به گزارش خبرنگار حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، «من می‌توانم»، «من این کار را انجام خواهم داد»، «قول می‌دهم که این خواسته را عملی کنم» و عبارت هایی نظیر را قطعا هر کسی در طول زندگی اش شنیده است؛ عبارت هایی که از آنها به عنوان شعار نام برده می‌شود و شاید بیشتر از همه سر و کله شان  دربازراهای انتخاباتی پیدا می شود.

شعارهایی نظیر اینکه به مردم قول می‌دهم که در دولت من فقر مطلق برای همیشه رخت بر بندد، اجازه نمی‌دهیم تحریم شویم، باید شفاف‌سازی شود و رسانه‌ها باید حرف بزنند و یا در سطحی پایین تر من فلان کار را برای فلان خیابان می کنم، من درب فلام سالن ورزشی را می بندم. دقیقا وعده های خنده داری که کاملا معلوم است در حد وعده خواهد ماند و عملی نخواهند شد.

اصلا انتخابات بدون وعده و وعید ممکن است؟

کارگردان فیلم تبلیغاتی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری درباره برخی شعارهایی که در فیلم او آورده شده، اما محقق نشد گفته بود: «همخوانی وعده‌ها با سطح اختیارات رئیس‌جمهور عملاً در کشور ممکن نیست، زیرا در تبلیغات ریاست جمهوری تنها رئیس‌جمهور در کارزار انتخابات سخن نمی‌گوید، بلکه ستادهای انتخاباتی و برنامه‌سازان او شعارهایی را مطرح می‌کنند تا رأی اعتماد عمومی را کسب کنند.»

لعیا جنیدی معاون حقوقی رئیس‌جمهور هم در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا در صورت نبود اختیارات لازم، برخی کاندیداها در زمان انتخابات وعده‌های بسیاری می دهند، گفت: «شما انتخابات بدون وعده در دنیا دارید؟ آن ‌وقت دیگر انتخابات نمی‌شود؛ مگر می‌شود بگویی من در انتخابات شرکت می‌کنم، اما کار خاصی نمی‌توانم انجام دهم!»

وعده‌های خنده‌‌دار بدهید، رای بیاورید!

دیده شده برخی از نمایندگان در همین انتخابات اخیر مجلس وعده‌هایی به مردم دادند که اساسا در حیطه وظایف نمایندگان نیست؛ مثلا یکی از نامزهای انتخاباتی، وعده حق طلاق به زنان داد یا نماینده دیگری با در یکی از استان‌های نیمه شمالی کشور، اعلام کرده که استان آن‌ها ۱۸ میلیون حاشیه نشین دارد! در حالی که ۱۸ میلیون حاشیه نشین مربوط به کل کشور است و گویا این نماینده، استان خود را مرکز حساب کرده و بقیه استان‌ها را حاشیه نشین!

دیگر نماینده مجوز ساخت و ساز خارج از حریم را می‌دهد و فرد دیگری در استان‌های جنوبی کشور وعده افزایش قیمت نفت را به مردم داد و قول داده بود درآمد حاصل از آن را در همان منطقه صرف کند.

نامزد انتخاباتی دیگری به مردم وعده داده، کاری خواهد کرد که برای سفر به اروپا حتی نیاز به پاسپورت هم نداشته باشند.

نماینده دیگری وعده داده که اگر رای بیاورد کارخانه با برندهای معروف ایتالیا و آلمان مثل B.M.W را به منطقه خواهد آورد و تمام جوانان تحصیل کرده منطقه را در نهاد‌های اطلاعاتی استخدام می کند!

یکی از نامزد‌های اتخاباتی هم وعده داده بود در صورتی که رأی لازم را برای ورود به مجلس بیاورد کاری خواهد کرد که مردم سه روز در هفته تعطیل باشند، نماینده احتمالی دیگری در استان خراسان رضوی برروی تقسیمات کشوری دست گذاشته و به مردم منطقه قول داده بود در صورت نماینده شدن، شهر را به استان دیگری منتقل خواهد کرد.

یکی دیگر از نمایندگان نیز کار را به کائنات کشانده و دلیل کاندیدا شدن خود را وحی شدن به او می داند و معتقد است که خداوند او را به نمایندگی تشویق کرده است.

