باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم رضایی - در فراز و نشیب درهها و تپههای فارس، رد پای عشایر غیور این سرزمین برای همیشه نقش بسته است. گلههای میش و بز در حال چرا، نماد زندگی سخت، اما پررنگ عشایرند؛ زندگیای که با طبیعت درآمیخته و با فرهنگ قشقایی رنگ گرفته است.
زندگی کوچنشینی در فارس، با پیوندی عمیق به جاذبههای طبیعی و سنتهای اصیل، ظرفیت ارزشمندی برای رونق گردشگری دارد؛ ظرفیتی که به دلیل کمبود زیرساختها، هنوز بهطور کامل شکوفا نشده است.
کوچ عشایر قشقایی، یادآور عشق، مهر و آواز اندوه ایل است؛ جوان قشقایی نان جوین، کار سخت و زندگی در دل طبیعت را دوست دارد. سیاهچادرهای ایل، با نای و نی و چشماندازهای بکر، تصویری زیبا از گردشگری عشایری را به نمایش میگذارند.
اگرچه زندگی عشایر دشوار است، اما برای شهرنشینانی که از شلوغی و روزمرگی خستهاند، تجربه زندگی در دل طبیعت میتواند آرامشی دوباره ببخشد. این روزها گردشگری عشایری مورد توجه قرار گرفته و جذابیتی خاص برای گردشگران داخلی و خارجی ایجاد کرده است.
استان فارس با زیستبومهای متنوع عشایری و پیشینهای غنی در کوچنشینی، ظرفیت تبدیل شدن به قطب اصلی گردشگری عشایر در کشور را دارد.
عشایر استان فارس با سه ایل بزرگ قشقایی، خمسه و لر (ممسنی و بویراحمد) و هشت طایفه مستقل، از جوامع اثرگذار در اقتصاد ملی و توسعه گردشگری این استان به شمار میروند.
پوششهای رنگارنگ، صنایع دستی اصیل و سبک زندگی مبتنی بر کوچنشینی، از جلوههای فرهنگی و گردشگری این جامعه هستند که در طول سال میان ییلاق و قشلاق در حرکتاند.