خلیل: بابت فرار از مدرسه مادرم مرا به باد کتک می‌گرفت!/ مقابل رئال مادرید ۷ گل خوردم و تا خانه گریه کردم
دروازه‌بان تیم فوتبال ذوب آهن اصفهان در گفت‌وگویی تفصیلی از دوران حرفه‌ای‌اش در فوتبال صحبت کرد.
به گزارش خبرنگار دنیای ورزش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان, به نقل از کوره، مهدی خلیل دروازه‌بان تیم ملی لبنان و ذوب آهن ایران پس از کسب همه عناوین با العهد لبنان پس از تنها خوردن ۴ گل در ۱۱ بازی برای کسب عنوان برترین دروازه‌بان قاره کهن از طرف کنفدراسیون فوتبال آسیا با رقبای قدرتمندی در سطح قاره تلاش کرد.
علاقه شما به فوتبال از کجا شروع شد؟
فعالیت من در سیرالئون در یک باشگاه محلی به نام جوانان آغاز شد و تمرینات توسط سرمربی لیبیایی پالو انجام می‌شد و من به عنوان مدافع بازی می‌کردم. یک روز، بالو از من خواست که به عنوان دروازه‌بان بازی کنم، بنابراین من هم با عملکرد خوبی که داشتم درون دروازه جا گرفتم.
از مدرسه خوشتان می‌آمد؟
من از مدرسه بین‌المللی و مشهوری که پدرم بابتش کلی هزینه کرده بود همیشه فرار می‌کردم و به همین دلیل هم چند بار از مادرم کتک خوردم! یا وقتی دوباره با لباس‌های کثیف از مدرسه به خانه برگشتم با دمپایی مادرم مواجه می‌شدم! از پدرم خواستم بیخیال درس خواندن من شود، چون نمرات من هیمشه صفر بود!
فعالیت اصلی شما در فوتبال کدام تیم بود؟
بیشتر وقت خود را در باشگاه ورزشی جوانان می‌گذراندم و با خردسالان ورزش کردم و بعد از ظهر با بزرگسالان، چون سعی می‌کردم زمان بیشتری را در این باشگاه بگذرانم. عموی من حسین خلیل فوتبالیست بود به او لقب ارتقا دهنده داده بودند. او مرا تشویق می‌کرد که به فوتبال ادامه دهم. در سن ۱۶ سالگی مقابل تیم یوهانسن بازی کردیم که در آنجا یکی از بانوان به نام "عایشه" به دنبال جذب بهترین بازیکنان برای برپایی اردو‌ها در اسپانیا و سوئد و درنهایت پرورش استعداد بود.
در نهایت به یوهانسن منتقل شدید؟
من به تیم جدیدم یعنی یوهانسن منتقل شدم و همچنان از تمرینات با لباس‌های کثیف به خانه برمی‌گشتم! همچنان هم مادرم به من می‌گفت: "ببینیم فوتبال برای تو چه سودی خواهد داشت؟
چه کسی استعداد شما را کشف کرد؟
پاتریک مورک هنگام قهرمانی در غنا مرا کشف کرد. همانطور که من با یک تیم نیجریه‌ای بازی کردم و سپس در سوئد و سیرالئون کار خود را با باشگاه دیورگاردن پیگیری کردم و چند تورنمنت دوستانه در نروژ و سوئد بازی کردم. در آن زمان پدرم بابت هزینه‌های زندگی به من پول می‌داد و شرمنده‌اش بودم اما درنهایت یک روز رضا آنتار با من تماس گرفت و به من گفت تئو باکر منتظر است تا با تیم لبنان تمرین کنم.
چگونه به لبنان رفتید؟
در اوایل سال ۲۰۱۳، من از طریق علی کلیسه و رضا آنتار به لبنان رفتم. در آنجا العهد می‌خواست که در ابتدا من را جذب کند که به تیم دیگری رفتم و بعد ۳ سال به العهد رفتم و تمامی عناوین را با این تیم به دست آوردم. الان هم در ذوب آهن هستم.
بهترین خاطره شما در فوتبال چیست؟
محجوبه به من یک روز گفت دروازه‌بان تیم ملی لبنان می‌شوی و در تیمت می‌درخشی. یک روز در لیگ قهرمانان آسیا با الرفاع بحرین بازی کردیم و بازی را ۱ بر صفر پیروز شدیم و هرگز این خاطره را فراموش نمی‌کنم.
بدترین تجربه شما به عنوان دروازه‌بان چیست؟
بدترین تجربه زمانی بود که من در اسپانیا مقابل رئال مادرید زیر ۱۹ سال بازی کردم و ما (۹-۰) باختیم و ۷ گل خوردم و تا خانه گریه می‌کردم.
تیم مورد علاقه شما در جهان کدام است؟
منچستر یونایتد و من این باشگاه را تا حد جنون می‌پرستم و لحظه‌های خوش این تیم را فراموش نمی‌کنم.
الگوی شما در دروازه‌بانی کیست؟
ادوین فن در سار دروازه‌بان هلندی است و من تمام بازی‌های او در لیگ برتر و تیم ملی از نزدیک تماشا کردم.
سرگرمی‌های مورد علاقه شما غیر از فوتبال چیست؟
من عاشق تنیس و شنا هستم، زیرا بیشتر اوقات آزادم را در این ورزش‌ها می‌گذرانم.
توصیه‌هایی که به نسل‌های آینده دارید؟
جاه‌طلبی چیز مهمی است، همیشه شکست برای شروع دوباره ضروری است، مهم این است که تسلیم نشوید، شانس گاهی اوقات لازم است، اما تلاش و صداقت از همه مهم‌تر برای رسیدن به اهداف مهم‌تر است.
بیشتر بخوانید: مدیرعامل ذوب‌آهن: فیفا در مورد برگزاری لیگ‌ها تصمیم گیری کند
انتهای پیام/
