محمدرضا سلمانی عبیات پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: دوران سخت و در عین حال مهم و سرنوشت ساز امام حسن (ع) از جمله دوران‌هایی است که در خصوص آن کمتر نوشته و سخن گفته شده است.

او افزود: دوران امامت حسن (ع) در حالی آغاز شد که نحوه بیعت کردن مردم با ایشان به طور کلی با خلافت‌های پیش از ایشان به جز امام علی(ع) متفاوت بود. همانگونه که انصار و مهاجرین با آزادی کامل و از روی اختیار با امام علی (ع) بیعت کردند و بر روی این بیعت پافشاری نیز می‌کردند.

سلمانی عبیات با بیان اینکه بیعت ایشان نیز بعد از آن تنها یک روز از شهادت امام علی (ع) انجام اظهار داشت: این گونه که ابن عبدالبر در کتاب خود استیعاب جلد ۱ صفحه ۳۸۵ ذکر کرده است بیش از ۴ هزار نفر با امام حسن (ع) بیعت کردند. در واقع باید گفت همه آن کسانی که با امام علی (ع) بیعت کرده بودند و امام حسن (ع) نیز بر اساس همان شروط بیعت کردند.

پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: نکته شایسته توجه آن است که ابعاد انسانی بیعت امام حسن مجتبی (ع) جهان شمول نیز شده بود و مرز‌های کوفه را نیز در نوردیده به‌گونه‌ای که به نقل از ابن عبدالبر شخصیت‌هایی از بصره و خراسان نیز دست بیعت خود را به سوی امام حسن (ع) دراز کرده و با او تا پای مرگ بیعت کرده بودند، این در حالی است که همین مهاجرین و انصار و ساکنین کوفه با خلافت یزید و معاویه به شدت مخالفت کردند تا آن که معاویه با آن‌ها سیاست همیشگی خود که مبتنی بر تهدید و زور و قدرت بود را پی در پیش گرفت.

او درباره صلح امام حسن (ع) تصریح کرد: این سلسله برخلاف آنچه که برخی از آن تعبیر به نوعی راحت طلبی امام یاد می‌کنند. دستاورد بزرگ و ناشی از دوراندیشی و سیاست مداری امام بود، چرا که سیاست معاویه در ایجاد دوگانگی به شکاف دو وجهی در امت و سرزمین‌های اسلامی برای امام حسن (ع) کاملاً واضح و مبرهن بود.

به گفته محمدرضا سلمانی عبیات، پیشنهاد ایجاد ۲ و حکومت مستقل اسلامی پیشنهادی بود که امام (ع) و هوای آن را کاملا آگاه بود چرا که این پیشنهاد در واقع پیش از این نیز از سوی معاویه به امام علی (ع) ارائه شده بود.

این نویسنده تاریخ اسلام بیان کرد: پیشنهادی که تنها جهل مرکب دشمنی و عناد و حتی کشیده شدن اهالی شام به کفر را در پی داشت. در واقع باید گفت این پیشنهاد وقتی طلایی را برای معاویه و دستگاه حکومت اموی در جهت تبلیغ منافع شخصی و حکومتی خود در شام ایجاد کرده و سرزمین‌های شام را به عنوان تافته‌ای جدا بافته از اسلام تبدیل میکرد.

او با بیان اینکه حربه جنگ طلب بودن امام علی علیه السلام یکی از دلایلی بود که معاویه همواره برای استقرار سنت توهین و لعن به امام علی (ع) از آن بهره می‌برد، افزود: او با این بهانه که امام علی علیه السلام در پی ایجاد اختلاف در امت است حکم ارتداد و سپس لعن آن امام همام را صاد و در شام و بقیه ممالک اجرا می‌کرد.

سلمانی عبیات اظهار کرد: نکته واضح و شایان توجه آن که تور معاویه مبنی بر لندن و توهین به امام علی در طول سالیان تنها با مخالفت تعداد انگشت شماری از اصحاب مواجه گردید و عامه مردم به دلیل تبلیغات سوء این سخنان را پذیرفته بودند.

او در پایان گفت: ذکر این نکته بسیار مهم است که آنچه که پیامبر (ص) درباره امام حسن (ع) در خصوص نقش ایشان در ایجاد صلح آسایش علامت ایراد کرده اند زمانی به وقوع پیوست که بر اساس صلح صورت گرفته بیش از ۱۰ سال شیعه در آرامش نسبی زندگی کرد این موضوع این سخن را که امام در جایگاه اقتدار صلح کرده اند و نه در جایگاه ضعف را تقویت می‌کند، چراکه اگر به خوبی بنگریم خواهیم دید که معاویه چه از جهت نظامی و چند جهت لجستیکی درگیر اختلافات داخلی و لشکر کشی‌های روم در مرز‌های شام بود.

انتهای پیام/گ

تشریح زندگینامه ائمه اطهار (ع)