از کلاس درس تا کارگاه تولید ماسک/ روایتی از زندگی آموزگار در اوضاع کرونایی

به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، نزدیک به ۲ ماه است که ویروس کرونا سرتاسر جهان را درگیر کرده است. طی این مدت در حالی که برخی از کشور‌ها اقدام به محاصره و ضبط برخی اقلام پزشکی به نفع خود می‌کنند و یکدیگر را «دزد مدرن» می خوانند؛ در ایران علی رغم فشارها، تنگنا‌های شدید اقتصادی، کمبود مواد اولیه و ابزار آلات بهداشتی و همچنین دستگاه‌های تنفس مصنوعی، بسیاری از افراد خودجوش به میدان آمدند تا به هموطنان خود کمک نمایند.

هزاران کارگاه تولید ماسک و مواد ضدعفونی کننده به راه افتاد تا به یاری مردم و کارکنان بیمارستان‌ها بشتابد. بعضی از معلمان نیز با تعطیل شدن مدارس؛ ناشی از شیوع ویروس کرونا دست روی دست نگذاشته و به آموزش در فضای مجازی رو آوردند، اما عده‌ای دیگر در کنار تدریس دانش آموزان به فعالیت‌های فرهنگی و انسان دوستانه مرتبط با شیوع کرونا پرداختند.

یکی از این آموزگار‌ها اهل شهرستان سوسنگرد است که پس از شیوع کرونا کارگاه تولید ماسک راه اندازی کرد و در کنار آن نیز دانش آموزان را تدریس می‌کند. به سراغ او رفتیم تا روایتی از این دوران زندگی خود داشته باشد. از دورانی که کرونا در بسیاری از نقاط جهان افراد را خانه نشین کرده و بسیاری نیز بدون توجه به نکات بهداشتی اجتماع کرده و اصول بهداشتی را زیر پا می گذارند.

از کلاس درس به کارگاه تولید ماسک

شیما سخرایی آموزگار حق التدریس در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با بیان اینکه نزدیک به ٢ ماه است کار تولید ماسک را آغاز کرده است، گفت: تولیدات ما پس از تهیه به صورت رایگان میان شهروندان خوزستان تقسیم می‌شود.

او افزود: اقدامات خود را به همراه ۱۵ تن از دوستان و ٢ خواهرم انجام می‌دهم.  کارگاه ما کاملا شخصی است و محل تولید ماسک ها، هزینه آب و برق و گاز و اجاره بها از طرف خودمان پرداخت می‌شود.

سخرایی اظهار کرد: صبح‌ها پس از تدریس دانش آموزها، به کارگاه رفته و تا ساعت ٩ شب مشغول به فعالیت هستیم. شاگردان من دختران کلاس اول دبستان، مدرسه شهیده سیلاوی هستند.

چه شد که این آموزگار به کارگاه تولید ماسک رو آورد؟

این آموزگار حق التدریس در خصوص چگونگی شروع فعالیت خود برای تولید دهان پوش بیان داشت: برای انجام یک کار شخصی مجبور شدم به اهواز سفر کنم، اما پس از مراجعه به چندین داروخانه برای خرید ماسک و دستکش موفق به دریافت ماسک نشدم، هر چند دستکش خریدم. در نتیجه تصمیم گرفتم طی اقدامی جهادی شروع به تولید این وسیله برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا کنم.

شیما سخرایی در ادامه تصریح کرد: ابتدا با خواهر خود مشورت و رایزنی کردم، پس از رضایت او از این کار، با وجود شیوع کووید ۱٩ به بازار رفته و پس از جستجو در چندین مغازه، موفق به خرید پارچه گان شدم، سپس سراغ خرازی‌ها برای گرفتن کِش رفتم و بعد از ۶ ساعت جستجو برای خرید این کالا تنها ٢ کیلو خریداری کرده (که تقریبا کم بود) و فعالیت را با خواهرم آغاز کردیم.

