داستان تکراری کی روش و منتقدان

وی هرگاه احساس کند فردی آگاهانه یا ناآگاهانه با عملکرد و صحبت هایش سعی در ضربه زدن به ساختار تیم ملی را دارد، با بی پروایی و بدون درنظر گرفتن جایگاه آن شخص به طرف مقابل می تازد و با استفاده از همین حربه به خواسته هایش می رسد. البته کی روش نشان داده ببشتر از آن که به مسائل شخصی فکر کند، این خواسته ها را تنها در راستای پیشرفت برنامه های تیم ملی و موفقیت آن در نظر می گیرد.

نمونه این امر در ماه های نخست حضور علی رضا اسدی در فدراسیون فوتبال به خوبی ثابت شد. جایی که دبیرکل فدراسیون فوتبال پس از بازگشت تیم ملی  از جام ملت های 2015 استرالیا در جلسه ای خصوصی انتقاداتی را نسبت به نتایج شاگردان کی روش و همچنین عملکرد شخص سرمربی تیم ملی مطرح کرد. همین انتقادات سبب شد تا پرتغالی محبوب، از موضع بالا به اسدی نگاه کند و با اظهار نظر علیه دبیر کل، وی را به اتخاذ سیاست سکوت مجبور کند. در نهایت هم بدون این که کسی قضاوتی نسبت به عملکرد 2 طرف دعوا داشته باشد، اسدی تا حد زیادی از دخالت در امور تیم ملی دست کشید.

در دوران تازه فدراسیون فوتبال و ریاست مهدی تاج در این فدراسیون، به نظر می رسید که مجادلات کلامی کارلوس کی روش دست کم با اهالی ساختمان واقع در کوچه 12 متری سوم خیابان سئول به پایان رسیده باشد. نتایج تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی هم احتمال این امر را افزایش می داد. 

با این وجود سرمربی تیم ملی که نشان داده از زدن هیچ حرفی ابا ندارد و حتی می تواند انتخاب بنیامین ویلیامز استرالیایی، برای قضاوت دیدار ایران و ازبکستان را به عنوان یک دست آویز برای حمله به علی کفاشیان نایب رئیس فعلی فدراسیون و رئیس سابق قرار دهد، پس از حمله به محمود شیعی عضو هیئت رئیسه فدراسیون، به امیر عابدینی هم به دلیل اظهاراتی مانند این که پس از دیدار با سوریه باید تکلیف انتقادات گاه و بی گاه کی روش را روشن کرد، تاخت تا سرپرست امور اقتصادی فدراسیون فوتبال که به نوعی دست راست تاج به شمار می رود هم از سرخی زبان کی روش در امان نماند.

وی از بعد از ظهر روز گذشته تا بامداد امروز در فدراسیون فوتبال نشست تا امیر عابدینی بیاید و تکلیفش را روشن کند. در این میان مصاحبه بلندی هم انجام داد و ثابت کرد که موضعی جدی در قبال عابدینی دارد و به معنای واقعی کلمه حریف می طلبد.

کی روش تهدید کرده که اگر به قول عابدینی قرار است بعد از بازی با سوریه اتفاقی رخ بدهد، همین روزها باید این اتفاق بیفتد. حال باید دید اتفاقات نه چندان مناسب روز گذشته فدراسیون فوتبال، باز هم با مدیریت بحران تاج و حمایت رئیس فدراسیون از سرمربی تیم ملی به پایان می رسد یا این که در آستانه آخرین بازی تیم ملی در دور رفت مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی، باید شاهد تداوم دعوای کی روش با عابدینی باشیم.

البته نکته نگران کننده ماجرا آن جا است که امیر عابدینی هم در طول دوران مدیریت خود در فوتبال  ایران نشان داده به همین راحتی از مواضع خود کوتاه نمی آید و مانند برخی مدیران فعلی فدراسیون نیست که یک روز پس از انتقاد شدید به سرمربی و مدیر تیم ملی، حق را به آن ها بدهد. با این وجود با توجه به مشکلات مالی فدراسیون فوتبال بهتر است که سرپرست امور اقتصادی تیم ملی از بحث دخالت در امور تیم ملی و انتقادات بی حاصل به اظهارات کی روش خارج شود و بیشتر به رفع مشکلات مالی فوتبال ایران، تمرکز کند.

 بحث دیگری که درباره تمامیت خواهی های سرمربی تیم ملی وجود دارد این است که چرا رفتارهای عصبی وی به درستی مدیریت نمی‌شود؟ چرا که اگر این اتفاق می افتاد شک نکنید میزان بهره وری فوتبال ما از توانایی های فنی این مربی باکلاس بین المللی به حد قابل ملاحظه ای افزایش می یافت.

به هر حال علاقه مندان فوتبال به انتظار نشسته اند تا مهدی تاج، رفتار همه مربیان و مدیران فوتبال کشورمان را در چارچوب وظایف قانونی آن ها مرزبندی کند. چراکه این اقدام سبب حفظ حرمت ها و دوری برترین تیم آسیا از حواشی مخرب می شود.

انتهای پیام/