به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ فيلم "آيينه هاي رو به رو" راجع به دو موضوع است يكي معضل زنان بي سرپرست و ديگري افرادي كه دچار اختلال هويت جنسي هستند؛ البته موضوع دوم به دليل خاص بودن و اينكه تابحال به آن كمتر پرداخته شد، در كانون توجه مخاطب قرار مي گيرد و از هر فردي موضوع فيلم را بپرسي خواهد گفت راجع به افراد"TS" است، حتي خود قصه هم به شكل عمدي بالانس را به نفع اين موضوع به هم مي زند.
ماجرا از اين قرار است كه زني جوان (رعنا) كه همسرش به دليل بدهي در زندان است، مجبور شده با يك ماشين مدل پايين مسافركشي كند، البته شوهر و مادرشوهرش فكر مي كنند كه در خياط خانه مشغول به كار است از طرفي  ديگر دختري بنام "آدينه" كه مدت‌هاست فهميده تمايلات پسرانه اي دارد، تصميم به عمل جراحي براي تغيير جنسيت گرفته در حاليكه پدرش سخت مخالف است و براي دفن كردن ذهنيت اين دختر تصميم گرفته او را به عقد پسر عمه اش درآورد.
"آدينه" از خانه فرار مي كند و مسافر دربستي "رعنا" مي شود اما پس از گذشت چند ساعت رعنا به او مشكوك شده و وقتي با توضيحات ادي (آدينه كه دوست دارد ادي صدايش كنند!) مواجه مي شود او را از ماشين بيرون مي اندازد.
لحظاتي بعد از اين اتفاق، اتومبيل رعنا با يك ميني بوس تصادف مي كند و او راهي بيمارستان مي شود و در مدتي كه بستري است، آدينه، پيگير كارهاي اوست (از پذيرش بيمارستان تا حتي صافكاري ماشين) و همين باعث دوستي شان مي شود، رعنا؛ آدينه را چند روزي در خانه پناه مي دهد تا وقتي كه او براي گرفتن پاسپورتش به اداره پست رفته و در كمين پدرش گير مي‌افتد. آدينه را به آرايشگاه مي برند تا براي عقد آماده شود اما در راه بازگشت برادرش اجازه مي دهد كه برود؛ آدينه پس از اين از آلمان نامه اي مي نويسد و به رعنا مي گويد قرار است سه ماه بعد عمل جراحي اش انجام شود در ضمن پول آزادي صادق (شوهر رعنا) را برايشان به عنوان هديه مي فرستد.
فيلم حتي ذره اي ما را به پدر آدينه نزديك نكرد و ما از او هيچ ندانستيم در حالي كه اين شخصيت پردازي بر زمين مانده، لازم ترين كاري بود كه يك فيلم با نيت اصلاح گرانه بايد انجام مي داد و انسان هايي را نقد مي كرد كه روي كاغذ يا در مقام شعار دادن خيلي نوع دوست هستند اما در مقام عمل بد رفتار مي كنند.
 فيلم بايد با تحريك حس همزادپنداري ما با پدر آدينه، ما را داخل خود مي برد و در يك امتحان مجازي قرار مي داد تا به اين صورت نيشتري به همه زده مي‌شد، اما معلوم نيست با چه دليلي پدر آدينه به هيچ وجه شخصيت پردازي نشد؟! شخصيت خود آدينه هم پر از ابهام بود، اينكه دختري در خردسالي به بازي هاي پسرانه علاقه داشته باشد، نمي تواند معرف ويژگي هاي بيماران "TS " باشد، زيرا فقط آن ها نيستند كه چنين خصوصياتي دارند و يا اينكه براي نشان دادن تمايلات مردانه يك زن نما، نشان بدهيم در يك سفره خانه بين راهي به دستشويي مردانه مي رود... .
لازم به ذكر است؛ در مكتب روانشناسي "يونگ" اصطلاحاتي با عنوان "آنيما و آنيموس" مطرح مي شود با اين توضيح كه در ذات هر مرد خصوصياتي زنانه وجود دارد و بالعكس در وجود هر زني خصائصي مردانه هست، البته ممكن است هر زن يا مردي، دسته اي از خصوصيات گروه مخالف را داشته باشد و دسته ديگر را نه و اين ها از فردي به فرد ديگر متفاوت است؛ پس صرف اينكه مردي خصوصياتي زنانه داشته باشد يا بالعكس دليل بر ""TS بودن او نيست.
نكته ديگر اينكه سناريو در دادن اطلاعات به مخاطب ضعيف عمل كرد، بطور مثال: اكثر اطلاعات راجع به دو شخصيت اصلي (رعنا و آ‌دينه) را از خلال ديالوگ هايي كه در ماشين به هم مي گويند مي فهمين يعني يك سكانس طولاني جاده اي و خيلي خسته كننده.
همچنين؛‌منطق داستان هم پر از اختلال بود و عمده ترين نمونه كاراكتر "بابك"، پسر عمه آدينه (كه اصلاً‌او را نديديم!)بود كه به دختر عمويش علاقه‌مند است كه همين دختر عمو دوست و همراه آدينه است. بابك و دختر عمويش قرار داشتند تا ماجراي علاقه‌مندي خودشان نسبت به هم را بعد از اربعين به خانواده ها اعلام كنند و هيچ مخاطبي درك نمي كند كه اگر بابك به كسي علاقه‌مند است چرا بي هيچ مخالفتي حاضر است سر سفره عقد با يك نفر ديگر بنشيند كه به طور قطع مي داند "TS" است؟
اما گذشته از همه اين ها، شرط انصاف اينست كه به يك نكته مثبت هم در اين كار اشاره كنيم كه امروزه در فيلم هاي ما كيميا شده؛ فيلم تلخ نبود گرچه با توجه به موضوعش مي توانست براي هر نوع سياه نمايي، توجيه هاتي دست و پا كند اما در آن به دور از غوغاهاي مد روز، دو نفر روبروي همديگر قرار گرفتند تا آينه اي براي هم باشند يكي از طبقه بالا، يكي از طبقه پايين... يكي زني كه مجبور است شغل مردانه داشته باشد و ديگري مردي كه ناچارش مي كند شخصيت زنانه را بپذيرد و همه ما اين را قبول داريم كه فيلم با نيت خيرخواهانه اي ساخته شده است./ص
يادداشت از:  ميلاد جليل زاده