سخرایی ادامه داد: در ابتدای کار، روزانه ٢۰۰ الی ٣۰۰ ماسک تولید می‌شد و آن را میان کسبه بازار توزیع می‌کردیم. پس از آنکه پارچه و مواد اولیه تمام و بازار تعطیل شد، مجبور به درخواست کمک از سپاه پاسداران شدیم که آنان نیز پارچه و کِش در اختیارمان گذاشتند و ما هم دوخته و روزانه تحویل آنان می‌دادیم. لازم به ذکر است که سپاه دستمزد یا هزینه ای به ما پرداخت نمی کند. 

امیدوارم اقدام من انگیزه ای باشد برای فعالیت دیگران

او اذعان داشت: پس از استریل کردن ماسک‌ها در بهداشت، میان سربازان مرزبان و بیمارستان‌ها توزیع می‌شود و از این بابت بسیار خوشحالم که می‌توانم به هموطنانم در این برهه از تاریخ خدمت کنم. من یک معلم هستم و خرسندم از اینکه می‌توانم درس انسانیت، فداکاری و جهاد را به دانش آموزان خود بیاموزم و امیدوارم این موضوع انگیزه ای را برای دیگر جوانان ایجاد کند، تا در این وضعیت به یاری دیگر افراد جامعه خود بشتابند. همین که بتوانم با جلوگیری از گسترش ویروس کووید ۱۹ با تولید ماسک، قطره‌ای از تلاش پزشکان و پرستاران در خط مقدم مبارزه با کرونا را کمتر نمایم، خوشحالم و حتی اگر بتوانیم از انتقال ویروس از یک بیمار نیز جلوگیری کنیم تا زنجیره شکسته گردد، جای شکرش باقی است.

تولید بیش از ۱۰ هزار ماسک

این آموزگار حق التدریس اظهار داشت: تاکنون نزدیک به ۵ هزار و ۵۰۰ ماسک تولید شده در کارگاه ما در شهر سوسنگرد اهدا شده، ٣ هزار و ۶۰۰ ماسک دولایه به شهر اهواز و ٣۰۰ ماسک نیز به بیماران سرطانی هدیه شده است.  

سخرایی در پایان بیان کرد: بار ها از سازمان ها و ارگان های مختلف درخواست کمک کردم اما هیچکدام قبول نکردند. ۴ دستگاه از چرخ‌های خیاطی راسته دوز ما در این اقدام جهادی دچار مشکل شده و من نیز برای ادامه کار به برخی ارگان‌ها مراجعه کردم تا به من چرخ امانت دهند، اما کمکی نکردند؛ به همین دلیل نیز مجبور به راه اندازی چرخ‌های خیاطی قدیمی مشکی رنگ خود شدم.

او همچنین از تهیه بسته های معیشتی برای خانواده های بی بضاعت خبر داد و ابراز امیدواری کرد؛ خیرین پای کار بیایند و در این راه کمک کنند، زیرا این دست اقدامات خیرخواهانه، کمک به کلیه هموطنانمان است.

هم اکنون کم نیستند افرادی مانند این آموزگار حق التدریس که در تلاش هستند تا با استفاده از توانایی های خود و تا جایی که از دستان پر مهرشان بر می آید برای مقابله با ویروس کرونا و بریدن زنجیره انتقال به مردم کمک نمایند. امید است تا با پای کار آمدن اشخاص بی نیاز و یاری رسانی نیکوکاران به افرادی مانند شیما سخرایی، سهمی در امداد رسانی به نیازمندانی داشته باشیم که به هر دلیلی هم اکنون از تامین مخارج زندگی خود عاجز هستند. افرادی مانند زنان سرپرست خانوار و کارگران روز مزد که نباید در این شرایط با توجه به فرمایشات اخیر رهبری به فراموشی سپرده شوند.

گزارش از ساسان ناصری زاده

انتهای پیام/ن