چگونه استعلاجی بنویسیم/ آیا میشود قانون را دور زد؟
استعلاجی یکی از مرخصی‌هایی است که در قانون کار از حقوق افراد شاغل محسوب میشود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حالت خوش نیست، از صبح احساس سر درد می‌کنی، نایی هم برای برخواستن از جا نداری و خلاصه امروز به دلیل بیماری نمی خواهی در محل کارت حاضر شوی.
نخستین موردی که به ذهنت می‌رسد اینکه به پزشک مراجعه کنی، هم برای معاینه و درمان و هم احتمالا برای گرفتن استعلاجی؛ تا بعد از آن بتوانی با خیال راحت روزت را به استراحت سپری کنی و فردا یا شاید پس فردا با سلامت کامل و سرحال سرکار بروی.
اما باید بدانی که گرفتن استعلاجی به همین سادگی ها نیست و پر کردن همین یک برگه به ظاهر ساده، کاری بسیاری پیچیده و حساس است و قوانینی مربوط به خود را دارد.
یکی از رایجترین گواهی‌هایی که توسط پزشک صادر میشود، استعلاجی است؛ این گواهی معمولاً به در خواست خود بیمار یا ولی وی به منظور استراحت و حضور نیافتن در محل کار یا مدرسه صادر میشود.
درباره صدور گواهی پزشکی از جمله گواهی استعلاجی باید به چندین نکته اساسی توجه کرد که دانستن آن هم برای پزشک و هم بیمار و همچنین برای کارفرمایان نیز لازم و ضروری است.
نکته نخست؛ احراز هویت
مشخصات و هویت نخستین نکته‌ای است که هم پزشک باید آن را به دقت ذکر کند و هم بیمار باید آن را به درستی در اختیار پزشک قرار دهد.
هویت مجموعه صفات و مشخصاتی است که موجب تشخیص یک فرد از افراد دیگر میشود. گرچه احراز هویت بیمار با مفهوم حقوقی آن وظیفه کادر درمانی نیست اما اگر قرار باشد برای بیماری گواهی صادر شود باید به ترتیبی هویت وی برای پزشک صادر شود.
در خصوص صدور هر گواهی باید به امر احراز هویت فردی که برای وی گواهی صادر میشود توجه و دقت بسیار زیادی کرد؛ چراکه ممکن است فردی که جداً مبتلا به بیماری است به پزشک مراجعه کند و نام فرد دیگری را به جای نام واقعی خود بگوید و پزشک با توجه به معاینه انجام شده گواهی مبنی بر آن در زمان مشخص و نیاز به استراحت برای وی صادر کند.
اما در صورت عدم وجود مدرک هویت معتبر می توان از اثر انگشت فرد درخواست کننده گواهی استفاده کرد و گواهی را چنین آغاز کرد «از صاحب اثر انگشت فوق که فاقد مدارک شناسایی معتبر است و خود را آقای ...... می نامد معاینه به عمل آمد و.......»
باید توجه داشت که صدور هر گواهی بدون احراز هویت فرد، کاری کاملاً غلط و غیر اصولی است که پزشک مستقیماً مسئول آن شناخته میشود و در صورت ایجاد هرگونه مشکل قانونی، باید در برابر قانون پاسخگو باشد.
دومین نکته؛تعیین علت صدور گواهی و مرجعی که گواهی به آن ارائه می شود
در صدور گواهی بهتر است که به این نکته اشاره شود که این گواهی به درخواست بیمار (یا ولی وی) برای ارائه به (مدرسه، سازمان یا ارگان یا اداره ......) صادر شده است و فاقد هر گونه ارزش دیگری است. چرا که ممکن است بعداً این فرد از این گواهی جهت ارائه به دادگاه استفاده کرده و عدم حضور خود در دادگاه را موجه جلوه دهد یا در موارد دیگر از آن سوء استفاده شود.
سومین نکته؛ ذکر مدت استراحت در گواهی استعلاجی اجباری نیست
نکته مهم دیگر این است که صدور گواهی استعلاجی الزاماً با تعیین مدت زمان استراحت همراه نیست و در صورت عدم صلاحدیدِ پزشک، گواهی استراحت صادر نمی‌شود بلکه تنها گواهی می شود که بیمار در این تاریخ ویزیت شده است مثلاً:
«گواهی می شود آقای ....... در تاریخ ........... ساعت ....... ویزیت شد و تحت درمان لازم قرار گرفت.»
