امیر الهامی پژوهشگر ادبی و مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
مشهد، به مناسبت زادروز روزنامه نگار و شاعر برجسته محمد تقی بهار ملقب به ملک الشعرای بهار، گفت: سخن درباره ملک الشعرای بهار بسیار است، چون او فردی بزرگ بوده و زندگی پر باری نیز داشته است به علاوه درباره کسی صحبت می‌کنیم که روزنامه نگار،
شاعر، مرد سیاست، نویسنده، پژوهشگر و مدرس دانشگاه بوده است.
او ادامه داد: بهار در طول زندگی سیاسی خود سه دوره نماینده مجلس بود و نماینده ای بود که در پایان دوران نمایندگی ره آورد پژوهشی و
ادبی داشت و آثار تاریخ احزاب سیاسی و سبک شناسی نثر فارسی مربوط به همین دوران هستند.
این پژوهشگر ادبی گفت: نمایندگان مجلس توجه داشته باشند که میراث دار چنین نمایندگانی هستند و محمد تقی بهار چنان مقبولیتی و مشروعیتی نزد مردم داشت که در یکی از دوره‌های کاندیداتوری به زندان افتاد و بدون تبلیغات رای اول مردم مشهد را به دست آورد.
الهامی افزود: از ابعاد دیگر زندگی ملک الشعرا بداهه سرایی او بود که جالب و شنیدینی است، پدر محمد تقی بهار نیز مانند خود او لقب ملک الشعرایی داشت و شاعر آستان قدس بود؛ وقتی بهار جوان بعد از مرگ پدر مطرح شد و مدعی عنوان ملک الشعرایی، برخی در قوت
طبع شعر او تردید کرده و او را به امتحانی بسیار دشوار مکلف کردند.
او تصریح کرد: امتحان از این قرار بود که بهار می‌بایست در مجلسی حضور پیدا کند و با واژه‌هایی که به او گفته می‌شد، از خود رباعی بسراید که دربرگیرنده همۀ آن واژه‌ها باشد؛ واژه‌ها گل رازقی، سیگار، لاله، کشک بودند و رباعی که محمد تقی سرود این بود:
ای برده گل رازقی از روی تو رشک
در دیدۀ مه ز دود سیگار تو اشک
گفتم که چو لاله داغدار است دلم
گفتی که دهم کام دلت یعنی کشک
میرزا محمدتقی متخلص به بهار روز ۱۸ آذر ۱۲۶۵ در شهر مشهد به دنیا آمد، در ۴ سالگی به مکتب رفت و در ۶ سالگی هم فارسی و هم قرآن را می‌خواند و اولین شعر خود را ۷ سالگی سرود؛ او در ۲۸ سالگی نماینده مردم درگز در مجلس سوم شورای ملی شد و دوران کو تاهی نیز به وزارت فرهنگ منصوب شد.
از اشعار مهم و معروف او می‌توان به قصیده زیبای "دماوند" اشاره کرد که در کتب درسی مدارس هم تدریس می‌شود.بهار زندگی محمد تقی در ۶۴ سالگی در اول اردیبهشت ۱۳۳۰ هجری شمسی خزان شد و در گورستان ظهیر الدوله در تهران به خاک سپرده شد.
انتهای پیام// م.ب