌شود.
او افزود: از دوره قاجار به بعد باتوجه حضور شیرازی‌ها در تهران گویش تهرانی بیشترین تأثیر را از زبان شیرازی گرفت.
رئیس بنیاد البرزشناسی در پایان گفت: زبان‌شناسان بزرگی در ایران راجع به زبان این مرز و بوم کتاب نوشته و تحقیق کرده‌اند از جمله؛ عبدالرفیع حقیقت، مرحوم دهخدا، ایرج افشار، منوچهر ستوده، استاد یوسفی‌نیا، پرویز خانلری، دکتر احمد تفضلی، دکتر ژاله آموزگار، دکتر وحیدیان، دکتر اعظمی، دکتر حسن انوری، مهرداد بهار و... که مراجعه به مقاله‌ها و کتب این بزرگان بهترین مرجع مطالعه ی زبان‌شناسی فارسی است.
انتهای پیام/د.خ