جمعیت تهران در ناصرالدین شاه چقدر بود؟

به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،  شاید برای شما هم جالب باشد که اولین بار جمعیت  تهران چقدر بوده است و یا اولین سرشماری برای اولین بار چه زمانی صورت گرفت است؟

سرشماری شهر تهران برای اولین بار در زمان ناصرالدین شاه در تاریخ ۱۲۶۲ شمسی انجام شده؛ جمعیت آن وقت در تهران ۱۰۴ هزار و ۴۹۰ نفر بوده است که از آن‌ها ۴۴ هزار و ۷۷۲ نفر مردان و ۴۴ هزار، ۳۷ نفر زنان و ۱۳ هزار و ۷۸۱ نفر کودکان بودند، که علاوه بر این‌ها هزار و ۱۳۶ نفر کلیمی، ۵۷۵ نفر ارمنی و ۱۸۱ نفر زرشتی بودند که در جمع ۱۰۶ نفر و ۴۸۲ نفر در شهر تهران زندگی می کردند.

طبق آمار‌های موجود از میان این جمعیت ۲۵۴ مرد و ۳۸ زن مبتلا به اعتیاد و مواد مخدر و ۸۰۰ مرد و ۴۸۴ زن نیز تعداد فقرای حاضر در المساکین  و مقایسه اشخاص تریاکی نسبت به تعداد کل مساکین ۳۱/۷ درصد مردان و ۷/۸ درصد خانم‌ها بودند.

بیشتر بخوانید: تهران چندمین شهر پرجمعیت دنیاست؟/ پیشی گرفتن جمعیت زنان از مردان در پایتخت

اما اکنون استان تهران یکی از پرجمعیت‌ترین استان‌های کشور ایران است، سیف الله ابوترابی سخنگوی ثبت احوال کشور در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، در این باره اظهار کرد: طی یکسال گذشته در کل کشور یک میلیون و ۳۶۶ هزار و ۵۰۹ نوزاد متولد شده، که از بین این آمار ۱۸۰ هزار ۲۸۳ تولد در استان تهران صورت گرفته است.

وی درخصوص تعداد فوت شدگان در یک سال اخیر گفت: همچنین در کل کشور ۳۷۷ هزار ۸۲ نفر فوت شده اند که ۵۷ هزار ۸۸۲ نفر از آن‌ها متعلق به استان تهران است.

برای اولین بار در سال ۱۲۹۷ در زمان نخست وزیری وثوق الدوله سازمان ثبت احوال در وزراتخانه تشکیل شد پس از تشکیل این اداره اولین شناسنامه به شماره ۱ در بخش ۲ تهران در تاریخ ۱۶ آذر ۱۲۹۷ هجری شمسی به نام فاطمه ایرانی صادر گردید. در ۱۴ خرداد ۱۳۰۴ نخستین قانون مربوط به سجل احوال به تصویب مجلس رسید.

برقراری سجل احوال آغاز مرحله جدیدی در سرشماری و مسائل مربوط به جمعیت ایران به شمار می‌رود. سجل یا همان شناسنامه را ورقه‌ی هویت می‌خواندن دفترچه‌ای که رویداد‌های چهارگانه زندگی (موالید، ازدواج، طلاق و متوفیات) در آن ثبت می‌شد و گرفتن شناسنامه از سال ۱۳۰۶ خورشیدی طبق قانون مصوب بهمن ماه اجباری شد؛ و در اولین قانون ثبت احوال مشتمل بر ۳۵ ماده در خرداد سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در مجلس شورای ملی وقت تصویب شد؛ که براساس این قانون مقرر گردید کلیه اتباع ایرانی در داخل و خارج از کشور باید دارای شناسنامه باشند و نخستین سند هویتی ایرانیان خارج از کشور در اسفند ماه ۱۳۰۸ در شهر بمبئی به نام «عبدالحسین سپنتا» صادر شد.

انتهای پیام/