چهارمین نکته؛ علایم و نشانه‌های ثبت شده در گواهی استعلاجی
در صدور گواهی باید به دو دسته اطلاعات که در آن ثبت می شود اشاره کرد؛اول، علایم که شامل مواردی است که پزشک در معاینه بیمار، شخصاً مشاهده می‌کند یا می‌شنود یا لمس می کند مثل تب، استفراغ، اسهال، جراحات و....؛ و دوم مواردی که بیمار آنها را ذکر می کند مانند سردرد ، دل درد، سرگیجه ، تهوع و.....
لازم است که علایم اول را پزشک به عنوان مشاهدات خود ثبت و علایم دوم را از قول بیمار ثبت کند. برای مثال در گواهی چنین آورده شود:
«...... بیمار دچار سرفه‌های مکرر است و ضمناً از درد شدید قفسه سینه نیز اظهار تالم می‌کند»
پنجمین نکته؛ اجتناب از ثبت موارد بر اساس شک و گمان
در صدور گواهی هرگز نباید مطلبی را بر اساس شک و گمان ذکر کرد و در صورت عدم اطمینان به نکته ای اگر ثبت آن در گواهی ضرورت داشت باید به وجود شک و گمان در آن اشاره کرد؛ برای مثال به مورد زیر اشاره می شود:
«گواهی میشود........ بیمار از درد در دنده‌های تحتانی راست متالم است ولی در گرافی قفسه سینه شکستگی مشهود نیست لذا به نظر می رسد به منظور بررسی دقیقتر لازم است در چند روز آینده گرافی مجدد رخ و نیمرخ قفسه سینه تهیه شود.
ششمین نکته؛ قوانین تأیید مرخصی استعلاجی
هرچند هر اداره و شرکتی قوانینی برای تائید استعلاجی دارد اما برخی قانون‌ها به طور یکسان بوده و در تمامی مراکز لازم‌الاجراست.
کارگزینی مکلف است گواهی پزشک معالج مستخدم را برای اظهار نظر نزد پزشک معتمد وزارتخانه یا موسسه دولتی متبوع ارسال دارد و درصورتیکه مفاد گواهی مورد تایید قرار گیرد حکم مرخصی استعلاجی را صادر کند.
هفتمین نکته؛ ممانعت از دستکاری گواهی صادر شده
در صدور گواهی های مهم ترجیحاً بهتر است که ابتدا و انتهای تمامی خطوط را با ضربدر بست و این امر را خصوصاً در مورد سطر آخر انجام داد تا مبادا به منظور سوء استفاده، مطلبی به گواهی اضافه شود
ضمناً بهتر است که فاصله تمامی سطرهای گواهی یکسان بوده و به گونه ای باشد که امکان اضافه نمودن یک سطر در میان سایر سطرها وجود نداشته باشد.
گواهی باید در سر برگ مخصوص پزشک معالج نوشته شود و اگر از سربرگ بیمارستان، درمانگاه و یا سایر مراکز دولتی استفاده میشود بهتر است گواهی به مهر آن مرکز درمانی نیز ممهور شود.
هشتمین نکته؛ تعیین مدت زمان استراحت بر اساس موازین علمی
مدت استراحت تعیین شده در گواهی استعلاجی باید متناسب با بیماری فرد باشد و نه بیشتر برای مثال تعیین یک هفته استراحت برای یک سرماخوردگی ساده، بسیار غیر معمول و غیر علمی است ولی همین مدت برای یک پنومونی ممکن است لازم به نظر رسد.
لازم به ذکر است که در مورد بیماری هایی که نیاز به مدت استراحت طولانی دارند بهتر است مدتی را به عنوان مدت زمان استعلاجی موقت تعیین نمود و به این امر اشاره کرد که بعد از این مدت نیاز به معاینه مجدد بیمار می باشد و در صورت نیاز، استراحت مجدد تعیین میشود.
برای مثال در فردی که به علت تصادف رانندگی دچار شکستگی استخوان ران شده است بهتر است که برای وی به مدت یک و نیم ماه گواهی استراحت صادر کرد و در گواهی ذکر نمود که بعد از طی این مدت لازم است که به منظور تعیین نیاز به ادامه استراحت مجدداً معاینه شود.
در خصوص گواهی های ضرب و جرح، حوادث حین کار و تصادفات و مواردی که به دادگاه یا کمیسیون های پزشکی، سازمان تآمین اجتماعی و غیره ارائه خواهد شد بهتر است به عوارض احتمالی نیز اشاره شود و برای روشن تر شدن مطلب به مثال زیر توجه کنید.
«گواهی می شود که آقای ........ در مورخ ........ به دلیل شکستگی استخوان ران راست مورد معاینه و درمان لازم قرار گرفته است و.......... لازم به ذکر است که احتمال ایجاد محدودیت حرکت در زانوی راست در آینده وجود دارد.»
منبع:فارس
انتهای پیام/
