به گزارش خبرنگارحوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛دزفول یکی از شهر های مهم کشور ایران به حساب می آید و می تواند تفرجگاه مناسبی برای گردشگان نوروزی باشد، دزفول که سی و یکمین شهر پر جمعیت ایران است، در کنار رودخانه دز و در بخش های جلگه ای استان خوزستان واقع شده است.

دزفول در میانه دامنه های رشته کوه زاگرس قرار گرفته و پیشینه تاریخی اش به زمان ساسانیان باز می گردد و سبز ترین شهر استان خوزستان است.

دزفول از جمله شهر هایی است که نقش موثری در پیروزی انقلاب اسلامی داشته است و در زمان جنگ تحمیلی عراق نیز بارها مورد اصابت موشک های دشمن قرار گرفت و این گونه دزفول، به شهر استقامت و پایتخت مقاومت ایران معروف گردید.

اما برای سفر کردن به هر شهری، آشنا شدن با آداب و رسوم و فرهنگ مردم آن خطه امری ضروری است که فرهنگ مردم دزفول را می توان آمیزه ای از فرهنگ کهن خوزستان دانست که این، نشانگر وجود فرهنگی غنی و پر بار در آداب و رسوم مردم این خظه است.

مردم دزفول، به گویش دزفولی که از گویش های رایج در زبان فارسی است، سخن می گویند، این لهجه شامل دو گویش صحرا بندری و حیدرخانه می شود.

شهر دزفول سه سینما دارد که یکی از آن ها به خاطر بازسازی تعطیل شده است، اما این شهر برعکس تعداد کم سینما از کتاب خانه های بسیاری برخوردار است که از جمله آن ها می توان، کتابخانه عمومی رودبند، مخبر،غدیر، امام خمینی و... را نام برد.

مردم دزفول، تمام عید های ملی و مذهبی را جشن گرفته و به شادی و پای کوبی اهمیت می دهند، این مردم علاوه بر جشن گرفتن عید های مرسوم، جمعه آخر ذیحجه را نیز به جشن و طرب می گذرانند.

دزفولی ها مراسم عید نوروز را مفصل برگزار می کنند و از چند روز پیش از نوروز کلوچه مخصوصی از آرد، روغن، زیره و رازیانه درست می کنند، تا سر سفره نوروزی شان بگذارند و کامشان را شیرین کنند.

مراسم چیدن سفره هفت سین و دید و بازدید نوروزی و خریدن لباس های نو نیز میان مردم این شهر به شیوه دیگر ایرانیان رواج دارد.

مراسم آتش افروزی در چهارشنبه سوری نیز مفصل برگزار می شود و به این روز مخصوص و جشن باستانی ارج می نهند.

دزفولی ها سیزده به در را دو بار جشن می گیرند، یکی سیزده با احتساب عید نوروز و دیگری سیزده، بدون احتساب عید نوروز و در هر دو روز، همگان به باغ ها و تفریح گاه ها می روند و سیزده را به در می کنند.

از جمله صنایع دستی مردم دزفول می توان به ابزار های دست ساز چوبی مثل زیر قلیان، قلیان، شمعدان، چوب لباسی، نمکدان و... اشاره کرد. به غیر از آن ورشو سازی و قلم زنی روی زر نیز در میان آنان رواج دارد و نمد مالی، خراطی و کپوبافی از دیگر هنر های مردم این دیار است.

از جمله غذا های محلی شهرستان دزفول می توان، شوربا، حریسه، باقله توحه، شلی ارده، بنگو، حمیس توله، عمر پیاز، دنده رو، قلیه، صندلی سلطون، آش ارده، برونی و برشک را نام برد.

اما اگر به دزفول سفر کردید، به دریاچه شهیون، تفریح گاه ساحلی دز، تپه های چغامیش، آسیاب های آبی دزفول، شهر باستانی جندی شاپور، دانشگاه جندی شاپور، شهر باستانی ایوان کرخه، خانه تیزنو، خانه سوزنگر، خانه قلمبر و مسجد جامع دزفول سری بزنید.

انتهای پیام/