پشت پرده انصراف آمریکا از حمله مستقیم نظامی به سوریه

پس از آنکه دو نشریه نیویورکر و واشنگتن پست که همواره مقالات هرش را منتشر می‌کردند، تصمیم به حذف مقاله وی را نمودند، اما نشریه لاندین ریویو، اقدام به چاپ آن کرد.

هرش که جایزه پولیتزر را به دلیل نوشته هایش در زمینه سوء رفتار نظامی امریکا در جنگ عراق و ویتنام برنده شده بود، اطلاعاتش در زمینه سوریه را از طریق خبرچینی توسط افسران اطلاعات و نظامی سابق که به دلایل امنیتی نامشان در گزارش فاش نشده است، به دست آورده است.

 

 

با توجه به یافته‌های هرش، یک ماه قبل از حمله شیمیایی به حومه دمشق، که تقریبا آمریکا را تحریک به حمله هوایی علیه سوریه می‌کرد، سازمانهای  اطلاعاتی آمریکا با استناد به شواهد و مدارک جبهه النصره (یک گروه وابسته به القاعده) به یکسری اطلاعات طبقه‌بندی شده دریافته بودند که این گروه تجهیزات تولید گاز سارین را به مقیاس بسیار زیاد در اختیار داشته اند. 

این حمله در 21 ماه اوت صورت گرفت، درست همان روزی که بازرسان سازمان ملل متحد برای بررسی اتهامات مبنی بر استفاده از سلاح‌های شیمیایی وارد دمشق شده بودند.  آمار مرگ و میر از چند صد تا بیش از 1400 تن، متغیر بود.

پیش از این حمله، بارها و بارها، باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه را به عنوان "یک خط قرمز" به منزله محرکی برای آمریکا در جهت مداخله در سوریه مطرح کرده بود.  

هرش می نویسد، او به داده‌های ماموران اطلاعاتی مبنی بر توانایی دستیابی شورشیان به گاز سارین، آن هم به دور از چشم  کاخ سفید، باور ندارد. 

 

او می‌نویسد، "در اواخر ماه مه، مشاور ارشد وزارت اطلاعات به من گفت، سازمان جاسوسی و شخص اوباما از اقدامات النصره و دستیابی‌اش به سارین، مطلع هستند."

اوباما که قصد داشت این حملات را دستاویزی برای توجیه حمله هوایی ایالات متحده به سوریه کند، به طور کامل به مظنون این پرونده یعنی گروه النصره بی توجهی نشان داد. از این رو هرش در گزارشش این اقدام اوباما را "سفسطه گری برای توجیه حمله به اسد" خواند.

جان کری، وزیر خارجه آمریکا اوایل ماه سپتامبر ادعا کرد این کشور مدارکی را دارد که نشان می ‌دهد حمله با گاز اعصاب در حومه شهر دمشق به دستور بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه رخ داده است. چند روز پس از این افشاگری، اوباما در یک سخنرانی برای مردم این کشور گفت: "ما می ‌دانیم که حکومت بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه مسؤول این حمله بوده است" و به گفته وی بشار اسد خط قرمز را رد کرده است. 

  

به نوشته هرش، "این سفسطه گری درست به مانند سفسطه توجیه جنگ عراق بود." با این تفاوت که در جریان سوریه، اوباما به دلیل کمبود شواهد و مدارک جعلی، از حمله نظامی به سوریه منصرف شد. 

پس از آن و در تاریخ 26 سپتامبر، هرگونه احتمال حمله نظامی به سوریه منتفی شد، چرا که تمام کشورها همصدا با روسیه قطعنامه ای مبنی بر از بین بردن تمام زرادخانه های شیمیایی روسیه را توسط دولت اسد را به تصویب رساندند. 

این عقب نشینی اوباما باعث آسوده خاطر شدن بسیاری از افسران ارشد نظامی ایالات متحده شد. به نوشته هرش "یکی از مشاوران رده بالای عملیاتی به من گفت، که حمله موشکی امریکا به مواضع نظامی و پایگاه های موشکی سوریه ، به مانند حمایت هوایی از جبهه النصره خواهد بود." 