شاید این وعده ها کمی عجیب به نظر برسد، چون در این وضعیت که هر کسی هر صحبتی را بر زبان بیاورد، کار برای شناخت کاندید اصلح صرفا برای مردم سخت می‌شود و شاید از همین رو بود که عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در تاریخ ۱۱ خردادماه سال جاری از نبود مواد قانونی در زمینه فریب مردم در تبلیغات انتخاباتی سخن گفت و این موضوع را به‌عنوان یکی از ضعف‌های قوانین انتخاباتی در ایران دانست. کدخدایی در توئیتر نوشته بود: «بوریس جانسون به دلیل دروغ‌گویی در تبلیغات انتخاباتی به دادگاه فراخوانده شده است.

موضوعی که در قوانین انتخاباتی ایران به‌درستی در نظر گرفته نشده و راه فریب مردم را باز گذاشته است.»

سید سلمان سامانی سخنگوی شورای نگهبان هم در توییتی اعلام کرده که "خلاء موجود در قوانین انتخاباتی کشور راه فریب مردم را باز گذاشته است"

راهی برای جلوگیری از وعده‌های دروغ 

وعده های دروغین در زمان انتخابات طبق گفته حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی چاره ای جز تصویب قانون جامع انتخابات ندارد . او  در گفت‌وگو با خبرنگار گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، گفته که این موضوع در قانون جامع انتخابات ذکر شده که هیچ نامزدی نباید وعده‌های خارج از توان خود را ارائه کند؛ اما متاسفانه این امر هنوز محقق نشده و طبق قانون به عنوان جرم شناخته نشده است؛ اما سیاست‌های مقام معظم رهبری اگر به صورت قانون تعیین شود، تمامی این مشکلات قابل حل خواهد بود.

موضوعی که حمیدرضا ترقی به آن اشاره کرد یعنی فرمایشات مقام معظم رهبری و تاکیدی که بر این موضوع داشته بارها در صحبت‌های ایشان مطرح شده است؛ برای مثال ایشان در اسفند ماه سال  ۱۳۸۲ گفته بودند: «من از نامزدهای انتخاباتی خواهش می‌کنم در تبلیغات، حرف‌های واقعی بزنند و کارهایی که می‌توانند انجام دهند و آنچه واقعاً عقیده‌شان هست، آن را به مردم بگویند. مردم را آزاد بگذارند تا هرکس را خواستند، انتخاب کنند.» 

از امروز تا انتخابات بعدی ریاست جمهوری در سال ۱۴۰۰ زمان زیادی باقی نمانده و قطعا باز هم شاهد وعده‌های عجیب و غریب نامزدهای انتخاباتی خواهیم بود. وعده های عجیب غریبی که در انتخابات اخیر مجلس هم شاهد آن بودیم؛ وعده هایی که هیچ ربطی به نمایندگان و وظایف آنها نداشت. وعده هایی نظیر ساخت فرودگاه، ایجاد تقسیمات جدید کشوری، کشتی‌سازی، احداث راه، شاغل کردن بیکاران، متاهل کردن مجردان، دادن پست‌های دولتی، تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام، منطقه آزاد کردن حوزه انتخابیه، ساخت سد، احداث کارخانه سیمان‌سازی یا ذوب‌آهن یا فولادسازی و آسفالت کردن کوچه‌ها  همه بخش‌هایی از وعده‌های مطرح شده کاندیداهایی است که فکر می‌کنند پس از ورود به یکی از نهادهای قانونی قادر به انجام آن خواهند بود.

مجلس، دولت، شورای شهر و مجلس خبرگان که مردم مستقیما آنها را انتخاب می کنند، جایگاهی مهم برای تصمیم گیری‌های کلان کشور هستند و وظیفه نظارت، قانون‌گذاری و اجرا را بر عهده دارند؛ بنابراین، نمایندگان وظیفه شناخت کامل از تمام ظرفیت‌های علمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی را دارند تا بتوانند کشور را در راستای رسیدن به اهداف متعالی کمک کنند.

حال این وظیفه مردم است که پس از دیدن وعده‌های خوش رنگ و لعاب برخی کاندیدها در ابتدا از خود بپرسند چنین وعده‌هایی تا چه میزان امکان عملیاتی شدن دارند؛ هر چند کسی که برای کاندیداتوری یک انتخابات ثبت نام کرده و صلاحیتش تأیید شده، باید از حدود، اختیارات و وظایف خود خبر داشته باشد و اگر خبر دارد خود را به بی خبری نزند. 

انتهای پیام/