براساس گزارش آنتی‌وار، بر خلاف ادعاهای مقامات آمریکایی که گفته ‌اند مکالمات رادیویی بشار اسد با فرماندهان ارشد خود و صدور دستور حمله شیمیایی به غوطه را رصد کرده‌ اند، ارتش آمریکا هیچ امکانی برای نظارت و استراق سمع مکالمات نظامیان سوری نداشته است. زیرا براساس افشاگری‌ های ادوارد اسنودن، سوری‌ها همه افرادی را که ممکن بود منبع اطلاعاتی برای سازمانهای اطلاعاتی غربی باشند از اطلاعات حساس و محرمانه دور نگه داشته ‌اند، و از چند ماه قبل از حادثه ۲۱ اوت سازمانهای اطلاعاتی غربی هیچ منبع موثقی در داخل نظام سوریه نداشتند. همچنین اطلاعاتی که آمریکایی‌ ها ادعا می‌کنند از آمادگی ارتش سوریه برای حمله شیمیایی در دست داشتند، فقط درباره یک تمرین نظامی در چند ماه قبل از حمله بوده است. از سوی دیگر گفته می ‌شود که آمریکایی‌ها یا یک کشور ثالث دیگر، سنسورهایی را نزدیک انبارهای تسلیحات شیمیایی ارتش سوریه کار گذاشته بودند اما مشکل اینجا است که این سنسورها نیز نتوانستند اطلاعاتی به دست آورند، زیرا اگر اینطور بود قطعا زنگهای هشدار به صدا در می‌ آمدند.

سیمور هرش در ادامه مطلب تاکید دارد که در روز ۲۱ اوت در غوطه شرقی حمله‌ ای شیمیایی رخ داده اما چه کسی این حمله را انجام داده است؟ مقامات آمریکایی در آن زمان ادعا کردند در سوریه به جز ارتش این کشور، گروه دیگری توانایی کاربرد تسلیحات شیمیایی را ندارد. سیمور هرش می ‌نویسد در ماه ‌های قبل از حمله به غوطه شرقی، سازمانهای اطلاعاتی آمریکایی مجموعه ‌ای از گزارشهای طبقه‌بندی به دست آوردند که جبهه النصره به توانایی تولید گاز سارین در مقادیر گسترده رسیده است اما این اطلاعات منتشر نشد تا اگر حمله‌ ای رخ داد، النصره به عنوان مظنون معرفی نشود. براساس اطلاعاتی که در نیمه تابستان سال ۲۰۱۳ منتشر شد، شخصی به نام زیاد طریق احمد، کارشناس شیمیایی سابق در ارتش عراق به سوریه آمد تا در غوطه شرقی فعالیت کند. منابع اطلاعاتی هرش می ‌گویند، زیاد عضو النصره است و قبلا در عراق گاز خردل تولید کرده است و قرار است در سوریه گاز سارین تولید کند. وی برای ارتش آمریکا هدف مهمی بود. در ۲۰ ژوئن خلاصه‌ ای ۴ صفحه‌ ای از اطلاعات محرمانه درباره توانایی‌ های گاز شیمیایی و اعصاب در جبهه النصره به دست دیوید آرشد، معاون آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا رسید. براساس این اطلاعات محرمانه که از کانال ‌های دیپلماتیک ارسال شده بود، اگرچه نویسنده هیچ ارزیابی نداشت که ارتش سوریه یا جبهه النصره عامل حملات شیمیایی ماه‌ های مارس و آوریل بوده ‌اند اما تاکید می‌ کرد که جبهه النصره توانایی تولید گاز سارین را دارد. با این وجود دفتر مدیر اطلاعات ملی آمریکا و همچنین دفتر آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا نتوانستند سند مورد اشاره را پیدا کنند. حتی با وجود اینکه آنها کدهای مربوط به آن را ارائه کردند. 

 

سامانتا پاور، سفیر آمریکا در سازمان ملل در کنفرانسی خبری گفته بود: این بسیار مهم است که توجه کنیم تنها حکومت بشار اسد است که گاز سارین دارد و ما هیچ شواهدی نداریم که مخالفان سوری گاز سارین داشته باشند. مشخص نیست که آیا دفتر سامانتا پاور نیز گزارش بسیار محرمانه ‌ای مربوط به تملک گاز سارین توسط گروه النصره را در اختیار داشته است یا خیر اما اظهارنظر وی بازتاب رفتاری است که در دولت آمریکا وجود داشت. دولت آمریکا تقریبا در همان زمانی از حمله شیمیایی در سوریه با خبر شد که شهروندان آن را فهمیدند.

 

http://rt.com/news/us-syria-sarin-report-932/

http://www.washingtontimes.com/news/2013/dec/9/obama-lied-about-syrian-

chemical-attack-cherry-pic/

http://news.yahoo.com/seymour-hersh-alleges-obama-administration-lied-syria-gas-204437397.html

 

http://www.democracynow.org/2013/12/9/seymour_hersh_obama_cherry_picked_intelligence

انتهای پیام/